Xάρηκα για τη νίκη του Παναθηναϊκού χθες στην Κωνσταντινούπολη. Χάρηκα, όχι μόνο επειδή έμεινε ζωντανός δίπλα στον Ολυμπιακό (και στις Φενέρμπαχτσε, Μάλαγα) στο κυνήγι της πρόκρισης, αλλά και για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Τον έριξαν σε νερά σχεδόν άπατα, θολά σαν του Βοσπόρου, και του ζήτησαν να κολυμπήσει με απλωτές.
Τα μοναδικά του εφόδια ήταν η πυξίδα που άφησε πίσω του ο άδικα και ανεξήγητα απολυμένος Αργύρης Πεδουλάκης (με κομιστή, πλέον, τον Σωτήρη Μανωλόπουλο), το know-how του καταξιωμένου Δημήτρη Πρίφτη και η αστερόσκονη που κουβαλάει από το ξεκίνημα κιόλας της καριέρας του ο ίδιος ο «Φράγκι».
Θυμάμαι να γράφω στην αλήστου μνήμης «Απογευματινή» το ρεπορτάζ για τη μετεγγραφή του από τον ΑΝΟ Γλυφάδας στον Παναθηναϊκό. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έδωσε ως αντάλλαγμα μία εμβληματική φιγούρα του συλλόγου, τον πολίστα Δημήτρη Σελετόπουλο, αλλά και 23 εκατομμύρια δραχμές. Απ’όσο θυμάμαι, ο αδελφός Θανάσης διαφωνούσε με το κόστος της μετεγγραφής. Ο ακόμη άγνωστος Φραγκίσκος ήταν μόλις 16 ετών.
Διάβασε περισσότερα στο: H καρέκλα με τα καλώδια | gazzetta.gr