Αν μου ζητούσε κάποιος πριν το τζάμπολ του ματς να επιλέξω ανάμεσα σε μία νίκη του Ολυμπιακού με 20 πόντους ή σε μία νίκη με buzzer beater του Βασίλη Σπανούλη, θα επέλεγα με ευκολία το δεύτερο. Το καλύτερο σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί ή μάλλον το δεύτερο καλύτερο γιατί το όσκαρ θα πήγαινε στην περίπτωση που έκρινε τίτλο η τριποντέλα του Σπανούλη.
Ο Γκιστ που ήταν εκ των αμυντικών ογκόλιθων στα προηγούμενα ματς είδε δύο φορές να ευστοχεί ο Σπανούλης στο πρόσωπό του.
Τρία λεπτά πριν τη λήξη μετά από ένα άστοχο σουτ του Σπανούλη γυρίζω στον Παναγιώτη και του λέω, «θα βάλει ένα μεγάλο σουτ μέχρι το τέλος». Δεν τζόγαρα. Ήμουν σίγουρος γιατί πολύ απλά είναι τεράστια προσωπικότητα.
Ο Ολυμπιακός με την επικράτησή του επί του Παναθηναϊκού τερμάτισε στην τρίτη θέση και θα πέσει λογικά πάνω στην ΤΣΣΚΑ (σίγουρα πιο βατός αντίπαλος από τους Μαδριλένους), ανέκτησε την χαμένη ψυχολογία που κουβαλούσαν μαζί τους οι τρεις σερί ήττες στο ΟΑΚΑ και κυρίως ο Βασίλης Σπανούλης «ξεκλείδωσε».
Επιτρέψτε μου να σταθώ στον αρχηγό του Ολυμπιακού. Ο κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας την τελευταία τριετία δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του. Με τα χθεσινά του καλάθια (χρησιμοποιώ πληθυντικό διότι και τα δύο είναι εξαιρετικά δύσκολα) δεν έδωσε καμία απάντηση. Ούτε στους οπαδούς του Ολυμπιακού που τον κατέκριναν για τις περασμένες εμφανίσεις του σε ντέρμπι. Ούτε στα πράσινα δημοσιεύματα που τον κορόιδευαν δείχνοντας ασέβεια. Ούτε σε κανέναν.
Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr