Ήμαρτον ρε παιδιά. Μπασκετικός δεν είμαι και καθαρή ανάλυση, για το τι έγινε στον αγώνα με την Νιγηρία, θα τα διαβάσετε στον Περπερίδη και τον Φιλιππούση. Και σίγουρα στο τέλος έγινε φάουλ στον Σπανούλη, που δεν δόθηκε, όπως και λίγο νωρίτερα σε αυτόν τον Κουμουντούρου (που θα λεγε και ο Βέγγος), που ευστόχησε στις βολές. Είναι όμως δυνατόν, αυτή η ομάδα, που έχει χαρίσει τόσες μεγάλες στιγμές στην χώρα, να στηρίζει την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς σε μία φάση στο τέλος; Με τέτοιον αντίπαλο;
Όσο ανεπίτρεπτο είναι το διαιτητικό λάθος στο φινάλε, άλλο τόσο ή και μεγαλύτερο, είναι να πας το ματς με τους Πίου (δεν τα κοροϊδεύω τα παιδιά, έχουν δυο-τρεις καλούς παίκτες, αλλά δεν είναι ομάδα, που θα κόντραρε έστω την καλή εθνική) στο σουτ. Και για να φτάσεις εκεί, έχουν προηγηθεί «εγκλήματα»: προπονητικά, αγωνιστικά, παικτικά, ακόμη και πνευματικά. Όλοι μαζί μιλάμε, αυτοκτόνησαν. Σε ένα ματς, που υπό άλλες προϋποθέσεις και σε άλλες εποχές, δεν θα είχε ξεκινήσει καν, και οι Νιγηριανοί θα είχαν μείνει στα αποδυτήρια.
Όποιος δεν το βλέπει αυτό, εθελοτυφλεί. Και αν η «μασονία» ψάξει να βρει άλλοθι στους διαιτητές, δεν θα κάνει καθόλου καλό στην προσπάθεια της ομάδας. Είναι προτιμότερο να τονιστούν τα λάθη, με τις όποιες «ελληνικές υπερβολές», ώστε να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Διότι η μεγάλη εθνική, του «βάλτο αγόρι μου», έχει φτάσει στο τέλος του κύκλου της. Χρειάζεται ριζική αλλαγή φιλοσοφίας και πλάνου. Όχι απαραίτητα σε πρόσωπα, διότι έχει πάρα πολλούς καλούς παίκτες. Αλλαγή όμως προτεραιοτήτων στο παρκέ και συνολικής λειτουργίας. Ποιοι πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Ποιοι τον ρόλο, που τους αρμόζει εκ των δυνατοτήτων τους σήμερα, και όχι βάσει παρελθόντος. Ποιοι να είναι οι εργάτες. Τι μπάσκετ θα επιλέγουμε να παίζουμε, με βάση το δυναμικό που διαθέτουμε.
Εγώ έτσι το βλέπω. Αν δεν είχαμε υλικό, δεν θα έλεγα απολύτως τίποτε. Όμως το ταλέντο διάολε, για να κερδίζουμε Νιγηρίες, το έχουμε και με το παραπάνω. Δεν μπορούμε να το πετάμε στα σκουπίδια, τόσο εύκολα. Αυτά τα παιδιά έχουν βγάλει στον δρόμο τους Έλληνες αμέτρητες φορές. Και πρέπει πρώτα από όλα οι ίδιοι, να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να δημιουργήσουν μόνοι τους, την επόμενη δυναστεία. Και στην Ομοσπονδία να προχωρήσουν στις επιλογές στελέχωσης κάθε θέσης σε αυτή την ομάδα, με βάση το ποιος μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα αυτό το σχέδιο. Πέρα από εγωϊσμούς και «παπικά αλάθητα». Αυτά έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Πηγή: pamesports.gr