Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας ή ειδικός για να αντιληφθείς ότι ο Παναθηναϊκός έχει βρει το κουμπί του Ολυμπιακού. Όταν στα τελευταία επτά παιχνίδια, οι ερυθρόλευκοι έχουν κερδίσει ένα, κι αυτό τελικά χωρίς ιδιαίτερη σημασία, είναι αυταπόδεικτο. Αν ο Ολυμπιακός πρέπει να προβληματιστεί από κάτι δεν είναι ότι απλά χάνει. Είναι ότι δεν βρίσκει τρόπο αντίδρασης και πιάνεται... κότσο με τον ίδιο πανομοιότυπο τρόπο. Ίσως όμως υπάρχει και ένα ακόμα πιο δυσάρεστο νέο για τους πρωταθλητές Ευρώπης. Ότι χάνουν καθαρά, χωρίς μάλιστα καν να διεκδικήσουν στο τέλος τα παιχνίδια, από τον χειρότερο επιθετικά Παναθηναϊκό της τελευταίας 20ετίας!
Μήπως δεν είναι έτσι; Ο Παναθηναϊκός παίζει στην επίθεση πιο αργά από ταινία του Αγγελόπουλου! Κερδίζει όμως, κι αυτό μετράει. Οι μεγάλες ομάδες από αυτό κρίνονται. Τη συλλογή ροζ φύλλων αγώνων, τις κούπες, τις επιτυχίες. Ποιος δίνει σημασία στην ανύπαρκτη κυκλοφορία της μπάλας, στα σπλιτ άουτ, στο διαρκές πικ εν ρολ ή στην αναζήτηση ενός μις ματς όταν στο φινάλε ο μπασκετικός Παναθηναϊκός προσφέρει στον κόσμο του τη χαρά σερί νικών επί του Ολυμπιακού;