Είναι, όμως, μια πραγματικότητα ότι στον τέταρτο και τον πέμπτο τελικό, δεν ήταν καλός. Δεν βοήθησε την ομάδα του όσο θα περίμενε κανείς.
Αυτά συμβαίνουν, όμως. Κάθε μεγάλος παίκτης έχει τις κακές του μέρες. Ακόμα και ο Τζόρταν αν είναι.
Ο Σπανούλης, όμως, δεν κρύφθηκε. Βγήκε κι αναγνώρισε τις ευθύνες του. Σαν αρχηγός: «Στον αθλητισμό πρέπει να μάθεις να ζεις και με τις καλές και με τις κακές στιγμές και να είσαι δυνατός. Ήταν μία πολύ κακή χρονιά φέτος, ύστερα από δύο επιτυχημένες. Ήμασταν κακοί στα δύο τελευταία ματς. Όταν είσαι αρχηγός πρέπει να βγαίνεις μπροστά και γι’ αυτό αναλαμβάνω εγώ όλη την ευθύνη».
Το αρχηγιλίκι δεν φαίνεται μόνο μέσα στο παρκέ. Ούτε στις χαρές και στα πανηγύρια που όλα είναι εύκολα. Φαίνεται κυρίως μετά από τις αποτυχίες. Εκεί βγαίνει μπροστά ο αρχηγός για να απορροφήσει τους κραδασμούς. Και ο Σπανούλης πήρε πάνω του το μεγάλο μερίδιο που του αναλογεί, το μεγαλύτερο ως αρχηγού, αναγνωρίζοντας ότι δεν έπαιξε καλά.