Προσωπικά, το ευχαριστήθηκα. Το απόλαυσα, βρε αδερφέ. Και μπράβο σε όσους διοργάνωσαν αυτή την εκδήλωση. Ένιωσα, δηλαδή, ότι η βραδιά ήταν αντάξια για το όνομα και την προσφορά του Νίκου Γκάλη.

Με λάμψη και σεβασμό

"Κάλλιο αργά, παρά ποτέ", είπε ο ίδιος ο Γκάλης επειδή πέρασαν τόσα χρόνια μέχρι να γίνει μια τέτοια εκδήλωση. Ίσως να είναι κι έτσι.

Σημασία έχει ότι το γεγονός είχε λάμψη και ζωντάνια. Είχε σεβασμό και συμμετοχή κι άλλων αστεριών. Και είχε φυσικά μια μεγάλη και πολύ ζεστή συμμετοχή από την πλευρά του κόσμου.

Δάκρυσε και ο "σκληρός"

Συγκίνηση, λοιπόν. Και δεν είναι μόνο ότι δάκρυσε ο πάντα "σκληρός" Γκάλης. Είναι και διάφορες άλλες στιγμές που ήταν φορτισμένες. Όπως, για παράδειγμα, όταν βγήκε ο Πρέλεβιτς κι αποθεώθηκε. Κορυφαία σκηνή! Το ίδιο και μ΄ άλλους πρώην παίκτες σε όποια ομάδα κι αν παίξανε.

Το όνομα

Όπως, βέβαια, πέρα από τα φαντεζί σκηνικά και τις εκπλήξεις δόθηκε και το όνομα του Γκάλη στο Αλεξάνδρειο.

Έλαμψε και πάλι

Η εκδήλωση, λοιπόν, είχε όπως είπαμε συγκίνηση, είχε κορυφαίες προσωπικότητες του μπάσκετ, είχε κόσμο, είχε ωραία απρόοπτα, είχε σεβασμό απ΄ όλους και προς όλους, είχε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη νωρίτερα στον Φίλιππα Συρίγο και, βέβαια, είχε κι ένα μεγάλο αστέρι. Το μεγαλύτερο απ΄ όλα που έλαμψε πάλι. Τον Νίκο Γκάλη!

Πιο γεμάτος

Ήταν μια χορταστική βραδιά, λοιπόν! Και κάθε πραγματικός φίλαθλος ένιωσε πλέον πιο γεμάτος απ΄ αυτό που είδε κι έζησε!