Γράφει ο Αντώνης Κατσαρός. 

Όμως αυτό δεν είναι αρκετό όταν σκοπεύεις να νικήσεις μία ομάδα του μεγέθους της Ισπανίας, η οποία- εκτός των άλλων- είναι και ο κακός σου δαίμονας σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Χρειάζεται επιπλέον και το «καθαρό» μυαλό, η ψυχραιμία (όπως στις απίστευτες «εκτελέσεις του Μπράμου στο φινάλε, αλλά και όταν έφυγε τραυματισμένος ο Ζήσης στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου) και φυσικά η αυτοπεποίθηση.

Όταν λοιπόν στη δεδομένη ποιότητα και την εμπειρία προστέθηκε ο δυναμισμός και ο χαρακτήρας, το μείγμα έγινε εκρηκτικό, παρασύροντας την μεγάλυ δύναμη Ισπανία. Από την οποία είχαμε συνηθίσει να χάνουμε!

Η Ελληνική ομάδα, στην καλή της μέρα κερδίζει οποιονδήποτε. Γι αυτό και οι παίκτες της αντανακλαστικά μπλόκαραν, όταν διαπίστωσαν στα «μαύρα» παιχνίδια, κόντρα σε Ιταλία και Φινλανδία ότι η εικόνα που παρουσίασαν ήταν δυσανάλογη των δυνατοτήτων τους.

Ο προπονητής ξεκίνησε τον Καββαδά, όχι ως απάντηση στην κριτική που δέχθηκε για τις «λάϊτ» επιλογές του στα προηγούμενα παιχνίδια αλλά επειδή εκείνος θεώρησε ότι οι απαιτήσεις του αγώνα υπαγόρευαν να παίξει και μάλιστα από την αρχή. Δεν έκανε ο μικρός το πιο καλό παιχνίδι της σύντομης έως τώρα παρουσίας του, ωστόσο «έδειρε» τον αντίπαλο, έβαλε δίποντο «ψυχολογίας» μπροστά στον αντίπαλο με ταμπλώ και ξύπνησε στο διάστημα που αγωνίστηκε συμπαίκτες και αντιπάλους, στη λογική : «Έτσι θα παίξουμε απόψε!».

Να προχωρήσουμε στα προφανή. Ο Σπανούλης ήταν ο ηγέτης, με τον απαραίτητο εγωϊσμό αλλά και την εξαιρετική συνεργασία. Με το «μοίρασμα» ευθυνών, όταν το επέβαλλαν οι περιστάσεις την ώρα των Ελληνικών επιθέσεων στην αντίπαλη ρακέτα. Τεράστιο παιχνίδι από τον Λαρισαίο, με πιο εντυπωσιακή ακόμη την άνεσή του, όταν τελείωσε ο αγώνας. Μιλώντας, στη λογική : «Δεν έγινε και τίποτα, νικήσαμε και συνεχίζουμε». Με τέτοιους ηγέτες, εντός και εκτός παρκέ, μπορείς να κάνεις τα πάντα.

Η Εθνική μπάσκετ, με αυτή την κρίσιμη νίκη, απάντησε στον ίδιο της τον εαυτό. Σε κανέναν άλλο. Και εφόσον δεν εφησυχάσει, μπορεί να προχωρήσει πιο μακριά, γιατί όχι, έως το τέλος. Κάθε αγώνας της βέβαια έχει πια χαρακτήρα νοκ- άουτ. Η λογική των ομίλων δεν υπάρχει, όμως η Ελλάδα θυμίζει πως είναι καλή όταν είναι «κολλημένη στα σχοινιά». Τότε σηκώνεται και γράφει ιστορία, με «Ρόκι Μπαλμπόα» τον Σπανούλη!

Πηγή: pamesports.gr