Κοιτάζω το πρόγραμμα του Ολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ, σκέφτομαι το δωμάτιο που είχα κλείσει στο Λονδίνο για να παρακολουθήσω την προσπάθεια της Εθνικής μας, θυμάμαι τους οδυνηρούς προημιτελικούς του 2008 και του 2004 και με πιάνει μελαγχολία, με ή χωρίς τον Ζούρο τον Ηλία.
 
Για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια, η ελληνική ομάδα απέτυχε παταγωδώς σε μία αποστολή της και εξοβελίστηκε στον καναπέ των θεατών. Για πρώτη φορά από το Σίδνεϊ και μετά, το βιβλιαράκι με τα μέλη της γαλανόλευκης αποστολής έχει παύλα δίπλα στην ένδειξη «Καλαθόσφαιρα». Για πρώτη φορά στην εποχή της δεύτερης άνοιξης του ελληνικού μπάσκετ, θα χρειαστούμε ποπ κορν και πίτσες.
 
Για πρώτη φορά από τον καιρό της Βούλας Πατουλίδου, η αφεντιά μου παρακολουθεί Ολυμπιακούς Αγώνες από την τηλεόραση.
 
Στις προηγούμενες Ολυμπιάδες, και ειδικά σε αυτή του 2008, το μπάσκετ υπήρξε όαση και καταφύγιο. 
 
Στο Κέντρο Τύπου και στα γήπεδα του Πεκίνου, αισθανόμουν ντροπή που κυκλοφορούσα με την ελληνική σημαία στην κάρτα διαπίστευσης. Η Ελλάδα ήταν στα μάτια τους  η χώρα των ντοπαρισμένων, των απατεώνων και των κομπιναδόρων. Η χώρα της Χαλκιά, της Θάνου, του Κεντέρη και των φαρμακωμένων αρσιβαριστών.
 
Οι μπασκετμπολίστες, όμως, κυκλοφορούσαν στο Ολυμπιακό Χωριό με καθαρό κούτελο, σαν πρεσβευτές μίας άλλης Ελλάδας. Μολονότι χρυσοπληρωμένοι και πασίγνωστοι μεταξύ αγνώστων, δεν έδιναν δικαίωμα για πικρόχολα σχόλια στο κτίριο που στέγαζε την ελληνική αποστολή. Φεύγοντας για την Αθήνα, άφησαν πίσω τους μόνο συμπάθειες.
 
Και μέσα στο γήπεδο έδωσαν παραστάσεις παγκόσμιας κλάσης. Ενα άστοχο σουτ του Βασίλη Σπανούλη, μερικά ρημαδο-εκατοστά του μέτρου δηλαδή, έκαναν τη διαφορά ανάμεσα στον θρίαμβο και την απογοήτευση.
 
Εάν η Εθνική νικούσε την Αργεντινή σε εκείνον τον αλήστου μνήμης προημιτελικό, θα έφτανε ένα βήμα από το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο της ιστορίας της. «Θα το πάρουμε στο Λονδίνο», υποσχέθηκαν τότε κάποιοι αισιόδοξοι.
 
Δυστυχώς, ο ξενοδόχος του 2012 φορούσε πράσινη Νιγηριανή κελεμπία. Το 2008 χάσαμε από τον Τζινόμπιλι και τον Ντελφίνο. Φέτος, από τον … Νταγκουντούρο. Οι περισσότεροι από τους διεθνείς που φόρεσαν τα μπλε στο Πεκίνο, αποχαιρέτησαν το Ολυμπιακό τους όνειρο τη βραδιά της ήττας από την Αργεντινή.
 
Η φετινή Εθνική θα έμπαινε στη μάχη των Ολυμπιακών Αγώνων με ελπίδες ακόμα και για μία θέση στο βάθρο. Υπέπεσε όμως στο μοιραίο λάθος. Πίστεψε ότι το καταραμένο Προολυμπιακό τουρνουά ήταν υπόθεση φανέλας και εμφανίστηκε στο Καράκας με ένδυμα περιπάτου και γυαλιά ηλίου. Χωρίς προετοιμασία. Χωρίς σχέδιο.
 
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει ότι η χαμένη ευκαιρία του 2012 ήταν για την Εθνική Ελλάδας συγκρίσιμη με τις αντίστοιχες του 2004 και του 2008. Ελπίζω ότι ο πυρήνας της φετινής ομάδας θα επιστρέψει δριμύτερος -και ενισχυμένος- σε τέσσερα χρόνια στη Λατινική Αμερική, για να πάρει στο Ρίο τη ρεβάνς της φετινής αποτυχίας.

Πηγή: sday.gr

Ολυμπιακοί Αγώνες Μπάσκετ SPORTS