Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα από τις δηλώσεις του σε ιστοσελίδα. Εκτός κι αν πάλι άλλο ήθελε να πει. Μας είπε επίσης ότι έχει σκεφτεί το ξεσκαρτάρισμα της ομάδας, την ανανέωσή της από του χρόνου, αισιοδοξώντας ότι όλα θα πάνε καλά. Τόνισε ότι για τις αλλαγές έχει κάνει διεξοδικές συζητήσεις και με τον Σπανούλη, με τον οποίον έχουν ανταλλάξει απόψεις και συμφωνούν. Εκθέτει δηλαδή ΚΑΙ τον kill-Bill, ο οποίος αποκλείω παντελώς να ενέπλεξε εαυτόν σε τέτοιες συζητήσεις με τον μάγειρα του πάγκου.

Ας πούμε τώρα κι εμείς δυο αλήθειες με τα πιο σκληρά λόγια, κάνοντας ΚΥΡΙΩΣ αυτοκριτική. Και σε όποιον αρέσει. Σημειώστε για τα παρακάτω ότι σέβομαι όσο κανέναν τον κορυφαίο παράγοντα της χώρας (το μπάσκετ το ίδιο) Γιώργο Βασιλακόπουλο και αγαπάω-σέβομαι τον φίλο Στέλιο Προσαλίκα που θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία του βόλεϊ. Αλλά κι οι δύο πιστεύουν τόσο πολύ στην αυθεντία τους, μαζεύοντας γύρω τους όλη τη σκαρταδούρα για να τονίζει το μεγαλείο τους, που τα έκαναν θάλασσα με θύματα τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα. Και στη μέση των δυο ιστορίων εγώ ο ηλίθιος που στήριξα a priori τραγικές επιλογές...

Ο Τρινκιέρι μου θυμίζει πάρα πολύ έναν άλλον μαθητευόμενο μάγο που κάθισε σε πάγκο εθνικής ομάδας, τον Γκόρντον Μέιφορθ του βόλεϊ. Άλλη μορφάρα της προπονητικής. Σε άλλο άθλημα βέβαια, αλλά στην πραγματικότητα τόσο ο μπάρμπα-Αντρέας όσο και το Αμερικανάκι μάλλον στα μήλα εξειδικεύονται. Προσέξτε κοινά:

1) Και οι δυο παρουσιάστηκαν ως το next best thing της προπονητικής από Προσαλίκα και Βασιλακόπουλο αντιστοίχως (με χρονική σειρά ο air Pro προηγήθηκε στη βλακεία που τελικώς τον κατέστρεψε).
2) Μέχρι να αναλάβουν τις εθνικές μας ομάδες στην πραγματικότητα ήταν ανύπαρκτοι των ανύπαρκτων. Ίσως κάποια μέρα γίνουν υπερ-ήρωες και φωστήρες στον πάγκο. Όταν όμως μας «κατσικώθηκαν» ήταν... πουθενάδες.
3) Και οι δυο μας κέρδισαν με διάφορες ατάκες που εμπεριείχαν ελληνική μυθολογία, ιστορία και εξυπναδούλες που επικοινωνιακά κάνουν τον βλάκα (εμένα ας πούμε) να τους κοιτάζει χάσκοντας.
4) Και με τους δυο προβληματίστηκα για την επάρκεια τους (λόγω εμπειρίας και εικόνων), αλλά βλακωδώς τους στήριξα με γελοία άρθρα όπως «επέλεξε σωστά ο Τρινκιέρι» και «Μέιφορθ, η τελευταία μας ευκαιρία». Τους στήριξα για το καλό των εθνικών ομάδων (ΠΙΣΤΕΥΑ Ο ΒΛΑΞ) την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία νοημόνων τους λιθοβολούσε ΟΡΘΩΣ και εγκαίρως.
5) Όταν ήρθε η ώρα των αγώνων τα έκαναν όλα μπουρδέλο. Δημιούργησαν σύνολα απίθανης έμπνευσης και τα διαχειρίστηκαν κατά τη διάρκεια των αγώνων με τρικυμία 50 μποφόρ στον εγκέφαλο.
6) ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ οδηγώντας τις εθνικές μας ομάδες στις μεγαλύτερες αποτυχίες της ιστορίας τους.
7) Ο ένας έφυγε νύχτα κι ο άλλος (ελπίζω ότι...) θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.

Ο Προσαλίκας δεν είχε τον χρόνο να επανορθώσει για το έγκλημα. Ο Βασιλακόπουλος έχει την ευκαιρία να διορθώσει την ανορθογραφία και να οδηγήσει εκ νέου με σωστές επιλογές το μπάσκετ στις γνωστές διαδρομές θριάμβων. Όταν κρινόταν η επιλογή ομοσπονδιακού έγραφα ότι πρέπει η ομάδα να δοθεί εν λευκώ στον Γιαννάκη, ξεπερνώντας τις όποιες προσωπικές αντιπαραθέσεις. Ο μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας του Δράκου με τον πρόεδρο, δεν υπάρχει πια στη ζωή. Άρα αυτό το σενάριο μάλλον δεν παίζει. Τουλάχιστον ας μην ξαναμπούμε στη διαδικασία να συζητάμε με διάφορους ξένους (από τον Μπλατ ως τον απίθανο Πλάθα). Ας δώσουμε το τιμόνι σε Έλληνα! Το σενάριο Κατσικάρη είναι πολύ γοητευτικό. Αρκεί να πάρει την ομάδα εν λευκώ. Ο πρόεδρος διοικεί (ας πούμε ασχολείται με την wild card του παγκόσμιου) , o προπονητής φτιάχνει την ομάδα από την αρχή μέχρι το τέλος και οι παίκτες ΠΑΙΖΟΥΝ! Ρόλοι διακριτοί και απολύτως οριοθετημένοι. Εάν θέλουμε να φτιάξουμε ομάδες κι όχι μπουρδέλα.

Συγγνώμη για τις βαριές, αγοραίες εκφράσεις. Είδα όμως τα χαϊρια μας κι όταν εκφραζόμασταν με το –σεις και με το –σας. Όχι ότι η άποψή μου έχει κάποια σημασία.

Άλλωστε ο δημοσιογράφος δεν έχει καμιά δουλειά στη στελέχωση των ομάδων.

Καλημέρα σας...

Πηγή: pamesports.gr 

Εθνική Ελλάδας Μπάσκετ SPORTS