Γαλάζιες και μαύρες σημαίες

Ναι, από εδώ κρατάει η σκούφια του Ιωάννη Καποδίστρια, του οποίου ανδριάντας κοσμεί πλατεία της παραθαλάσσιας πόλης. Ας προστεθεί και η δική του φιλελληνική αύρα στην όμορφη θαλασσινή της Αδριατικής, δεν βλάπτει.

Οι Σουηδοί παρτενέρ της Εθνικής μας στην αυριανή πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ μοιάζουν σαν ψάρια έξω από το νερό, σε μία διοργάνωση της πορτοκαλί μπάλας λουσμένη από ήλιο και γαλάζια θάλασσα. Το ίδιο και οι Φινλανδοί, που μας περιμένουν στο φινάλε της α’ φάσης.

Κυκλοφορώ στο κέντρο τύπου και αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε διοργάνωση ποδοσφαίρου, με τόσους ξανθούς δημοσιογράφους γύρω μου. Εάν όμως ήμουν σε διοργάνωση ποδοσφαίρου, δεν θα ονειρευόμουν ελληνικά μεγαλεία σαν αυτά που ελπίζω ότι περιμένουν την Εθνική μας στη Λιουμπλιάνα...

Η πορεία προς το μετάλλιο του 2009 ξεκίνησε από το Πόζναν, δέκα βήματα από τα σύνορα Πολωνίας-Γερμανίας. Δύο χρόνια αργότερα γνωρίσαμε το Αλίτους, εκεί όπου η Λιθουανία συναντά τη μαμά Ρωσία. Το φετινό σημαιάκι καρφώθηκε ξανά σε μεθοριακή γραμμή, πέντε βήματα από την Τεργέστη.

Πιο παλιά γνωρίσαμε τη Τζιρόνα (Ισπανία με άρωμα Γαλλίας), τη Ντιζόν (Γαλλία με ελβετική προφορά), την Καρλσρούε (γερμανογαλλική μεθόριος), το Μπόρας (Σουηδία που μυρίζει Νορβηγία). Πάντοτε, στην πρώτη φάση, ένας μεθοριακός σταθμός.

Το ζητούμενο είναι να ανακαλύψει η Εθνική μας τα δικά της όρια, να καταλάβει μέχρι πού φτάνει το χέρι της. Δεν είναι ακόμη έτοιμη για ν’ανάψει τα τούρμπο.
«Βρισκόμαστε στο 60 με 70 τοις εκατό», ομολόγησε ο Αντρέα Τρινκιέρι, όταν τον πλησίασε για ευχές ο Φώτης Κατσικάρης. «Θα ήταν όμως παράλογο να τα δώσουμε όλα στην πρεμιέρα. Ουδείς εμφανίζεται πανέτοιμος στο ξεκίνημα μιας διοργάνωσης. Τη διαφορά την κάνει αυτός που βρίσκει τον εαυτό του στο φινάλε, από το χιαστί και μετά».

Τα ίδια βέβαια έλεγε και ο Κώστας Πετρόπουλος τότε στη Ντιζόν, αλλά δεν πρόφτασε να ρίξει τη ζαριά του στις νοκ-άουτ αναμετρήσεις. Από όλες τις σημαίες που τοποθέτησε η Εθνική μας στα 26 χρόνια των θριάμβων της, αυτή του 1999 είναι η πιο μαύρη.

Η φετινή Εθνική παραδέχεται τις αδυναμίες της αλλά υπενθυμίζει ότι έχει τρόπους για να τις κρύψει. Καλείται όμως να είναι συγκεντρωμένη και προσεκτική από το ξεκίνημα. Όπως επισήμανε ξανά και ξανά ο Τρινκιέρι, η Σουηδία ήρθε στο Ευρωμπάσκετ για να απολαύσει τη συμμετοχή και δεν έχει το παραμικρό να χάσει: «Ψάχνουν μία μεγάλη νίκη για να στήσουν πάρτυ».

Και την ψάχνουν, με ένα ξέγνοιαστο και «αμερικάνικο» στυλ που δεν ταιριάζει καθόλου στην Εθνική μας. Οι πληγές της αναμέτρησης με την όχι και τόσο διαφορετική Νιγηρία είναι ακόμη ανοιχτές στο κορμί της ομάδας. Το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας μοιάζει με ιδανικό εφαλτήριο για επιστροφή στις υψηλές πτήσεις.

Πηγή: novasports.gr