Eίδα, πριν από μερικούς μήνες, μία εκπληκτική φωτογραφία, από αυτές που ζεσταίνουν την ψυχή.

Απεικόνιζε την τότε νεογέννητη κορούλα του Σοφοκλή Σχορτσανίτη, ξαπλωμένη πάνω στο τεράστιο κορμί του τρισευτυχισμένου μπαμπά, στον καναπέ του σπιτιού της οικογένειας στο Τελ Αβίβ.

Το χαμόγελο του «Σόφο» φώτιζε το ενσταντανέ, την οθόνη του τηλεφώνου που το φιλοξενούσε και ολόκληρη τη γειτονιά. Για τον διεθνή σέντερ, που άφησε την Ελλάδα παιδί και επιστρέφει άνδρας, το Ισραήλ έγινε για λίγο καιρό γη της επαγγελίας.

Εκεί ηρέμησε, εκεί ξένοιασε, εκεί αντιμετώπισε τους δαίμονές του, εκεί έγινε οικογενειάρχης. Εκεί, επίσης, έπαιξε καλό μπάσκετ και έγραψε ξανά το όνομά του στη βίβλο των Ευρωπαίων ηρώων. Χωρίς τη δική του συνεισφορά, η Μακάμπι θα έβλεπε το φάιναλ-φορ του 2011 από την τηλεόραση.

Επεσε, τότε, στο τελευταίο εμπόδιο. Στον τοίχο που λέγεται Παναθηναϊκός. Το ίδιο συνέβη και στα πλέι-οφ του 2012, στην αλησμόνητη σειρά των 5 αγώνων που κρίθηκε πάνω στο νήμα υπέρ των «πρασίνων». Ο περυσινός τελικός της Βαρκελώνης και ο 4ος φετινός προημιτελικός του Τελ Αβίβ είναι δύο από τις πιο αγαπημένες μου μεταδόσεις στα αισίως 12 χρόνια της θητείας μου στη Nova.

Το πλήρωμα του χρόνου για την επιστροφή του Σοφοκλή στο ελληνικό πρωτάθλημα έφτασε. Όχι πια με τη φανέλα του Ολυμπιακού, με τον οποίο ο 28χρονος άσος έφτασε ως τον ευρωπαϊκό τελικό του 2010 στο Παρίσι, αλλά για λογαριασμό της ομάδας που έκοψε το δρόμο του «Σόφο» προς τη δόξα, δύο συνεχόμενες χρονιές. Του Παναθηναϊκού. Του καινούριου Παναθηναϊκού.

Στο «τριφύλλι», ο Σχορτσανίτης θα συναντήσει τον παλαιό του συνοδοιπόρο από τα κοινά τους χρόνια στον Ηρακλή, και καλό του φίλο, Δημήτρη Διαμαντίδη. Ισως και τον Κώστα Τσαρτσαρή, έτερο εκλεκτό μέλος του «λόμπι των βορείων» στην προηγούμενη «βερσιόν» της Εθνικής Ανδρών.

Εάν όλα πάνε καλά, θα έχει για συμπαίκτη τον μόνιμο αναπληρωματικό του στις μικρές Εθνικές ομάδες, Ίαν Βουγιούκα, αλλά και τον επί χρόνια συμπαίκτη του σε αυτές, Στράτο Περπέρογλου. Ο Νικ Καλάθης μπορεί να έφυγε, αλλά κατέφτασε στη θέση του ένας άλλος φέρελπις Ελληνοαμερικανός, ο Μάικ Μπράμος.

Απομένει να δούμε κατά πόσον θα επιστρέψει για να του δίνει μαγικές πάσες ο Σαρούνας Γιασικέβιτσιους και -κυρίως- αν θα συνεχίσει στην ομάδα ο Μάικ Μπατίστ, για τον οποίον ο Σχορτσανίτης τρέφει απεριόριστο σεβασμό.

Το παζλ του νέου Παναθηναϊκού σιγά σιγά συμπληρώνεται, με λιγότερα χρήματα, αλλά με εύστοχες και μυαλωμένες κινήσεις. Στο τιμόνι θα καθίσει στη θέση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ένας προπονητής αδικημένος από την ιστορία, ο καθ’όλα άξιος Αργύρης Πεδουλάκης, ένας από τους λίγους που δυσκόλεψαν τον «Ζοτς» εντός των συνόρων.

Οσοι αρέσκονται στις ασκήσεις επί χάρτου θα αναρωτηθούν ξανά πόσο καλύτερος θα μπορούσε να γίνει ο Σχορτσανίτης στα χέρια του Ομπράντοβιτς. Από τη στιγμή όμως που ο Σέρβος προσπέρασε αβασάνιστα την ευκαιρία, ψηφίζοντας «Μάριτς» το καλοκαίρι του 2010, οι υποθετικοί λόγοι είναι άνευ ουσίας.

Ο προπονητής που θα έχει την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον καινούριο Σχορτσανίτη, τον ώριμο οικογενειάρχη και πατέρα που εμφανίζεται έτοιμος να παίξει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του και να σβήσει από τη μνήμη τα σαρκαστικά συνθήματα της «πράσινης» εξέδρας, ο τυχερός με άλλα λόγια, θα είναι ο Αργύρης Πεδουλάκης.

Πηγή: novasports.gr

Σχορτσιανίτης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS