Τυχαίνει να γνωρίζω αρκετά χρόνια τον Βασίλη κι από την εποχή που ήταν στον Παναθηναϊκό ακόμη, ήταν ένα παιδί χαμηλών τόνων, με μετριοπαθή χαρακτήρα, που αν και δεν του άρεσαν ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας, δεν κρυβόταν ποτέ στις αποτυχίες, αναλάμβανε τις ευθύνες του και αντιστοίχως, στις πάμπολλες κορυφαίες του στιγμές, εμφανιζόταν απλός και ταπεινός, στα όρια του απαθούς! Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Billy, είναι η μεγάλη, "αρρωστημένη" (με την καλή έννοια του όρου) αγάπη, για αυτό που κάνει και η σκληρή δουλειά που αφιέρωσε, για να φτάσει στο υψηλό επίπεδο που βρίσκεται και αφιερώνει ακόμη, για να διατηρήσει τα κεκτήμενα... Γι΄ αυτό και επιδιώκει να αγωνίζεται κόντρα στους κορυφαίους και να κυνηγάει πάντα την πρωτιά, να παίζει ακόμη και τραυματίας και συνάμα θεωρεί "ιερό καθήκον", να φοράει τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος, ενώ παράλληλα "ζει και αναπνέει" για την αναγνώριση από τους γύρω του και την καταξίωση στη συνείδηση των φιλάθλων...

Διάβασε τη συνέχεια στο gazzetta.gr

Σπανούλης Μπάσκετ SPORTS