Μας γελάσει, δεν μας γελάσει η (ισπανική) Ιθάκη, το σίγουρο είναι πως το σημερινό ταξίδι προς τις παρυφές του Τυμφρηστού εκτός από φυσιολατρικώς ωραίο, μοιάζει και μπασκετικώς ελκυστικό...

Κτυπώ ξύλο βεβαίως για να μην έχουμε κι άλλα ντράβαλα και επίσης εύχομαι όλη την γκαντεμιά της χρονιάς να την τράβηξε πάνω της η Εθνική των Νέων Ανδρών, που έπαιξε μισή στο Ευρωμπάσκετ του Ηρακλείου, οπότε πάμ' παρακάτω...

Ή μάλλον πάμ' παραπάνω, διότι η Εθνική ανεβαίνει σήμερα σε υψόμετρο 960 μέτρων, που (θέλω να πιστεύω ότι) δεν θα κάνουν τον Κατσικάρη να νιώσει ιλίγγους όπως την πάτησε πέρυσι τέτοια εποχή ο Αντρέα Τρινκιέρι, ο οποίος μάλιστα είχε έτοιμο και το σενάριο!

Το εννοώ αυτό διότι όταν ανεβήκαμε στο Καρπενήσι με τον Θανάση Ασπρούλια και αναζητούσαμε ένα σκηνικό για τη συνέντευξη, ο Ιταλός προπονητής μας είχε τη λύση στο πιάτο: στη βεράντα του ξενοδοχείου «Montana», με θέα τις πλαγιές του Βελουχίου...

Είχε επίσης ο μπαγάσας έτοιμο και τον τίτλο της συνέντευξης που ήταν δανεισμένος από μια επική ομιλία του συχωρεμένου του Τζίμι Βαλβάνο προς τους παίκτες του Νορθ Καρολάινα Στέιτ, τη χρονιά (1983), που οι «Wolfpack» στέφθηκαν πρωταθλητές του ΝCAA, πετυχαίνοντας μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού...

Ο συχωρεμένος ο Ιταλοαμερικανός προπονητής είχε δείξει προς τον ορίζοντα του Αλμπουκερκ λανσάροντας το σύνθημα «A view to a dream» κι αυτή τη θέα προς το όνειρο τη διάνοιξαν ο Ντέρεκ Γουίτενμπουργκ και ο Λορέντσο Τσαρλς...

Τριάντα χρόνια αργότερα, δυστυχώς τόσο για τη σημειολογική επιλογή του Τρινκιέρι όσο και για τους διακαείς πόθους του ελληνικού μπάσκετ, η θέα της Εθνικής ομάδας προς το όνειρο χάθηκε μέσα στο κρύο και στην ομίχλη της Λιουμπλιάνας...

Πήγε στράφι τότε και η έμπνευση του Τρινκιέρι, αλλά και η δική μου, που συμμεριζόμενος τον ενθουσιασμό και το όραμά του, κατέβασα από το ράφι ένα παλιό πολιτικό σύνθημα και έγραψα μια μέρα (εδώ στο «Goal News»), «εμπρός Αντρέα για μια Ελλάδα νέα»!

Δεν βάζω μυαλό, όμως και σήμερα που η Εθνική ομάδα μαζεύεται στο ΟΑΚΑ και επιβιβάζεται στο «λεωφορείον ο πόθος», με προορισμό το Καρπενήσι, πέφτω πάλι στο τριπάκι με τα λογοπαίγνια...

Παρόντος του Φώτη, προσδοκώ σε μια πεφωτισμένη καθοδήγηση της Εθνικής και μάλιστα το χοντραίνω ακόμη περισσότερο, γράφοντας «κάνε την ομάδα πάλι πρώτη, κύριε Φώτη, κύριε Φώτη»!

Προς χάριν των συμπτώσεων, υπενθυμίζω ότι αυτό το σύνθημα (με το δικό του όνομα, που επίσης έκανε ρίμα) είχε μεγάλη πέραση όταν ανέλαβε τον Ολυμπιακό ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο οποίος, σε κάθε περίπτωση, είναι ο τελευταίος προπονητής ο οποίος οδήγησε την Εθνική στην κορυφή, το 2005 στο Βελιγράδι.

Την είχε οδηγήσει και ως αρχηγός της το 1987 στην Αθήνα, ενώ τώρα βλέπει έναν γείτονά του από την Κοκκινιά και κάποτε ομόσταβλο και θαυμαστή του στον Ιωνικό Νικαίας (Κατσικάρης) να παίρνει τη σκυτάλη: βλέπει επίσης ένα υβρίδιό του, ονόματι Νίκος Ζήσης, ο οποίος φορά κιόλας την ίδια φανέλα με το Νο 6, να επιδεικνύει αξιοζήλευτη συνέπεια και μοναδική (μετά τη δική του βάρδια που κράτησε 21 χρόνια) αφοσίωση στα ιερά και στα όσια της εθνικής ομάδας!

Ηρθε κι έδεσε αυτή η σκέψη μου με το τιτίβισμα του ίδιου του Ζήση, που λίγο προτού απεμπλακεί από την αγκαλιά των παιδιών του για να καθοδηγήσει ως μέντορας τους μαντραχαλάδες της Εθνικής, έδωσε τον κατάλληλο τόνο...

«Δέκα χρόνια μετά... Από αύριο με τα γαλανόλευκα πάλι»!

Εκτός από αυτή την κουβέντα, ο αρχηγός της Εθνικής ανήρτησε επίσης και μια φωτογραφία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, στους οποίους ενέγραψε την παρθενική συμμετοχή του με την Εθνική ανδρών σε ένα επίσημο τουρνουά, αλλά ήδη είχε συμπληρώσει μια γεμάτη (από εμπειρίες και μετάλλια) εξαετία με τις ομάδες των παίδων, των εφήβων και των νέων ανδρών.

Ωραία και κυρίως ιντριγκαδόρικα είναι όλα αυτά, απλώς ελπίζω να μη μας βγουν ξινά!

Μέχρι να κριθεί όμως αυτό και μέχρι να διαπιστωθεί εάν η Σεβίλλη και η Μαδρίτη θα της δώσουν γλύκα ή ξινίλα, η Εθνική ομάδα δικαιούται να προσπαθεί και να προσδοκά ότι ο μόχθος και η φιλοδοξία της δεν θα πάνε στράφι: σε κάθε περίπτωση, με νέο προπονητή, χωρίς τον Σπανούλη και με μπόλικες δόσεις από νέο αίμα, μπαίνει σήμερα στο λεωφορείο και ανεβαίνει στο Καρπενήσι για να αντικρίσει μια θέα όχι τόσο προς το όνειρο όσο προς την πραγματικότητα...

Πηγή: sentragoal.gr

Εθνική Ελλάδας Μουντομπάσκετ Μπάσκετ SPORTS