Η αποστολή της «επίσημης αγαπημένης» θα μείνει στην πρωτεύουσα της Ευρυτανίας για μια βδομάδα, αλλά ο Κατσικάρης έχει δηλώσει σαφώς και κατηγορηματικώς (στη συνέντευξή του προς την «Καθημερινή») ότι «τα χαμόγελα θα κοπούν μαχαίρι, εάν κι εφόσον ξεπεραστεί η νοητή γραμμή και εκδηλωθούν τάσεις παιδικής χαράς» και, ως γνωστόν, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους...

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα λοιπόν: μια ατμόσφαιρα που έγινε ωραιότερη από τη στιγμή που ο μεν Καλάθης θα χάσει μονάχα (έξι από τα οκτώ) φιλικά ματς, οι δε παίκτες του Ολυμπιακού εν τέλει ανέβηκαν στο λεωφορείο με προορισμό την... Ελβετία της Ελλάδας!

Παρεμπιπτόντως, αυτό το λεωφορείο αποτελεί μουσείο και εάν είχε λαλιά θα μπορούσε να διηγηθεί όλη τη σύγχρονη ιστορία της Εθνικής, καθώς αυτό και το προηγούμενο (με οδηγό πάντοτε τον Δημήτρη Καλτσή) την πηγαινοφέρνουν εδώ και τριάντα χρόνια!

Ητανε νιος κι αδύνατος τότε ο Φάνης και είναι νιος κι αδύνατος τώρα ο Αντετοκούνμπο!

Επιβιβαζόμενοι στο πούλμαν οι παίκτες είχαν στα χέρια τους κινητά τηλέφωνα, lap top, tablets, περιοδικά και εφημερίδες για να «σκοτώσουν» την ώρα της διαδρομής, αλλά θα τους ήταν πιο χρήσιμο εάν έβαζαν τον Ζήση ως αρχηγό και τον Γλυνιαδάκη ως μεγαλύτερο σε ηλικία να τους διαβάζουν το παλιό αναγνωστικό της Τρίτης Δημοτικού!

Το εννοώ αυτό διότι το αριστούργημα του (γεννημένου στο Καρπενήσι) Ζαχαρία Παπαντωνίου πραγματεύεται χωρίς το παραμικρό δασκαλίστικο ύφος την ιστορία μιας ομάδας 26 παιδιών, που περνούν μονάχα τους τις καλοκαιρινές διακοπές τους στα βουνά της Ευρυτανίας!

Εκεί λοιπόν, μέσα στις ομορφιές της φύσης, μαθαίνουν να λειτουργούν ως ομάδα, να αλληλοβοηθούνται, να σέβονται ο ένας τον άλλον και να αντιμετωπίζουν από κοινού τις δυσκολίες της καθημερινότητας...

Το αναγνωστικό «Τα Ψηλά Βουνά» (της Ευρυτανίας) έγραψε την ιστορία της εκπαίδευσης στην Ελλάδα και αυτός είναι ο στοιχειωμένος από το 2009 πόθος των 16 ψηλών παιδιών που ατενίζουν από χθες το Βελούχι, την Καλιακούδα και τη Χελιδώνα!

Από τη σημειολογία, πάντως, δεν έχουν παράπονο, μάλλον συμμαχεί μαζί τους, διότι πέρα από τα βουνά, έχουν κοντά τους και τον ποταμό Τρικεριώτη, που τους είναι χρειαζούμενος όχι για να κάνουν ράφτινγκ, αλλά για να συνηθίσουν από τώρα στη μελλοντική θέα του Γουαδαλκιβίρ (στη Σεβίλλη), όπου θα λούζεται η αγάπη μας στην πρώτη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου!

Ταιριάζει και στα ονόματα το αναγνωστικό του Παπαντωνίου, διότι στις τάξεις της Εθνικής συναντιούνται μερικοί από τους ήρωες των κεφαλαίων του...

Το τραγούδι του μπαρμπα-Φώτη θα το πει στα κορυδαλλιώτικα και στα βάσκικα ο Κατσικάρης. Το Γράμμα του Αντρέα θα το γράψει (σε άπταιστη σφακιανή διάλεκτο) ο Γλυνιαδάκης. Την ιστορία του Γιάννη από το Πουρνάρι θα τη διηγηθούν, προσαρμόζοντάς τη στα δικά τους μέτρα, ο Μπουρούσης από την Καρδίτσα, ο Αθηναίου από τη Χαλκίδα και ο Αντετοκούνμπο από τα Σεπόλια, ενώ στον Κώστα με το ένα παπούτσι θα χαρίσουν αυτά που τους περισσεύουν ο Παπανικολάου, ο Καϊμακόγλου, ο Σλούκας και ο Βασιλειάδης!

Προφανώς γι' αυτό μας την έκανε ο Κουφός: με τόσους πολλούς Κωνσταντίνους, χώρια ο (τεχνικός διευθυντής) Μίσσας και ο (μάνατζερ) Κότσης, θα τον φώναζαν και δεν θα άκουγε!

Δεν ξέρω πού θα μας βγάλει τόσος συνωστισμός από Κωνσταντίνους, αλλά υπενθυμίζω η Εθνική ομάδα του '87 είχε πέντε Νίκους (Γκάλης, Φιλίππου, Σταυρόπουλος, Λινάρδος και ο γυμναστής Σισμανίδης), ενώ άλλοι τρεις (Ζήσης, Χατζηβρέττας και ο Φιλίππου ως μάνατζερ) ήταν παρόντες στο Ευρωπάσκετ του 2005 και στο Μουντομπάσκετ του 2006!

Η ονοματολογική υπόθεση με την οποία καταπιάνομαι πάσχει σε μια άλλη ιδιότητα της τωρινής Εθνικής, για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ άλλοτε δεν ήταν τέτοια γιάφκα ΑΕΚτζήδων!

Ζωή να 'χουν, οι λεγάμενοι που έχουν θητεύσει στην Ενωση είναι οκτώ συν ένας: τρεις παίκτες (Νίκος Ζήσης, Γιάννης Μπουρούσης, Αντρέας Γλυνιαδάκης), ο προπονητής Φώτης Κατσικάρης, οι άμεσοι συνεργάτες του Δημήτρης Πρίφτης και Θανάσης Σκουρτόπουλος, ο γυμναστής Γιάννης Μεριχωβίτης, ο μάνατζερ Κώστας Κότσης,

Οκτώ συν τον αδερφό του Βαγγέλη Μάντζαρη, τον Αντώνη!

Αλλά, τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα, ενθουσιάζομαι διότι, τα τελευταία τρία μετάλλιά της, η Εθνική τα κατέκτησε έχοντας αρχηγό (όπως τώρα, καλή ώρα, τον Ζήση) με ΑΕΚτζήδικες ρίζες: το 2005 και το 2007 τον Μιχάλη Κακιούζη και το 2009 τον Αντώνη Φώτση, που όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του, ο Βαγγέλης, αγωνιζόταν στην ΑΕΚ και μάλιστα τον ειδοποίησαν εσπευσμένως να πάει από το γήπεδο στο μαιευτήριο!

Πλάκα πλάκα, οι μόνοι που λείπουν από αυτό το τρομακτικό ΑΕΚτζήδικο reunion είναι ο Γιάννης Γρανίτσας και ο φροντιστής Γιώργος Γαργαρόπουλος!

Πηγή: sentragoal.gr

Εθνική Ελλάδας Μουντομπάσκετ Μπάσκετ SPORTS