Την εικόνα του αγώνα κόντρα στον Αρη προφανώς την έχετε στο μυαλό σας, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο. Για ακόμα μία φορά όμως, θα τονίσω ότι οι αναμετρήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος και ιδιαίτερα ένας αγώνες που έγινε λίγες μέρες πριν το κρισιμότερο ραντεβού του Παναθηναϊκού στη φετινή σεζόν, όχι μόνο δεν ενδείκνυνται για να εξαχθούν συμπεράσματα, αλλά πολλές φορές παραπλανούν κιόλας.

Αν παρόλα αυτά, λαμβάναμε ως κριτήριο την παρουσία του Παναθηναϊκού στο Αλεξάνδρειο, τότε το μόνο σίγουρο θα ήταν ότι όχι μόνο το 8ο, αλλά ούτε το 9ο και το 10ο θαύμα δε θα έφταναν για να οδηγήσουν το τριφύλλι στο φάιναλ φορ.

Επιμένω όμως, το ματς με τον Αρη είναι ως μη γενόμενο. Σαν να μην έγινε ποτέ. Διότι είτε, κέρδιζε με 20 πόντους, είτε έχανε, δε θα αποτελούσε μπούσουλα για αυτά που πρόκειται να συμβούν την επόμενη εβδομάδα. Με λίγα λόγια ξεχάστε την αγγαρεία του Αλεξάνδρειου, όπου μπορώ να διαβεβαιώσω ότι όλοι οι παίκτες, πιθανότατα και ο Ομπράντοβιτς, είχαν το μυαλό του στην Μπαρτσελόνα. Εντελώς όμως!

Το ερώτημα δεν αφορά τα συμπεράσματα μετά από ένα ματς... Αφορούν συνολικά τον Παναθηναϊκό: Μπορεί να παίξει συνολικά καλύτερα και να είναι συγκεντρωμένος επί 40 (ή όσα χρειαστεί) λεπτά στις δύο πρώτες αναμετρήσεις με τους μπλαουγκράνα; Για την απάντηση μπορείτε να περιμένετε μερικές ημέρες.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι από τη δύσκολη νίκη επί του Αρη, κρατάμε, όχι τόσο την εμφάνιση, αλλά τη νοοτροπία που επέδειξε ο Σάτο. Ο Κεντροαφρικάνος βγήκε μπροστά, ευστόχησε σε μερικά κρίσιμα σουτ και όλοι εύχονται να δείξει ανάλογο χαρακτήρα και στη Βαρκελώνη. Οσο για τους υπόλοιπους; Αδιάφορο μου είναι τι έκαναν στη Θεσσαλονίκη... Απλά περιμένουμε απέναντι στη Μπαρτσελόνα, όλοι, να ανεβάσουν την απόδοσή τους ένα επίπεδο σε σχέση με αυτό που βρίσκονται από την αρχή της περιόδου.

Η αγγαρεία τελείωσε λοιπόν, μαζί με τα ψέματα. Πλέον ήδη μετράμε αντίστροφα. Για τους παίκτες η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει εδώ και καιρό. Για αυτό και προσωπικά κρίνω λογική οποιαδήποτε αντίδραση είχαν στον αγώνα με τον Αρη. Που έμοιαζε με αγγαρεία και στην πραγματικότητα διαχεόταν ένα μήνυμα “Αντε να τελειώνουμε”. Οχι πως δε θα επιθυμούσαν όλοι τον Παναθηναϊκό να περάσει σαν σίφουνας από το Αλεξάνδρειο και να στείλει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Είναι όμως τόσο διαφορετικά τα παιχνίδια, που σε κάθε περίπτωση, είτε ήταν σούπερ, είτε τραγικός χώρος για επιπλέον συμπεράσματα δε θα υπήρχε.

Είναι επίσης σίγουρο ότι στις αναμετρήσεις με τους Καταλανούς, υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί, όπως και αουτσάιντερ. Οι χαρακτηρισμοί, που δικαίως προκύπτουν από την γενική παρουσία των αντιπάλων στη φετινή σεζόν, δεν παίζουν μπάσκετ. Εκεί πια έρχεται η ώρα των παικτών. Ο Παναθηναϊκός είναι το απόλυτο αουτσάιντερ, ωστόσο κανείς δεν το απαγορεύει να παλέψει. Και ό,τι βγει.

Υ.Γ. Με λύπη μου διαπίστωσα ότι πολλοί φίλοι δεν κατάλαβαν τι ακριβώς έγραψα στο προηγούμενο post σχετικά με τον Αλεξ Μάριτς. Δικαίωμά τους. Ωστόσο, εγώ θα παρακαλούσα την επόμενη φορά ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ το πλήρες κείμενο πριν μπείτε στη διαδικασία να σχολιάσετε. Διότι κάποιοι μου δίνουν την εντύπωση ότι από τον τίτλο και μόνο αρχίζουν και γράφουν τα σχόλιά τους.

Υ.Γ. 2 Εξηγώ ότι ο Μάριτς είναι σημαντική μονάδα για τον Παναθηναϊκό. Εξηγώ επίσης όμως, ότι σε μία αποθεραπεία που κατέληξε τόσο οριακά, είναι πάρα πολύ δύσκολο έως απίθανο να βρεθεί σε κατάσταση να βοηθήσει. Τέτοιοι τραυματισμοί δεν είναι εύκολοι κι έχω αναφερθεί στους λόγους

 Υ.Γ3 Θα το γράφω συνεχώς μέχρι να τελειώσει η σειρά με την Μπάρτσα. Με δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός έχει δείξει ότι η άμυνα είναι το μεγάλο όπλο του, η πρόκριση στο Φάιναλ Φορ έρχεται μέσα από την επίθεση και όχι την άμυνα. Ακόμα και 60 πόντους να δεχτεί στα δύο του Παλάου, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι μπορεί να πετύχει 61 απέναντι στους Καταλανούς που πιέζουν ασφυκτικά.

Πηγή: Leoforos.gr

Ομπράντοβιτς Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS