Μπορεί στον Ολυμπιακό να φταίει η διαιτησία ή οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθη ο τελικός, όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν αγωνιστικά ανώτερος του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι κατάφεραν να διατηρήσουν τον έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και δεν είναι τυχαίο ότι βρέθηκαν για πρώτη και μοναδική φορά πίσω στο σκορ τρία λεπτά από το τέλος.

Όσο για τους Πειραιώτες; Δεν κατάφεραν παρά μόνο με κάποια ξεσπάσματα, να εμφανίσουν την χημεία και συνοχή που διαθέτουν ως ομάδα. Εντελώς ασύνδετοι, χωρίς συγκέντρωση, κατάφεραν να μείνουν στο ματς διεκδικήσουν τη νίκη κυρίως χάρη στον επιθετικό οίστρο του Πέρο Άντιτς και τις τρομερές πρωτοβουλίες του Έισι Λο. Αυτοί δύο μαζί με τον Κώστα Σλούκα κράτησαν ζωντανό τον Ολυμπιακό ως το τέλος.

Ο Σπανούλης από την άλλη μάλλον έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού στα τελευταία λεπτά. Με κάποια λάθη και δύο τρεις πολύ τραβηγμένες προσπάθειες σε πολύ κρίσιμα σημεία, ο αρχηγός του Ολυμπιακού προσπαθώντας να γίνει… ήρωας, «στέρησε» τη δυνατότητα από την ομάδα του μπει νωρίτερα και πιο καθαρά στη θέση του οδηγού.

Ο Kill Bill έδειχνε να έχει πάρει εγωιστικά το παιχνίδι και να θέλει να είναι εκείνος που θα σκοτώσει την πρώην ομάδα του, όμως έκανε το αντίθετο. Ήταν φανερό ότι η μπάλα στο τέλος έπρεπε να πηγαίνει σταθερά στον αφηνιασμένο Λο ή στον Σλούκα όμως ο Σπανούλης προτίμησε να πάρει το ρίσκο κάτω από δύσκολές προϋποθέσεις. Και δεν δικαιώθηκε σε καμία περίπτωση.