Η αλήθεια είναι ότι είχα στο μυαλό μου να ξεκινήσω να γράφω διάφορα πράγματα για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού στην Πόλη, αλλά μόλις είδα τις φωτογραφίες του ματς άλλαξα άρδην γνώμη. Ε, δεν είναι σύνηθες να βλέπεις τον Φραγκίσκο Αλβέρτη με κουστούμι και γραβάτα στην άκρη του πάγκου των «πρασίνων» και να δίνει οδηγίες στους παίκτες της ομάδας... Βέβαια εστίασα περισσότερο στην εικόνα που έχετε μπροστά σας.

Λογικά θα την έχει πάρει το μάτι σας σε αρκετά sites από το βράδυ της Παρασκευής, αλλά αποτυπώνει στο έπακρο τι (πραγματικά) εστί... Φραγκίσκος Αλβέρτης! Ένας άνθρωπος που ζει και αναπνέει για τον Παναθηναϊκό, ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την πίεση που υπάρχει σε αυτήν την ομάδα, ένας άνθρωπος που μπορεί να δώσει πράγματα τα οποία δεν είναι εύκολο να τα δώσουν «κανονικοί προπονητές».

Εντάξει, κακά τα ψέμματα. Ο πάλαι ποτέ εμβληματικός αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν είναι προπονητής ακόμα, έχει πολλά να μάθει στο μέλλον, αλλά διαθέτει στοιχεία που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να βάλει στην καθημερινότητα της συγκεκριμένης ομάδας. Είναι αυτό που λένε: «ή το έχεις ή δεν το έχεις...» για έναν τόσο «βαρύ» πάγκο. Και ο Αλβέρτης «το 'χει» και μάλιστα με το παραπάνω. Όπως και την εποχή που «μάτωνε» τα αντίπαλα διχτάκια. Πανηγύριζε έξαλλα, έβγαζε πάθος και με τον εκρηκτικό του χαρακτήρα προσπαθούσε να «ξυπνήσει» και τους συμπαίκτες του.

Κάτι που είδαμε και στο προπονητικό του ντεμπούτο. Έζησε έντονα το ματς στην Πόλη, δεν σταμάτησε να ενθαρρύνει τους παίκτες της ομάδας, ενώ φαινόταν ξεκάθαρα ότι ήθελε να σπρώξει την ομάδα στη νίκη ακόμα και όταν το ματς είχε «στραβώσει» για τον Παναθηναϊκό. Εξάλλου το «refuse to loose» δεν εξανεμίζεται όταν κάποιος ολοκληρώσει την καριέρα του, αλλά είναι κάτι που κουβαλάει σε όλη του τη ζωή. Και ο Αλβέρτης αρνούνταν να χάσει όλα αυτά τα χρόνια και γι' αυτό έφτασε στο σημείο να ξεχειλίσει την τροπαιοθήκη του! απέναντι στην Εφές ηθελε να δώσει στους παίκτες τη χαμένη τους ψυχολογία και το κίνητρο που (ενδεχομένως να) έλειπε μέχρι τη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική της ηγεσία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έγινε... προπονηταράς και ότι άλλαξε μέσα σε μια νύχτα τα όσα ίσχυαν μέχρι χθες.

Όχι. Σε καμία περίπτωση. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε και στην Πόλη ως ομάδα του Πεδουλάκη! Και αθ συνεχίσει να παίζει για κάποιο διάστημα ακόμα. Και στην τελική θα ήταν παράλογο να βλέπαμε κάτι διαφορετικό μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Με έμφαση στην άμυνα και ένα μονοδιάστατο -ως επί των πλείστων- παιχνίδι στην επίθεση. Πολλά (και άστοχα) σουτ, περιορισμένες λύσεις και λιγοστές οι φορές που η μπάλα πέρασε στην αντίπαλη ρακέτα. Βέβαια είδαμε μια ομάδα που προσπάθησε να τρέξει, που έβγαλε ενέργεια και που στηρίχθηκε σε 11 και όχι σε επτά παίκτες. Ο Αλβέρτης άνοιξε με το καλημέρα το rotation, έδωσε χρόνο συμμετοχής σε όλους στέλνοντας παράλληλα το δικό του μήνυμα. Άπαντες πρέπει να είναι έτοιμοι για να μπουν και να προσφέρουν.

