Να δει την Εθνική μπάσκετ στο Λονδίνο. Αυτό ήταν το μεγάλο κίνητρο, από την στιγμή που οι παλιές "μεγάλες" στιγμές με στίβο, άρση βαρών κ.λπ. έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Ο αποκλεισμός της Εθνικής, λοιπόν, είναι σα να σήμανε το ουσιαστικό φινάλε της διοργάνωσης ακριβώς τρεις βδομάδες πριν αρχίσει. Οι συγγενείς και φίλοι ιστιοπλόων, κωπηλατών, γυμναστών κ.λπ. θα έχουν πλέον τη μεγάλη αγωνία τι θα γίνει στο Λονδίνο. Από τους υπόλοιπους;

Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα. Μας κατέστρεψαν οι …Πίου! Και δεν το λέμε υποτιμητικά, αλλά με δόση χιούμορ, επειδή η Νιγηρία δεν έχει ακόμα παράδοση στο μπάσκετ, δεν έχει γνωστά ονόματα στον χώρο και, γενικά, δεν θεωρείται κάποια δύναμη, ειδικά σε σχέση με τη δική μας Εθνική. Δεν τους ξέρει ο κόσμος, λοιπόν. Μ’ αυτή την έννοια το λέμε.

Η Νιγηρία, όμως, τα έδωσε όλα. Και μόνο η φάση στο τέλος που στον πάγκο ήταν όλοι αγκαλιασμένοι και πίστεψαν στην πρόκριση, λέει πολλά. Σίγουρα στο μέλλον μπορεί να κάνει σημαντικά πράγματα, αφού ταλέντο διαθέτει άφθονο, όπως και σωματικές προδιαγραφές. Αν οργανωθεί καλύτερα, μπορεί να πετύχει περισσότερα.

Η Εθνική μας, λοιπόν, δεν σταύρωνε βολή για βολή, υποτίμησε κάπου και τη Νιγηρία, έχανε τα ριμπάουντ, ενώ στο τέλος δεν δόθηκε και το φάουλ στον Σπανούλη, για να έχουμε κι ένα άλλοθι.

Όπως και να έχει χάθηκε η ευκαιρία! Κι όχι μόνο για την Εθνική μπάσκετ, αλλά ουσιαστικά για όλο τον ελληνικό αθλητισμό, όπως εξηγήσαμε. Σε παλιές εποχές γυρίζουμε όσον αφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με λίγες ελπίδες και πολλή απογοήτευση για όσους θα λείπουν...