ΛΟΓΙΚΟ και αναμενόμενο ήταν αυτό που έγινε στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Δεκατρία χρόνια ήταν αυτά. Και τι χρόνια; Βαριέμαι να κάτσω να ψάξω να βρω πόσους τίτλους είχε πάρει αυτά τα χρόνια ο Παναθηναϊκός με τον Ομπράντοβιτς.

Τέτοια σχέση στον ελληνικό αθλητισμό δεν υπάρχει. Και δεν πρόκειται να ματαγίνει. Εύλογο ήταν να τους πάρουν όλους τα δάκρυα. Δεκατρία χρόνια είναι μια ζωή. Με μαύρα μαλλιά είχε πάει στον Παναθηναϊκό ο Ομπράντοβιτς και τώρα είναι άσπρα σαν μπαμπάκι. Παύλος και Θανάσης είναι σε τιμητική αποστρατεία.

Οχι, ο Παναθηναϊκός δεν είναι πλέον ο ίδιος, αλλά δεν είναι ίδια η Ελλάδα. Εύλογο ήταν να φωνάξει ο κόσμος ότι τον θέλει να γυρίσει πίσω. Κάτι που δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Το αντίθετο μάλιστα. Πιθανή θα πρέπει να θεωρείται η επιστροφή. Αν όχι αμέσως, στο απώτερο μέλλον. Εδώ θέλει να επιστρέψει σαν χρυσή εφεδρεία ο Κωστάκης ο Καραμανλής. Το ίδιο κι ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Κι ο Σημίτης που ακούγεται για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν μιλάμε απλά για αποτυχημένους. Μιλάμε για καταστροφές.

Η επιστροφή είναι πάντα ένα σενάριο που παίζεται στην αληθινή ζωή και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για επιτυχημένους. Επιστροφή υπάρχει και στις προσωπικές σχέσεις. Ζευγάρια που σκοτώνονται, χωρίζουνε, και κάποια στιγμή τα ξαναβρίσκουν και είναι μαζί.

Δεν λέμε για τις επιστροφές λόγω συμφέροντος στην πολιτική. Που βγάζουνε τα μάτια τους, φεύγουν, κάνουν δικά τους κόμματα και μετά ξαναγυρνάνε. Οπως στη Νέα Δημοκρατία, με τους Αβραμόπουλους, τις Ντόρες και τους Σαμαράδες. Εκεί υπάρχει μόνο το δούναι και το λαβείν. Τα συμφέροντα είναι που μετράνε και τίποτα άλλο. Δεν έκλαψε κανείς όταν επέστρεψε η Ντόρα στη Νέα Δημοκρατία.

Ο Θανάσης όμως, στην επιστροφή του Ομπράντοβιτς, έστω και σαν αντίπαλος, έβαλε τα κλάματα. Μπορεί θεωρητικά ο ένας να ήταν το αφεντικό κι ο άλλος υπάλληλος, αλλά επρόκειτο για συμπολεμιστές.

Στην πολιτική, που θεωρητικά πρόκειται για συναγωνιστές, μιλάμε για τις σχέσεις που είχαν μεταξύ τους τα μέλη των συμμοριών της Νέας Υόρκης την εποχή της ποτοαπαγόρευσης.

Ο αθλητισμός σφυρηλατεί τις σχέσεις των ανθρώπων. Μπορεί να πρόκειται για Ανώνυμες Εταιρείες, μπορεί να πρόκειται για επαγγελματίες, μπορεί να πρόκειται για δουλειά, αλλά σε τέτοιο βάθος χρόνου, όπως στην περίπτωση Ομπράντοβιτς, υπάρχει συναίσθημα. Αν δεν υπήρχε άλλωστε αυτό το συναίσθημα δεν θα κράταγε αυτή η σχέση 13 χρόνια. Οι Γιαννακόπουλοι κάποια στιγμή θα πίστευαν ότι τα είχαν μάθει όλα και θα τον έδιωχναν. Οπως συμβαίνει κατ' επανάληψη με τους παράγοντες. Κι από την πλευρά του, ο Ομπράντοβιτς θα μπορούσε να είχε βρει περισσότερα λεφτά και να είχε φύγει. Οπως συμβαίνει κατ' επανάληψη με τους προπονητές.

Για να κρατήσει αυτή η σπάνια για τον αθλητισμό σχέση υπήρχε η αμοιβαία εκτίμηση και εμπιστοσύνη. Τα έχουμε ξαναπεί: Για αρκετά απ' αυτά τα 13 χρόνια, ο Παναθηναϊκός στην Ελλάδα έπαιζε μόνος του. Χωρίς αντίπαλο. Και χωρίς προπονητή μπορούσε να παίρνει τα πρωταθλήματα. Οι Γιαννακόπουλοι όμως, επειδή δεν τους έφτανε να είναι πρώτοι στο χωριό, θέλανε και ευρωπαϊκές κούπες. Γι' αυτό και κρατήσανε τον Ομπράντοβιτς. Γι' αυτό κι ο μπασκετικός Παναθηναϊκός με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο έγινε η Νο1 ομάδα στον ελληνικό αθλητισμό. Αυτά.

