Αποστολή αυτοκτονίας!

Ο Ναπολέων είχε πει κάποτε πως η λέξη «αδύνατον» υπάρχει μονάχα στο λεξικό των ανόητων και των ανίκανων και θέλω να ελπίζω πως ο Αντρέα Τρινκιέρι και οι δώδεκα παίκτες της Εθνικής δεν ανήκουν σε καμιά από τις δύο κατηγορίες!

Τούτου δοθέντος -ειδικώς στην αγωνιστική φάση που διανύει εσχάτως η ελληνική ομάδα και με την αδήριτο ανάγκη να ξορκίσει τα φαντάσματα- οφείλει να εφορμήσει κατά των Ισπανών, ξεχνώντας το παρελθόν και με λάβαρο το παλιό σλόγκαν της Adidas: Ιmpossible is nothing!

Βεβαίως όπως έλεγε και ο Παναγούλιας ο θρίαμβος (ειδικώς εφόσον συντελεστεί μετά από μια μακρά περίοδο ξηρασίας) απέχει ελάχιστα από την καταστροφή κι αυτό πολύ πριν από τον συχωρεμένο τον Αλκέτα το είχε συνειδητοποιήσει ο ίδιος ο Βοναπάρτης στο Βατερλό (του)!

Αλλά, νισάφι πια με τη μελαγχολία που μας κυριεύει κάθε φορά που τους βρίσκουμε απέναντί μας: οι Ισπανοί (και όχι μονάχα επειδή τους λείπουν ο Πάου Γκασόλ, ο Ναβάρο, ο Ρέγες, ο Ιμπάκα ή ο Μίροτιτς στη θέση του ενός νατουραλιζέ) είναι θνητοί και όχι θεοί! Εχουν κι αυτοί τις αδυναμίες τους, τα μειονεκτήματά τους και ό,τι άλλο μπορεί να αποτελέσει την αχίλλειο πτέρνα της καλύτερης (εκτός του ΝΒΑ) ομάδας του κόσμου...

Χθες το μεσημέρι ο Τρινκιέρι φάνηκε μαγκωμένος. Οι ατάκες του όπως πάντα ήταν εξαιρετικές, η προσέγγισή του στα ζητούμενα του αγώνα υπήρξε ακριβέστατη, μόνο που οι ήττες από την Ιταλία και τη Φινλανδία, η τρυπημένη (ελέω 0-2) ρεζέρβα με την οποία ταξίδεψε η Εθνική από το Κόπερ, η κακή ψυχολογία και τα μύρια όσα λέγονται, γράφονται και διαδίδονται, τον έκαναν να χάσει το χαμόγελο και τη διάθεσή του να αστειευτεί. Συντείνουν σε αυτό κιόλας το κρύο και η ασταμάτητη βροχή που βρήκε η Εθνική στη Λιουμπλιάνα, αλλά ποιος ξέρει: μπορεί απόψε να κάνουμε κι εμείς το μεγάλο σουξέ με τον (ελαφρώς παραφρασμένο) στίχο από το τραγούδι του Πασχάλη Τερζή...

Είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε... νίκησα!

Στη Λιουμπλιάνα οι Ισπανοί ήρθαν για το three-peat. Κουβαλάνε μαζί τους μια δεύτερη θέση και δυο πρωτιές στα (τελευταία τρία) Ευρωμπάσκετ, τον παγκόσμιο τίτλο του 2006, δυο σερί ασημένια μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες, την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία τους και μια ξεχωριστή αύρα. Στον αντίποδα η Εθνική έχει στους ώμους της το άχθος των επτά ηττών στη σειρά από τους λεγάμενους, τη χαλασμένη εικόνα της από την πρώτη φάση, το στραπατσαρισμένο φρόνημα και τον κίνδυνο να μείνει από νωρίς εκτός νυμφώνος. Κατόπιν όλων αυτών (και των παρελκόμενών τους) απόψε αναζητά μια νίκη against all odds, που λένε και οι Αμερικανοί, για να κρατηθεί όρθια και να μείνει ζωντανή.

Ο αποψινός αγώνας είναι πράγματι ιδιαίτερος: για την εθνική που τραβάει των παθών της τον τάραχον, μοιάζει με πρόωρο τελικό, με μια κατάσταση ζωής και θανάτου, για μια αποστολή αυτοκτονίας! Δεν ξέρω εάν ο Τρινκιέρι θα βάλει στα κεφάλια των παικτών από ένα μαντίλι σαν αυτά που φορούσαν οι Γιαπωνέζοι καμικάζι στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά σίγουρα πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με καλή τακτική, με εναλλακτικά πλάνα, με σθένος, με εξυπνάδα, με υπερηφάνεια, με μαχητικότητα, με πάθος, με διακριτούς και συνειδητοποιημένους ρόλους, με καθαρό μυαλό και ό,τι αυτά συνεπάγονται!

Κάποια στιγμή ο Τρινκιέρι έβαλε σε αυτήν την εξίσωση και το ένστικτο, χρησιμοποιώντας μάλιστα ένα οξύμωρο σχήμα: θέλει, λέει, από την ομάδα να διαθέτει το λογικό ένστικτο κι αυτό είναι όντως μια ιντριγκαδόρικη υπόθεση, διότι το ένστικτο αποτελεί σήμα κατατεθέν και των Ισπανών! Χάρη και σε αυτό οικοδόμησαν τη δυναστεία τους παραβιάζοντας μάλιστα μερικές φορές το σχέδιο του εκάστοτε προπονητή και βγαίνοντας εκτός γραμμής!

Βγαίνουν στην κυριολεξία εκτός γραμμής και με τα αλλεπάλληλα alley hoops που στήνουν οι (πολλοί και χαρισματικοί) πόιντ γκαρντ για να πηδήξει σαν το κατσίκι και να καρφώσει την μπάλα ο Ρούντι Φερνάντεθ!

Το τι μπάσκετ πρέπει να παίξει απόψε η Εθνική είναι μια μεγάλη κουβέντα, διότι στο παρελθόν οι λεγάμενοι μας νίκησαν σε όλα τα στιλ μπάσκετ και με κάθε τύπο τακτικής! Πέρα από το εάν πρέπει να παίξουμε γρήγορα ή αργά, οριζόντια ή κάθετα, «κτυπώντας» τους από την περιφέρεια ή μέσα στη ρακέτα (εκμεταλλευόμενοι και τη σχετική αδυναμία του Μαρκ Γκασόλ στην αναχαίτιση των pick n' roll), το μείζον είναι να παίξουμε μελετημένα, έξυπνα και αποτελεσματικά!

Ας γίνουν καλά όλα αυτά και τα υπόλοιπα θα τα βρει η υπηρεσία...

Πηγή: Goal