Παίζω πολύ καλό τάβλι.
Αλλά ΔΕΝ αγαπώ το τάβλι.
Γι’ αυτό φταίει ένας παιδικός μου φίλος, ο Δημήτρης Χατζηβασιλείου, που (είναι ο καλύτερος ταβλαδόρος που’χω γνωρίσει ποτέ) ο οποίος με πίεζε να παίζουμε μέχρι… να κερδίσει.
Δεν φαντάζεστε πόσες παρτίδες έχω παίξει που ξεκινήσαμε «στα επτά» και καταλήξαμε στο 60-61… 80-79…χαχαχαχαχα λες και ήταν αγώνας μπάσκετ..
Γιατί; Επειδή δεν μ’αφηνε (ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ) να χάσω επίτηδες για να πάω επιτέλους στο για ύπνο.