Τίποτα δεν είναι το ίδιο και τίποτα δεν επαναλαμβάνεται

ΝΑ συνεχίσουμε με Ομπράντοβιτς. Και την πιθανότητα της επιστροφής. Λέμε, λοιπόν, ότι τίποτα δεν είναι το ίδιο και τίποτα δεν επαναλαμβάνεται. Αυτό που συμβαίνει κάθε φορά στη ζωή είναι μοναδικό. Και δεν λέμε στην περίπτωση Παναθηναϊκού-Ομπράντοβιτς για τις επιτυχίες. Οτι αν επανέλθει δηλαδή, μπορεί να αποτύχει. Αυτό είναι το λιγότερο, αν δεν είναι κι απολύτως τίποτα. Ξαναλέμε ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Η αλυσίδα θα έχει σπάσει, η σειρά θα έχει χαθεί. Κι όχι μόνον επειδή δεν θα είναι στην ομάδα ο Παύλος κι ο Θανάσης. Αν δεν είναι ο ίδιος φροντιστής, δεν θα είναι το ίδιο. Δεν θα είναι ίδιοι οι αντίπαλοι.

Να το αλλάξουμε... Εχεις πάει στη Βαρκελώνη το 1992, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και ξαναπάς ύστερα από τρία, πέντε ή δέκα χρόνια. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Εχεις πάει σε Λισσαβώνα και Πόρτο το 2004 στο Γιούρο. Και ξαναπάς τον Μάιο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Οταν δεν θα είναι ίδιες οι εικόνες και οι συνθήκες. Εχω προσωπική πείρα από τέτοιες περιπτώσεις. Την απογοήτευση που νιώθεις όταν καταλαβαίνεις ότι αυτά που έζησες είναι μοναδικά. Δεν επαναλαμβάνονται. Ακόμα κι όταν είσαι με τους ίδιους ανθρώπους. Κάτι πολύ χειρότερο από το ξαναζεσταμένο φαγητό. Το φαγητό την άλλη μέρα τρώγεται και είναι μια χαρά. Στη ζωή ό,τι περνάει, χάνεται.

Ακόμη και σήμερα που έχουμε πτωχεύσει, βαράνε το ίδιο βιολί

ΟΡΓΗ και αγανάκτηση. Οτι με απόφαση της Βουλής διορίσανε έναν 77χρονο. Σε μια ηλικία, δηλαδή, που η ταπεινότητά μου την προσδιορίζει «μεταξύ ογδόντα και θανάτου». Δεν έχει καμία σημασία το όνομα του περί ου ο λόγος πρώην βουλευτού της Ν.Δ. Μετράει το αποτέλεσμα. Οτι η κυβέρνηση έκρινε ότι δεν του φτάνει στην ηλικία που είναι η σύνταξη και τον τοποθετήσανε πρόεδρο του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου. Προσωπικά όμως, είμαι αντίθετος και δεν θα συμφωνήσω. Τι θα άλλαζε δηλαδή αν αντί για τον 77χρονο, η κυβέρνηση διόριζε σ' αυτήν τη θέση έναν 37χρονο; Τίποτα. Πάλι περί κομματόσκυλου θα επρόκειτο. Πάλι ο διορισμός θα γινόταν με ρουσφετολογικά και μόνο κριτήρια. Ποιος έχει δηλαδή καλύτερη άκρη με το Μέγαρο Μαξίμου και τον Μεσσήνιο πρωθυπουργό.

Το θέμα δεν είναι η ηλικία. Το θέμα είναι η αναξιοκρατία. Οτι ακόμα και σήμερα που η χώρα έχει πτωχεύσει και χρεοκοπήσει, βαράνε το ίδιο βιολί. Βολεύουνε τα κομματόσκυλα. Τι αλλάζει δηλαδή που στον ΕΟΦ ο Αδωνις διόρισε τον φίλο του, τον υιό Πλεύρη; Οτι είναι νέος στην ηλικία; Η αναξιοκρατία δεν μετριέται με τα χρόνια που έχει στην πλάτη του το κάθε ρουσφέτι. Αν δηλαδή πρόκειται για νέους στην ηλικία, νομιμοποιούνται να βολεύουνε τους δικούς τους. Το «αδίκημα» είτε αφορά τον 77χρονο είτε τον νεαρό Πλεύρη (φωτό) είναι το ίδιο. Και γι' αυτό ακριβώς έκανε τη μεταγραφή ο Πλεύρης από το ΛΑΟΣ στη Ν.Δ. Για να έχει την αβάντα της εξουσίας. Αντίθετα, ο πατέρας Πλεύρης, που είναι σταθερός στην ιδεολογία του, για να διοριστεί θα πρέπει να περιμένει να γίνει κυβέρνηση ο Καρατζαφέρης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς γίνεται να ζημιώνει εννιά εκατομμύρια η ΕΠΟ το δημόσιο όταν δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ επιχορήγηση;

Πηγή: Goal

Α1 Ομπράντοβιτς Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS