Στο δεύτερο ημίχρονο του ντέρμπι ο Παναθηναϊκός κατάφερε να επιστρέψει στο παιχνίδι, όταν ο Διαμαντίδης άρχιζε να παίζει για όλους και ο Τσαρτσαρής να αποδεικνύει για ποιο λόγο ήταν και παραμένει μεγάλος παίκτης.

Ειδικά ο Διαμαντίδης όμως, κάποια στιγμή αποφάσισε να κουβαλήσει μόνος του τον Παναθηναϊκό, από τη στιγμή μάλιστα που κατάλαβε ότι ουσιαστικές βοήθειες δεν έχει. Τα έκανε όλα ο άνθρωπος, γύρισε το ματς και στο τέλος περίμενε ότι κάτι θα μπορούσε να συμβεί.

Ο Ολυμπιακός όμως δεν του έκανε το χατήρι. Εκανε και ο ίδιος (ο Διαμαντίδης) κάποια λάθη στο τέλος και η ήττα ήρθε. Η αντίδραση του αρχηγού στο τέλος όμως, ελάχιστα πριν τη λήξη, είναι μάλλον ενδεικτική της ψυχολογίας του.

Στην τελευταία επίθεση, ο Παναθηναϊκός έκανε λάθος, ο Διαμαντίδης πέταξε τη μπάλα στο σίδερο και στο χρονόμετρο απέμεναν 12 δευτερόλεπτα με τη διαφορά να είναι στους 4 πόντους... Στο χρόνο που απέμενε, ο Πεδουλάκης, φώναζε να γίνει φάουλ, ο Διαμαντίδης δείχνει ότι επιδιώκει έστω και εικονικά να σταματήσει το χρόνο, δεν τα καταφέρνει κι εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον.

Το ρολόι τρέχει ανάποδα, έχουν μείνει 5 δευτερόλεπτα, αλλά ο Διαμαντίδης δεν κάνει απολύτως τίποτα... Περπατάει μπροστά από τον πάγκο και δίνει συγχαρητήρια στους παίκτες του Ολυμπιακού που βρίσκει μπροστά του. Εχει παραδώσει πνεύμα, δεν έχει ούτε όρεξη, ούτε διάθεση να κυνηγήσει κάτι που φαίνεται αδύνατον... Θυμηθείτε! Επί εποχής Ομπράντοβιτς, θα υπήρχε ποτέ περίπτωση, σε χρόνο 12 δευτερολέπτων, ο Παναθηναϊκός να μην διεκδικήσει έστω την ανατροπή; Και πόσα ματς έχει γυρίσει έτσι, έστω κι αν η διαφορά δεν ήταν στους 4 πόντους;

Αυτή όμως είναι η εικόνα που πρέπει να προβληματίσει. Δεν είναι ο Διαμαντίδης αυτός που έκανε το λάθος. Κάθε άλλο! Είναι η κατάσταση που τον έφερε σε αυτό το σημείο. Ο Μήτσος έκανε όργια στο δεύτερο ημίχρονο και στο τέλος απόκαμε. Ακόμα κι αυτός κατάλαβε ότι έτσι όπως είχαν τα πράγματα, το παιχνίδι δε γύριζε. Τέτοια απογοήτευση όμως; Και μάλιστα από τον αρχηγό;

Μέχρι πέρσι, ο Παναθηναϊκός είχε το πιστεύω ότι μπορεί να γυρίσει μία εις βάρος του κατάσταση ακόμα και μισό δευτερόλεπτο πριν το φινάλε. Η πίστη δεν έφευγε ποτέ από μέσα του. Πόσες πλάκες είχε κάνει με αυτόν τον τρόπο; Πλέον όμως, φαίνεται ότι αυτή η πίστη δεν υπάρχει. Δε θα κριθεί φυσικά από την τελευταία φάση μία ομάδα, αλλά να είστε σίγουρη ότι κι αυτή είναι ενδεικτική.