Αν έφτιαχνα τη 12άδα της Εθνικής...

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, οπότε ελάτε να δούμε πως θα στελεχώναμε την ομάδα που έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει μετάλλιο. Τα κριτήρια ασφαλώς και είναι υποκειμενικά, ενώ σπεύδω να διευκρινίσω ότι ,λόγω πληθώρας καλών παικτών ουδεμία επιλογή θα με εξέπληττε, αιφνιδίαζε, ξενέρωνε. Επίσης, στη στελέχωση της δωδεκάδας βασική προϋπόθεση είναι ότι οι διεθνείς μας θα είναι υγιής. Το αυτονόητο σας λέω, αλλά με τόσους τραυματισμούς και τέτοια γκαντεμιά ποτέ δεν ξέρεις τι θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Τρινκιέρι. Παρεμπιπτόντως ο Ιταλός είναι ήρεμη δύναμη στον πάγκο κι ως τώρα κατευθύνει μαεστρικά την ομάδα ΚΥΡΙΩΣ χωρίς να την μπουκώνει.
Πάμε λοιπόν...

Στην περιφέρεια τα πράγματα είναι καθαρά. Ο Σπανούλης κι ο Ζήσης προσφέρουν εμπειρία και σταθερότητα. Είναι οι φυσικοί ηγέτες στο 1 και στο 2. Ο Βασιλειάδης προσφέρει σουτ, ταλέντο, διάθεση, εμπειρία και εικόνες. Ο Σλούκας, ξεψαρωμένος όπως είναι φαίνεται έτοιμος να κάνει τα πάντα και να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή. Όχι για πέντε λεπτά, αλλά για όσο χρειαστεί. Ο Μπράμος είναι σε εξαιρετική κατάσταση επιθετικά, προσφέρει λύσεις αμυντικά και σε ψηλά κορμιά, ενώ μπορεί να πάει και μια θέση παραπέρα, εφόσον κριθεί απαραίτητο. Με δυο λόγια πολυ-εργαλείο. Θα εκπλαγώ αν στη δωδεκάδα δω τον Κατσίβελη, μόνο και μόνο επειδή παίζει άμυνα. Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση που θα έχω σοβαρότατη ένσταση. Φήμες λέγουσι ότι σκέφτεται να τον πάρει αντί του Βασιλειάδη. Δεν θα ήθελα να το πιστέψω.

Στη θέση τρία τα πράγματα νομίζω ότι είναι ξεκάθαρα και το δίδυμο αδιαπραγμάτευτο. Ο Κώστας Παπανικολάου έχει κερδίσει τον προπονητή του και είναι δεδομένο ότι θα ταξιδέψει στο Κόπερ. Ο Στράτος Περπέρογλου, στην επιστροφή του στην εθνική ομάδα είναι έτοιμος να πλαισιώσει ιδανικά τον «Παπ», όπως έκανε στον Ολυμπιακό.

Ιδού τώρα το δίλημμα. Παίρνεις Καϊμακόγλου και για το 4 ή όχι; Αν τον πάρεις, θα κόψεις έναν ψηλό. Δεδομένοι, αδιαπραγμάτευτοι και σε εξαιρετική κατάσταση με ηγετικό ρόλο είναι Φώτσης και Πρίντεζης. Στο 5 τώρα υπάρχει το ερωτηματικό (λόγω τραυματισμού) που λέγεται Γιάννης Μπουρούσης, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να είναι στην αποστολή. Κινητήριος μοχλός (με αμυντικές αδυναμίες, αλλά κομμάτια να γίνει) ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης που στα φιλικά απέδειξε ότι θα έχει κομβικό ρόλο στην εκτέλεση των συστημάτων (όχι μόνο εκτελεστικά). Σε φανταστική κατάσταση, έχει ήδη μπει στο αεροπλάνο. Ο Βουγιούκας δε μου λέει πολλά. Αν έπαιρνα τρίτο ψηλό, θα επέλεγα το νεαρό Καβαδά που έχει τρομερό τσαμπουκά και μου αρέσει πολύ το παιχνίδι του σε άμυνα και επίθεση. Αυτό το άνευρο, νωχελικό του Ίαν με χαλάει πολύ.

επομένως το ερωτηματικό μου είναι αν θα πάρω Καϊμακόγλου ή Καβαδά. Για πολλούς λόγους θα πήγαινα με Καϊμακόγλου, αλλά στη λογική μου θα εξηγούσα και την επιλογή του μικρού. Είναι ρίσκο; Ίσως. Όλα αλλάζουν αν δεν είναι σε θέση να αγωνιστεί ο Μπουρούσης που δεν το πιστεύω. Τότε παίρνεις και Βουγιούκα και Καβαδά και κάνεις το σταυρό σου, ίσως με Καϊμακόγλου αντί Περπέρογλου. Βλέπετε, αυτή τη στιγμή παρουσιάζεται ένα πρόβλημα στα ριμπάουντ, χώρια με το θεματάκι που έχουμε στην άμυνα.

Παρ’ όλα αυτά επισημαίνω ξανά ότι η ομάδα μου αρέσει πάρα πολύ και μου δημιουργεί ένα αίσθημα εμπιστοσύνης. Έχει έναν αέρα που δεν συναντούσαμε στο παρελθόν και μια στοχοπροσήλωση τρομερή. Δεν ενθουσιάζομαι, δεν ετοιμάζω ήδη την πανηγυρική εκπομπή του τελικού, αν και ομολογώ ότι την ονειρεύομαι.

Εμπιστεύομαι τον Τρινκιέρι και δεν θα με χαλάσει τίποτα απολύτως εκτός από μια περίπτωση. Όχι από εμπάθεια (άλλωστε τον πάω πολύ τον Μήτσο), αλλά από αντικειμενική θεώρηση των δεδομένων.
Και στην τελική, την ομάδα ο Τρινκιέρι , ο Λιμνιάτης κι ο Παπανικολάου θα την κοουτσάρουν, όχι εγώ. Απλώς καταθέτω την άποψή μου. Γιατί; Διότι το ζητήσατε, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και δεν γουστάρω καθόλου τους μετά Χριστόν προφήτες.

Καλημέρα σας....