Μολονότι η αποστολή τους περιλαμβάνει κατόχους χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων από το 2008, το χρίσμα δόθηκε σε έναν αθλητή που ουδέποτε πάτησε το υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Τον μπασκετμπολίστα Πάου Γκασόλ.
Με την προσωπική τους περιουσία, ο Ναδάλ και ο Γκασόλ θα μπορούσαν ίσως να αγοράσουν το Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου.
Δεν είναι τυχαία η αναφορά στους τραπεζικούς λογαριασμούς των δύο Ισπανών. Τους επικαλούμαι επειδή η δική μας Ολυμπιακή Επιτροπή εκπαραθύρωσε χωρίς συζήτηση οποιαδήποτε εισήγηση για επιλογή Έλληνα μπασκετμπολίστα σε ρόλο σημαιοφόρου.
«Δεν θέλουμε εκατομμυριούχους», ήταν το επιχείρημα των σοφών που απέρριψαν ασυζητητί την... υποψηφιότητα του Παναγιώτη Γιαννάκη το 1996 ή του Θοδωρή Παπαλουκά το 2008.
Η πολύπλαγκτος ΕΟΕ προτιμά να τιμά τους «ερασιτέχνες», μολονότι αρκετοί από αυτούς αποδείχθηκαν επαγγελματίες του ντόπινγκ ή του κρυφτού. Μήπως θυμάστε ποιος είχε χρεωθεί αρχικά να ανάψει τον Βωμό το 2004 στην Αθήνα; Κρίμα που έπεσε με το μηχανάκι το παιδί, έχασε την ευκαιρία της ζωής του...
Πάει, χάθηκε και το τρένο του Λονδίνου. Το ελληνικό μπάσκετ δεν μπόρεσε να αναδείξει Ολυμπιονίκες, αλλά πάτησε αμέτρητες κορυφές την τελευταία 25ετία και κράτησε ψηλά τη γαλανόλευκη σημαία, με συνέπεια ασύλληπτη για τα υπόλοιπα αθλήματα και με ήθος που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η Εθνική ομάδα κέρδισε ένα παγκόσμιο ασημένιο και δύο χρυσά ευρωπαϊκά μετάλλια, ενώ οι σύλλογοί μας κατέκτησαν 8 τρόπαια της Ευρωλίγκας. Η μοναδική επιβράβευση σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων ήταν η επιλογή του Νίκου Γκάλη για ένα από τα τελευταία στάδια της Λαμπαδηδρομίας του 2004 στην Αθήνα. Κανονικά, βέβαια, ο Γκάλης έπρεψε να ανάψει τη Φλόγα. Ουδείς έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό τόσα όσα αυτός.
Το 2008, στο Πεκίνο, πέντε μπασκετμπολίστες κράτησαν τη σημαία των πατρίδων τους στην Τελετή Εναρξης: ο Μανού Τζινόμπιλι της Αργεντινής, ο Ντιρκ Νοβίτσκι της Γερμανίας, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους της Λιθουανίας, ο Γιάο Μινγκ της Κίνας και ο Αντρέι Κιριλένκο της Ρωσίας.
Σε προηγούμενες Ολυμπιάδες του αιώνα μας, οι Ιταλοί επέλεξαν για σημαιοφόρο τον Κάρλτον Μάιερς, οι Σέρβοι τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, οι Λιθουανοί τον Σαούλιους Στομπέργκας και οι Αυστραλοί τον Αντριου Γκέιζ.
Πόσοι από αυτούς έχουν στη συλλογή τους χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο; Μόνο ο Τζινόμπιλι. Τα κριτήρια, βεβαίως, είναι διαφορετικά για κάθε χώρα. Αλλού ψηφίζουν οι αθλητές, αλλού το κοινό, αλλού οι Ολυμπιακές Επιτροπές.
Σε αρκετές περιπτώσεις επιλέγονται όχι αθλητές, αλλά παράγοντες, με κριτήρια διάτρητα. Γιατί πρέπει να είναι και η Ελλάδα αιχμάλωτη των χαρτογιακάδων και της κοντόφθαλμης πολιτικής ορισμένων Ομοσπονδιών;
Από την άλλη, βέβαια, η ψήφος του εδώ κοινού θα έπεφτε σε κανέναν Καραγκούνη…
Πηγή: sday.gr