Δεν λειτούργησε ποτέ σαν Έλληνας!

Η εξέλιξη της υπόθεσης Καλάθη δεν εκπλήσσει όσους γνωρίζουν τις από καιρό προσπάθειες του Νικ να επιστρέψει στις ΗΠΑ, να παίξει στο ΝΒΑ και γενικώς να επανενταχθεί στον τρόπο ζωής και στην μπασκετική «οικογένεια» για την οποία προορίζετο και γαλουχήθηκε μέσα από το Πανεπιστήμιο που αποφοίτησε...

Ο Νικ Καλάθης είναι... αμερικανάκι με όλη τη σημασία της λέξης! Με αυτή τη νοοτροπία αντιμετώπισε την ένταξή του στον Παναθηναικό πριν μερικά χρόνια, έτσι «έζησε» την εθνική ομάδα, βίωσε την «περιπέτεια» στο Κούμπαν, έτσι συμπεριφέρθηκε μέχρι τέλους στους προπονητές και τους συμπαίκτες του...

Ουδόλως ανεχόταν την πίεση των ευρωπαικών γηπέδων, τις σκληρές παρεμβάσεις των προπονητών, την «σιδηρά» πειθαρχία του Ομπράντοβιτς, τον τρόπο που οι ευρωπαίοι συμπαίκτες του «βλέπουν» το παιχνίδι. Γι αυτό και η πρώτη του σεζόν στον Παναθηναικό ήταν «τραυματική» και επεφύλαξε τεράστιες δυσκολίες προσαρμογής τόσο για τον ίδιο, όσο και τον προπονητή του...

Ο Καλάθης δεν άντεχε τις αμέτρητες ώρες στο βίντεο, τια απίθανες τεχνικές αναλύσεις στον πίνακα, την εξουθενωτική πίεση για το αποτέλεσμα, την «καυτή» ατμόσφαιρα των ελληνικών γηπέδων. Γι αυτό και μόλις έληξε το συμβόλαιό του με τον Παναθηναικό... έφυγε τρέχοντας!

Τα ίδια έκανε όμως και στη Ρωσία... Αυτό τουλάχιστον λένε μάνατζερς, προπονητές και συμπαίκτες του. Ο Καλάθης πέρασε καλά εκεί μόνο και μόνον γιατί ο Χεντριξ, ο Μπάρον καιο Μπράουν... κουβαλάνε τα ίδια μυαλά μ αυτόν: μέσα στο παρκέ αληθινά... κομπιούτερ, μετά τα 40΄για... τρελοκομείο!!! Απρόβλεπτοι, αφερέγγυοι, μποέμ, χαβαλέδες, «μικρά παιδιά» όπως λέμε όταν θέλουμε να απενοχοποιήσουμε κάποιον.

Θέλω να πω, δηλαδή, πως με τέτοιο χαρακτήρα, το ότι ο Καλάθης δεν βρίσκεται στα τηλέφωνα είναι απόλυτα λογικό... Από ένα τρελούτσικο κακομαθημένο αμερικανάκι που ο κόσμος του είναι χρόνια τώρα η πορτοκαλί μπάλα και που βγάζει εκατομμύρια επειδή παίζει καλά μπασκετάκι, χωρίς δεν γνωρίζει τι γίνεται στην κοινωνία γύρω του δεν μπορεί κανείς να έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις συνέπειας και υπευθυνότητας. Ούτε να καταλάβει τι σημαίνει η εθνική μπάσκετ για τους Έλληνες...

Αν ανατρέξετε στο σημείωμα της στήλης στις 19 Ιουνίου θα διαβάσετε μεταξύ άλλων: «...η Λοκομοτίβ, που –σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις- χάνει το Νικ Καλάθη, ο οποίος έχει ουσιαστικά αποφασίσει να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ και πολύ δύσκολα θα αλλάξει άποψη....» Προφανώς κάτι που ξέρουμε εμείς περίπου έναν μήνα, θα το γνωρίζουν και πολλοί άλλοι, οι οποίοι μπορούν εύκολα μάλιστα να υπολογίσουν εκ προοιμίου ότι η προσπάθεια για το ΝΒΑ δεν μπορεί να συνάδει με τις υποχρεώσεις προετοιμασίας και συμμετοχής στο επικείμενο ευρωμπάσκετ.

Άρα όλη αυτή η υπόθεση με την γκρίνια του προπονητικού τιμ της εθνικής και το «ξεμπρόστιασμα» από τον Βασιλακόπουλο σήμερα δεν μου δείχνει «οργισμένη αντίδραση», αλλά χρονικό... προαναγγελθέντος «διαζυγίου», που απλώς έπρεπε να ανακοινωθεί με κάποιο (έντονο) τρόπο, που προφανώς εκθέτει...

Το θέμα βεβαίως για τον Τρινκιέρι δεν είναι απλά το γεγονός ότι χάνει –όπως όλα δείχνουν- ένα βασικό του στέλεχος κι ένα παίκτη «πρώτης γραμμής», αλλά –κύρια- το γεγονός ότι χάνει μια ακόμα σοβαρή επιλογή στην περιφέρεια... Στις θέσεις 1-2, δηλαδή, που κρίνουν όλα τα μεγάλα ματς στις διεθνείς διοργανώσεις. Κι όπως δείχνει η προεπιλογή, η εθνικής μας μένει πλέον με τους Σπανούλη, Ζήση, Σλούκα, Κατσίβελη, Παππά και τον (κατ' ανάγκην περιφερειακό)Μπράμο...