Ο άνθρωπος, ο παίκτης, ο προπονητής που βγήκε μέσα από τα σπλάχνα της συνοικίας των δυτικών προαστίων. Η μοίρα και η τύχη το έφεραν ο Πεδουλάκης να βρεθεί αντίπαλος της μεγάλης αγάπης του από τον πάγκο της δεύτερης μεγάλης αγαπημένης τους.

Στο κλειστό της οδού Κένεντι την Κυριακή ο αγώνας δεν θα είναι μόνο Περιστέρι - Παναθηναϊκός αλλά και... Πεδουλάκης εναντίον Αργύρη. Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες προπονητικής καριέρας και μάλιστα σε ομάδες πρώτης γραμμής συνεχώς, ο Αρτζι δεν είχε παίξει ποτέ για να κερδίσει το Περιστέρι.

Διότι πολύ απλά δεν έτυχε... Οταν αυτός άλλαζε πάγκους, μετά το 2004, όταν και αποχώρησε από τα δυτικά προάστια μετά από 7 ολόκληρα χρόνια, κατά τα οποία οι «πρίγκιπες της δυτικής όχθης» έγιναν... ξανά πρίγκιπες, η διαδρομή του δεν διασταυρώθηκε ποτέ με αυτή της ομάδας που λάτρεψε και λατρεύει.

Εργάστηκε στον Μακεδονικό, τον Πανελλήνιο, το Ρέθυμνο, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, αλλά είτε επειδή το Περιστέρι αγωνιζόταν σε πιο χαμηλές κατηγορίες είτε επειδή η δική του καριέρα σε κάποιες ομάδες ήταν βραχύβια και δεν πρόλαβε, το συναπάντημα δεν έγινε ποτέ.

Και ο Πεδουλάκης για τη... γειτονιά του δεν ήταν απλώς ένας προπονητής. Ηταν ένας αναμορφωτής που επανέφερε στο Περιστέρι τη χαμένη λάμψη του, που κατέγραψε μεγάλες σεζόν, που έπαιξε στην Ευρωλίγκα και κυρίως ανέδειξε τα παιδιά της γειτονιάς. Ανέδειξε το τοπικό στοιχείο.

Τα νέα παλικάρια, μία καινούργια γενιά (Παπαμακάριος, Πελεκάνος, Πέτρουλας κ.ά.), καθώς και κάποια παιδιά που επί των ημερών του έγιναν καλύτεροι παίκτες. Ο Γιάριτς και ο Γκούροβιτς, για παράδειγμα, δεν ξεχνούν ποτέ τη συνεργασία τους με τον Αρτζι και όταν έφυγαν για την Μπαρτσελόνα και τη Φορτιτούντο αντίστοιχα, δεν σταμάτησαν τα καλοκαίρια να έρχονται στην Αθήνα και να γυμνάζονται δύο εβδομάδες μαζί του.

Πλέον, δουλεύει στον Παναθηναϊκό, την ομάδα που έγραψε την ιστορία του ως παίκτης και ως κόουτς πλέον των «πράσινων» θα βρεθεί στην οδό Κένεντι, δύο βήματα από το σπίτι του, για να αντιμετωπίσει τον... ίδιο του τον εαυτό.

Τα λάθη και τα... πάθη!

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως στους παίκτες του Παναθηναϊκού είναι εμφανές το πάθος και η διάθεση που έχουν να διακριθούν και να συνεχίσουν την εξαιρετική ιστορία αυτής της ομάδας που έχει μάθει να κατακτά τίτλους ή τουλάχιστον να τους διεκδικεί. Η σκυτάλη που έχουν πάρει είναι βαριά και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όλοι δείχνουν να το κατανοούν.

Το πάθος, όμως, όσο χρήσιμο είναι, επίσης μπορεί να αποτελέσει πηγή κινδύνου για την αφαίρεση της συγκέντρωσης ή επίδειξη υπερβάλλοντος ζήλου. Αυτό που συμβαίνει με τον Παναθηναϊκό φέτος είναι εντυπωσιακό. Μία νέα ομάδα που θεωρητικά θα έπρεπε να έχει αδυναμία στους αυτοματισμούς και την οργάνωση παρουσιάζεται ως η δεύτερη καλύτερη στη λίστα των ομάδων με τις περισσότερες ασίστ, μοιράζοντας μέχρι τώρα 129 συνολικά σε 8 αγωνιστικές. Την ίδια στιγμή, όμως, οι «πράσινοι», αφού κάνουν το καλό, δείχνουν τάση να το πετάξουν στον γυαλό, καθώς είναι μακράν πρώτοι στα λάθη με 138!

Στο αγαπημένο στατιστικό των Αμερικανών και των προπονητών, τη σχέση δηλαδή ασίστ/λάθη, ο Παναθηναϊκός έχει ποσοστό 93%, που διόλου ικανοποιητικό είναι (οι «πράσινοι» βρίσκονται στη 19η θέση), αν αναλογιστεί κανείς ότι η πρώτη ομάδα στη αντίστοιχη κατηγορία, η Κίμκι, έχει ποσοστό 155%! Κάτι που σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός, περιορίζοντας τα λάθη, θα έχει πολύ περισσότερες επιθετικές προσπάθειες, καλύτερο έλεγχο του ρυθμού, στοιχεία τα οποία μπορούν να οδηγήσουν τους «πράσινους» σε θεαματική βελτίωση.

Το φαινόμενο Μπανκς

Ασφαλώς και το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο των ημερών στον Παναθηναϊκό είναι ο Μπανκς, ο δυναμικός γκαρντ που με τις πρώτες εμφανίσεις του δείχνει ότι έχει δυνατότητα να βοηθήσει. Ο Αμερικανός με την προσωπικότητά και το πάθος του δείχνει ότι μπορεί να προσπεράσει ακόμα και τον Ούκιτς, εξασφαλίζοντας μία θέση στην πεντάδα του Παναθηναϊκού. Με την Ολίμπια ήταν εξαιρετικός. Αν ελέγξει λίγο και τον ενθουσιασμό του και αποφύγει τις ...μπούκες, τότε θα είναι πολύ πιο χρήσιμος.

O σόουμαν Λάσμε

Η προσφορά του είναι δεδομένη και αναμφισβήτητη. Στον αγώνα με την Ολίμπια μπορεί να μην ήταν ο κορυφαίος, όπως συνηθίζει, μία δική του φάση, όμως, ψηφίστηκε ως η πιο θεαματική της Ευρωλίγκα για την πρώτη μέρα της 8ης αγωνιστικής, όταν κάρφωσε στα μούτρα του δύσμοιρου Ομιτς που προσπάθησε να τον κόψει.

Πηγή: Goal