Περνούσαν οι ημέρες και το μάτι δεν έκλεινε. Σαν τις ταινίες, όπου η κάμερα ζουμάρει στο ρολόι τοίχου και οι δείκτες προχωρούν και προχωρούν και προχωρούν χωρίς να συμβαίνει καμία παράλληλη δράση. «Ε, μα διάολε. Που είναι το λάθος;». Ξετυλίγοντας το φιλμ του αγώνα με τη Σλοβενία, ξανάβρισκες τον εαυτό σου στην ίδια θέση με αυτή που είχες κατά τη διάρκειά του, χωρίς να προσφέρεις άλλοθι σε κανέναν. «Ένα ριμπάουντ μωρέ», «μία άμυνα βρε».
Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr