Ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς είχε πει κάποτε πως «η προπόνηση είναι ένας αγώνας χωρίς κόσμο» και εάν όντως ισχύει αυτό, τότε ποιος τη χάρη του Φώτη! Το εννοώ αυτό, διότι με το που έσκασα μύτη την Τετάρτη το απόγευμα στο Καρπενήσι και ρώτησα τον Κατσικάρη πώς του φαίνεται η ομάδα, χαμογέλασε και μου είπε χωρίς να το σκεφτεί καθόλου.

Το εννοώ αυτό, διότι με το που έσκασα μύτη την Τετάρτη το απόγευμα στο Καρπενήσι και ρώτησα τον Κατσικάρη πώς του φαίνεται η ομάδα, χαμογέλασε και μου είπε χωρίς να το σκεφτεί καθόλου...

«Αυτή η ομάδα είναι η χαρά της προπόνησης»!

Τούτου δοθέντος, εάν αυτή η ομάδα γίνει και η χαρά της προπόνησης με κόσμο, τότε ποιος τη χάρη και του ίδιου και των παικτών και όλων όσοι καρτερούν και λαχταρούν το τέλος της ανομβρίας...

Για να μη μένουν κενά στη διήγηση και για να προσδιορισθεί η μακρά περίοδος της προσμονής και των απωθημένων, υπενθυμίζω ότι το χειλάκι μας γέλασε για τελευταία φορά στις 20 Σεπτεμβρίου του 2009 στο Κατοβίτσε, όπου η Εθνική νίκησε τη Σλοβενία με 68-56 και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ, το οποίο έκτοτε και μέχρι να λυθούν τα μάγια φαντάζει σαν στοιχειωμένο!

Κλείνω εδώ την ιστορική παρένθεση και επιστρέφω στο παρόν, που άμποτε να γίνει και το μέλλον της Εθνικής: της ομάδας που τουλάχιστον τις πρώτες μέρες της στο Καρπενήσι είναι η χαρά της προπόνησης...

Ζήτησα από τον Κατσικάρη να μου κάνει... πενηνταράκια την άποψή του και ομολογώ ότι μου την τεκμηρίωσε σε τέτοιο βαθμό που όχι μονάχα με έπεισε, αλλά με έκανε κιόλας να αισιοδοξώ για το μέλλον της ομάδας, το οποίο προφανώς αυτή τη στιγμή είναι άδηλον!

Δεν είναι άδηλη, όμως, η χαρά που προσφέρει στην προπόνηση της και, όπως εξηγεί ο Κατσικάρης, γίνεται πηγή καλής διάθεσης για τους ίδιους τους παίκτες, αλλά και πηγή έμπνευσης για το προπονητικό επιτελείο...

Πόθεν πηγάζουν όλα αυτά; «Από την πειθαρχία, την αφοσίωση, την προσήλωση και την επιθυμία που έχουν τα παιδιά να δίνουν κάθε μέρα τον καλύτερο εαυτό τους», απαντά ο Κατσικάρης, που μπορεί να είναι νεόκοπος στον πάγκο της Εθνικής, αλλά έχει πίσω του 16 χρόνια προπονητικής καριέρας και ασφαλώς μπορεί να ψηλαφίσει τις καταστάσεις και να τις εκτιμήσει αναλόγως...

Μου είπε μία μεγάλη κουβέντα ο Φώτης και ίσως αυτή είναι η μεγαλύτερη προοπτική της Εθνικής: «Ολοι μαζί και ο καθένας χώρια δίνουν στον προπονητή την αφορμή για να δημιουργήσει πράγματα και να βάλει το παιχνίδι σε μια νέα διάσταση»!

Αυτή η δυνατότητα είναι όντως μια μεγάλη ευκαιρία για τον Κατσικάρη, που θα ήθελε να ξεφύγει από τα τετριμμένα και να αναβαθμίσει το παιχνίδι της Εθνικής, η οποία ούτως ή άλλως, λόγω της απουσίας του Σπανούλη, αναζητεί έναν νέο επιθετικό πυλώνα...

Ή μάλλον, για να μείνω στο πνεύμα του Κατσικάρη, αναζητεί περισσότερους επιθετικούς πυλώνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εν τη απουσία του Μπίλη κάποιοι θα θελήσουν να γίνουν χαλίφηδες αντί του χαλίφη!

Τα παπούτσια κάποιων παικτών της Εθνικής είναι... βάρκες σε σύγκριση με αυτά του Σπανούλη, αλλά εάν επιδιώξουν να χωρέσουν εκεί μέσα, ίσως νιώσουν τα πόδια τους να πλέουν!

Το βέβαιο είναι ότι η Εθνική δεν θα αναζητήσει σώνει και καλά ένα... Σπανουλοειδές, αλλά θα επιδιώξει να βρει άλλες βιώσιμες λύσεις, από όποια θέση κι αν μπορούν αυτές να προέλθουν.

Μ' αυτά και μ' αυτά (που θα δοκιμάζονται, θα κρίνονται και θα αποτιμώνται επί καθημερινής βάσεως) η Εθνική συνεχίζει τη χαρούμενη (και δημιουργική) προπόνησή της, με τη φιλοδοξία να επεκτείνει τον κύκλο των εργασιών της και να γίνει και χαρά της προπόνησης, που θα έχει κόσμο...

Πηγή: sentragoal.gr

Εθνική Ελλάδας Μουντομπάσκετ Μπάσκετ SPORTS