Η απόλυση του Αργύρη Πεδουλάκη αποτελεί για πολλούς «κεραυνό εν αιθρία» και σε κάθε περίπτωση αλλάζει άρδην το «τοπίο» τόσο εντός των «πρασίνων τειχών», όσο και στις ευρύτερες ισορροπίες για το υπόλοιπο του ελληνικού πρωταθλήματος.

Για τους γνωρίζοντες, ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης ισορροπούσε σε «τεντωμένο σχοινί» μήνες τώρα. Η παραμονή του πολλές φορές κρίθηκε σε λεπτομέρειες, σε στιγμιαία και μεμονομένα αποτελέσματα, σε συγκυρίες, ουδέποτε όμως το τελευταίο 7μηνο το λεγόμενο «θέμα προπονητή» εξέλειπε στο πράσινο στρατόπεδο.

Η απόλυση του είναι κατά συνέπεια, ξεκάθαρα, «χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου».

Η ήττα από την Λαμποράλ Κούτσα δεν ήταν παρά η αφορμή για να υλοποιηθεί μια απόφαση που είχε ληφθεί μήνες τώρα. Για να είμαι ακριβής μάλιστα, αφορμή δεν ήταν το χθεσινό αποτέλεσμα αλλά… η συνέπεια του αποτελέσματος:

Εννοώ, δηλαδή, ότι ο Πεδουλάκης αδυνατεί να υλοποιήσει τον πρωταρχικό στόχο της ιδιοκτησίας του Παναθηναικού για φέτος, που είναι σαφώς η επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης και η κατάκτηση της Ευρωλίγκας για 7η φορά και 1η επί των ημερών του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, και επί της ουσίας αυτός είναι ο λόγος της άμεσης αποπομπής του, ασχέτως του τι μπορεί να έχει προηγηθεί σε θέματα επιλογής παικτών, σχέσεων με τα αστέρια του τριφυλλιού, αγωνιστικής εικόνας, «επαφής» με την διοίκηση και την ιδιοκτησία.

Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα (ως… αδιάφορα) μπροστά στον (άμεσο πλέον) κίνδυνο η ομάδα να μην ταξιδεύσει στο Μιλάνο, κάτι που συνιστά διακαή προσωπικό πόθο του προέδρου από το περασμένο καλοκαίρι.

Ξεκάθαρα πράγματα…

Αυτό που ωστόσο εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι ο Παναθηναικός κινήθηκε δίχως να έχει έτοιμη «διαδοχή», αλλά και αγνοώντας πλήρως τις πιθανές συνέπειες της απόφασής του εντός των συνόρων, όπου εκκρεμεί ακόμα η μάχη του τίτλου.

Γιατί κι αν ακόμα σ αυτό τον συχνά άδικο, ενίοτε αχάριστο και σίγουρα σκληρό κόσμο των σπορ-μπίζνες, προφανώς ξεχάστηκε, την ώρα των αποφάσεων, ότι ο Πεδουλάκης «μπήκε μπροστά» όταν στο ΟΑΚΑ υπήρχαν μόνον ο Διαμαντίδης, ο Τσαρτσαρής, ο Μάνος Παπαδόπουλος και ο Φραγκισκος Αλβέρτης και έφερε το νταμπλ σε μια ομάδα που 9 μήνες πριν δεν μπορούσε καν να προπονηθεί κι ότι με τον Πεδουλάκη ο Παναθηναικός έχει 7 νίκες σε 8 ματς με τον Ολυμπιακό, από τον περυσινό τελικό κυπέλλου κι εντεύθεν και ο Σπανούλης έχει αρνητικό ρεκόρ καριέρας σε κάθε στατιστική κατηγορία, κανείς δεν μπορεί να αμελήσει τα εξής σημαντικά στοιχεία:

1.) ο Πεδουλάκης προσελήφθη το 2012, ερχόμενος από τον ΓΣ Περιστερίου, ως «προπονητής ειδικών αποστολών» για να διαχειριστεί (ως ειδήμων, τονίζω) μια εξόχως προβληματική κατάσταση και με βάση την επιτυχημένη του συνταγή έμεινε και φέτος, άρα ουδείς δικαιούται τώρα να του ζητά διαφορετική προπονητική φιλοσοφία. Και στην τελική, κυπελλούχος είναι ήδη, πλεονέκτημα έδρας στο πρωτάθλημα εξασφάλισε, στους 16 της ευρωλίγκας παίζει ακόμα…

2.) αν ο Παναθηναικός ήθελε προπονητή να προσφέρει σουπερ θέαμα, να μοιράζει κατοστάρες και να προκριθεί «τρένο» στο φάιναλ φορ, προφανώς έπρεπε να προσλάβει άλλον τεχνικό το καλοκαίρι, και αντιστοίχως να του δώσει αγωνιστικές επιλογές και δυνατότητες πολύ διαφορετικές από αυτές που διαθέτει η φετινή ομάδα, σε ρόλους, ηλικίες και μπάτζετ.

3.) ίσως περνά απαρατήρητο ότι στο ρόστερ της ομάδας 8 παίκτες έχουν περάσει τα 30 χρόνια, οι δε «βασικοί» σταρς (Λάσμε, Κάρι, Φώτσης, Διαμαντίδης, Μπατίστ) είναι από 32 ως 37 ετών!!! Αλλά κι ο 30άρης Ούκιτς έχει αξεπέραστα προβλήματα τραυματισμών κι ο 30άρης Μαυροκεφαλίδης είναι καθηλωμένος στον πάγκο. Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι όλοι αυτοί να ανταπεξέλθουν τελικά σε πρόγραμμα περισσοτέρων από 70 αγώνων και 30 ταξιδίων, σε διάστημα 8 μηνών, δεδομένου και του physical game που πιστά εφαρμόζει ο κόουτς? Και πόσο θεαματική μπορεί να είναι αυτή η ομάδα με καθαρούς μπασκετικούς όρους?

Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση Γιαννακόπουλου για τον Πεδουλάκη και η διαφαινόμενη οριστική επιλογή του Φραγκίσκου Αλβέρτη μέχρι τέλος της περιόδου εμπεριέχουν τεράστιο ρίσκο για την παραμονή του Παναθηναικού στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος, το οποίο μάλιστα μεγιστοποιείται δεδομένων και των εσωτερικών αγωνιστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει φέτος ο «αιώνιος» αντίπαλος.

Φυσικά, τον Ιούνιο θα κριθούν όλα…

Υ.Γ. Αν ήμουν Βασιλακόπουλος, αύριο κιόλας θα έπαιρνα τον Πεδουλάκη στην εθνική ομάδα. Είναι –όπως προείπα- ο «μετρ των ειδικών αποστολών», όπως συμβαίνει στις 3μηνης διάρκειας υποχρεώσεις της εθνικής, και «μετρ» της τακτικής και της σκοπιμότητας, που απαιτούνται γι αυτά τα τουρνουά. Ελπίζω δε, ότι δεν θα αποκλειστεί παρασκηνικά η δυνατότητα επιλογής του για λόγους ανάλογους του αποκλεισμού από καιρό του ικανότατου Δημήτρη Ιτούδη από τον πάγκο της εθνικής μας.

Πηγή: pamesports.gr

Πεδουλάκης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS