"Εγώ το θέλω, εγώ θα το πάρω…"

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Κώστας Παπανικολάου στην εφημερίδα "Επενδυτής": 

-Όσο πλησιάζουν οι ημέρες, η αγωνία μεγαλώνει;

«Αυτό που κυριαρχεί τώρα είναι η προσμονή, που, ναι, όσο περνούν οι μέρες γίνεται ακόμα εντονότερη. Όλοι θέλουμε να μπούμε στο γήπεδο και να παίξουμε το πρώτο παιχνίδι σε αυτήν τη μεγάλη γιορτή του μπάσκετ».

-Την ΤΣΣΚΑ θα την αντιμετωπίσετε για πρώτη φορά φέτος…

«Δεν μπορεί να προσδιορίσεις αν είναι καλό ή κακό αυτό. Ό,τι ισχύει για εμάς ισχύει και για αυτούς. Σαφώς και υπάρχει η παράμετρος της τακτικής, αλλά είτε ξέρεις τον άλλον είτε δεν τον ξέρεις, αυτά που μετράνε περισσότερο, νομίζω, είναι καρδιά, το πάθος, η δύναμη που θα βγάλεις για να δείξεις στον αντίπαλό σου. Ξέρεις, αυτό το ‘εγώ το θέλω, εγώ θα το πάρω’».

-Οι αντίπαλοί σας, προφανώς, θα θέλουν ρεβάνς. Εσείς τι θα αντιπαραβάλλετε;

«Απομένει να το δούμε μέσα στο γήπεδο. Από μόνη τη η διοργάνωση είναι ένα μεγάλο κίνητρο για τον καθένα. Εμείς καταφέραμε να πιάσουμε τον στόχο μας που ήταν η συμμετοχή μας στο Final 4, καταφέραμε να κλείσουμε κάποια στόματα, που ήθελαν να θεωρούν τυχαίο αυτό που έγινε πέρυσι. Λογικό ήταν φυσικά να υπάρξει και κάποια αμφισβήτηση».

-Άρα αισθάνθηκες ότι ήταν και κακοπροαίρετη;

«Να σου πω την αλήθεια, δεν με ενδιαφέρει. Όπως και να ήταν, εμείς ήμασταν εδώ και δουλεύαμε. Και η πρόκληση να ξαναφέρεις πίσω το ευρωπαϊκό, να κάνεις το back to back, σε οπλίζει με τεράστια ενέργεια για να παλέψεις όσο μπορείς γι΄αυτό».

-Υπήρξε στιγμή που ένιωσες ότι μπορεί να πηγαίνει στράφι η σεζόν;

«Σε κάθε σεζόν θα το βιώσει κανείς αυτό. Και πέρυσι δεν ήταν όλα ρόδινα. Ξεκινήσαμε άσχημα, στη μέση αντιμετωπίσαμε επίσης άσχημες καταστάσεις. Δεν ήταν εύκολο. Αλλά αυτά είναι μέρος του παιχνιδιού».

-Και εφέτος δεν ήταν εύκολα πάντως…

«Σίγουρα, έγιναν πολλά. Το θέμα είναι πως αντεπεξέρχεται η ομάδα και, δόξα τω Θεώ, διαθέτει τους χαρακτήρες για να καταφέρει να μείνει συγκεντρωμένη και να συνεχίσει τη δουλειά της. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό για εμάς».

-Φαβορί υπάρχει στο Λονδίνο;

«Νομίζω και οι τέσσερις ομάδες έχουν ίσες πιθανότητες. Νομίζω πως και οι τέσσερις ομάδες έχουν ίσες πιθανότητες. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια, χρειάζεται να παίξεις το παιχνίδι σου, να παλέψεις και να κάνεις ταμείο στο τέλος».

-Και πώς γεμίζει το ταμείο;

«Κοίταξε, όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο, οι ομάδες που ξεχωρίζουν, αυτές που γίνονται πρωταθλήτριες, είναι αυτές που έχουν προσήλωση στην άμυνα. Γιατί, θέλοντας και μη, και να την πετάξεις τη μπάλα, ένα θα βάλεις στα 40 λεπτά. Αν όμως καταφέρεις να μην «φας» κανένα, έχεις κερδίσει. Νομίζω, λοιπόν, ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό για τον Ολυμπιακό, κατά την προσωπική μου άποψη, αλλά και όπως πολύ καλύτερα ξέρουν και οι προπονητές μου».

-Εσύ είσαι έτοιμος;

«Πάνω-κάτω ξέρω τι θα αντιμετωπίσω. Παίκτες με ταλέντο, μυαλό και εμπειρία, όπως ο Σόνι Ουίμς και ο Βίκτορ Χριάπα. Αλλά δεν μου λέει κάτι αυτό. Θα μπω να βοηθήσω την ομάδα μου όσο μπορώ. Θα μελετήσω αυτούς τους δύο παίκτες ή όποιον άλλον μπορεί να αναγκαστώ να μαρκάρω, ώστε να σταματήσω αυτό που τους αρέσει να κάνουν».

-Περιμένουν όμως και «μεγάλα» σουτ από σένα. Αλήθεια, πόσα χρειάζεται να βάλεις στις προπονήσεις για να σταματήσεις; Το ρωτώ γιατί τα ποσοστά σου έχουν εκτιναχθεί…

«Δεν έχει σημασία το πόσα, σημασία έχει να δουλεύεις. Πάντα βάζει έναν αριθμό ως στόχο. Τροποποιείται ανάλογα με το σε πόσες ημέρες έχεις αγώνα, σε τι κατάσταση είσαι από την προπόνηση. Είναι πολλοί, οι παράγοντες που το επηρεάζουν. Όλα είναι θέμα δουλειάς, και αυτό πιστώνεται και στους προπονητές που έχουν καθίσει μαζί μου να σουτάρουμε μαζί, που έχουν δείξει υπομονή».

-Οι περισσότεροι έχουν εκπλαγεί με την πρόοδο σου. Συμβαίνει το ίδιο και με σένα;

«Πάντα έχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου. Πάντα θέλω, αν γίνεται, να είμαι αψεγάδιαστος. Αυτό δεν είναι εύκολο, φυσικά. Συνεπώς, δεν με εκπλήσσει. Ίσως γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς δίνω στην ομάδα μου. Απλά προσπαθώ για το καλύτερο, και το τι βγαίνει σαν αποτέλεσμα το βλέπει ο κόσμος. Εγώ, προσωπικά, δεν έχω ασχοληθεί με αν το αποτέλεσμα είναι καλό ή όχι. Απ’ ό,τι μου λένε, είναι καλό. Απ’ ό,τι φαίνεται είναι καλό. Αισθάνομαι όμορφα, αυτό και μόνο…».