Παππάς και Γιάνκοβιτς άφησαν πίσω τους τα λιγοστά δευτερόλεπτα, ο Μαυροκεφαλίδης χρησιμοποιήθηκε για επτά λεπτά στη θέση του, ενώ στο πρώτο ημίχρονο προσπάθησε να «ακουμπήσει» τη μπάλα στον Μπατίστ για να παίξει με πλάτη στο καλάθι. Δεν ξέρω τώρα αν έδωσε με τον τρόπο του και επιπλέον αυτοπεποίθηση στους παίκτες, αλλά το τρίποντο του Ματσιούλις που έστειλε το ματς στην παράταση, θύμισε πολύ... τα νικητήρια σουτ του Αλβέρτη από την εποχή που ήταν παίκτης. Ε, εδώ έβαλε (ή μάλλον δεν έβαλε) το χεράκι του και ο Βαγγέλης Αγγέλου, ο οποίος επέλεξε να μην κάνει φάουλ για δύο βολές με αποτέλεσε να δεχθεί το τρίποντο και να γραφτεί διαφορετικά η ιστορία του ματς. Εντάξει, όμως. Σουτ είναι που μπορεί να μπει ή να μην μπει. Στην παρούσα φάση η τύχη χαμογέλασε στον Παναθηναϊκό και τον Αλβέρτη που χρειαζόταν όσο τίποτα αυτή τη νίκη.

Και σε αυτό το σημείο θέλω να σταθώ και σε κάτι ακόμα όσον αφορά τον προπονητή των «πρασίνων» και το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό όσον αφορά τη συνέχεια. Εμπνέει τους παίκτες! Και αυτό φάνηκε από τις δηλώσεις του Αντώνη Φώτση, με τον οποίο υπήρξε επί σειρά ετών συμπαίκτης: «Θα παλέψουμε για τον Αλβέρτη και την ομάδα» ήταν η ατάκα του αρχηγού της Εθνικής ομάδας θέλοντας να δείξει ότι στην εξίσωση μπαίνει ξεχωριστά και ο προπονητής!

Άλλωστε έχοντας «φοιτήσει» τόσα χρόνια δίπλα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς (με μικρή εμπειρία και από προπονητές όπως οι Παβλίσεβιτς, Μάλκοβιτς) όλο και κάτι θα έχει πάρει. Όλο και κάτι θα προσπαθήσει να βάλει (αργά ή γρήγορα) στο παιχνίδι της ομάδας που γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Τώρα καλείται να βρεθεί αντιμέτωπος με μια τεράστια πρόκληση. Σε μια (δεδομένα) συγκινησιακή βραδιά, να κερδίσει τον μέντορά του και να φέρει τον Παναθηναϊκό ακόμα πιο κοντά στο στόχο της πρόκρισης στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας.

Και κλείνοντας έχω μια υποσημείωση να κάνω. Πριν από 10 μέρες ο Πεδουλάκης άκουγε τα εξ αμάξης από τους περισσότερους (αν όχι όλους) οπαδούς του Παναθηναϊκού, οι οποίοι ζητούσαν επίμονα την αποπομπή του από την ομάδα! Οταν η διοίκηση έλυσε τελικά τη συνεργασία μαζί του (καλώς ή κακώς δεν το εξετάζω), διάβαζα ότι κακώς έφυγε τελικά. Ε, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

ΥΓ: Ο Πεδουλάκης πρόσφερε και μάλιστα πρόσφερε πολλά. Αποχώρησε επιτυχημένος και με ψηλά το κεφάλι. Μην ξεχνάτε ότι πήρε μια διαλυμένη ομάδα και μπόρεσε να κερδίσει τα τρία από τα τέσσερα τρόπαια που διεκδίκησε!

Πηγή: Sentragoal.gr

Αλβέρτης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS