Με τον κόσμο να ακολουθεί την προτροπή ενός διαφημιστικού αεροπορικής εταιρείας, το οποίο ζητούσε να μην προγραμματίσουν ταξίδια κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά να στηρίξουν την ομάδα τους, καθώς «ο ύμνος δεν θα τραγουδηθεί μόνος του.».

Κάθε φάση συνοδευόταν και από έναν ηχητικό αστερίσκο. Επεξήγηση για την απόφαση του διαιτητή, ανάλυση του αθλητή που εμπλέκεται και γενικότερα ένα μπασκετικό νηπιαγωγείο. Οχι πως ο καθένας είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τους κανονισμούς σε όλα τα αθλήματα. «Ο (τάδε παίκτης) αποβάλλεται, γιατί σύμφωνα με τον κανονισμό του μπάσκετ όποιος αθλητής συμπληρώσει πέντε φάουλ βγαίνει εκτός αγώνα» ήταν μία από τις πολλές επεξηγήσεις.

Ωστόσο, οι θεατές χρειαζόντουσαν και τον υποβολέα, ακόμη και για ένα χειροκρότημα. Οχι πως δεν πανηγύριζαν. Το αντίθετο. Κραυγή αντιγραμμένη από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Εκείνο το μακρόσυρτο «yeaaaahhhhh» που ακούγεται κάθε φορά που ένα γκολ σημειώνεται. Και για να μην τους αδικούμε (ως φιλάθλους), σε κάθε πιθανή ευκαιρία αποδοκίμαζαν τον αντίπαλο και τον διαιτητή! Στην ιδιότητα του φιλάθλου είναι μαθημένοι, όχι στο μπάσκετ.

Σε κάθε πιθανή ευκαιρία η μουσική έσειε την αρένα. Και μαζί τα κορμιά των επίδοξων χορευτών-φιλάθλων.

Οι διοργανωτές μάλλον ήθελαν να πετύχουν μία μικρογραφία της ατμόσφαιρας του ΝΒΑ. Και το κατάφεραν. Μουσική, ανακοινώσεις και η ιαχή που ζητούσε «άμυνα» από τους αθλητές της Μεγάλης Βρετανίας.

Θέλετε κι άλλες καινοτομίες; Το παιχνίδι είχε και παρουσιαστή, ο οποίος ανά διαστήματα άνοιγε δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό. Κλασικές ερωτήσεις καταγωγής, ωστόσο την παράσταση έκλεψε ένας πιτσιρικάς Αγγλος. Οταν ρωτήθηκε τι θα γίνει στο παιχνίδι, απάντησε δυνατά «Come on» (σ.σ.: πάμε, εννοώντας τη Βρετανία).

Ακόμη και οι μαζορέτες ήταν προσαρμοσμένες στα... ολυμπιακά ιδανικά. Μικρότερες σε ηλικία, πιο σεμνά ντυμένες και μερικές με παραπανίσια κιλά Κανείς δεν παραπονέθηκε. Ολοι το διασκέδασαν με την καρδιά τους, ακόμη κι αν στο τέλος η Βρετανία ηττήθηκε.

Πηγή: Goal