Να κλωνοποιηθεί ο Τζινόμπιλι

Eξι από τους δεκαπέντε παίκτες που ξεκίνησαν προετοιμασία με την εθνική Αργεντινής εν όψει Μουντομπάσκετ είναι γεννημένοι τη δεκαετία του '70 έως το τέλος της: ο Πάμπλο Πριχιόνι και ο Μάνου Τζινόμπιλι το 1977, ο Λέο Γκουτιέρες το 1978, ο Αντρες Νοτσιόνι και ο Βάλτερ Χέρμαν το 1979, ο Λουίς Σκόλα το 1980.

ΝΑΙ, σωστά διαβάσατε. Είναι και ο Τζινόμπιλι ανάμεσα στους 15 «εκλεκτούς» του Χούλιο Λάμας. Ο Τζινόμπιλι, ο οποίος έκλεισε τη Δευτέρα τα 37 του χρόνια, έχει τρία μωρά παιδιά να τον περιμένουν στο σπίτι, προέρχεται από σεζόν 100 αγώνων στο ΝΒΑ, έπαιξε τον τελευταίο τελικό πριν από 35 ημέρες, έπαθε κάταγμα κόπωσης από την υπερπροσπάθεια και έλαβε απαγορευτικό από τους Σαν Αντόνιο Σπερς!

ΠΡΟΠΟΝΕIΤΑΙ κανονικά με την εθνική του ομάδα και ελπίζει να πείσει τον Πόποβιτς και τη διοίκηση των πρωταθλητών του ΝΒΑ ότι αξίζει το ρίσκο. Ο κοσμαγάπητος Μάνου έχει την αλμπισελέστε φανέλα κορόνα στο κεφάλι του και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του και από τα ταλαίπωρα πόδια του, με μηδαμινό αντίκρισμα. Κινδυνεύει μάλιστα να παίξει ανασφάλιστος, αφού η διεφθαρμένη ομοσπονδία μπάσκετ της Αργεντινής χρωστάει 20 εκατομμύρια δολάρια και δηλώνει ανήμπορη να καλύψει τα τερατώδη συμβόλαια των διεθνών που αγωνίζονται στο ΝΒΑ (Τζινόμπιλι, Σκόλα, Πριχιόνι). Στ' αλήθεια ανασφάλιστος και όχι δήθεν, όπως οι δικοί μας.

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ αφιερώνεται εξαιρετικά σε όλους ανεξαιρέτως τους Ελληνες μπασκετμπολίστες που χρησιμοποίησαν κατά καιρούς ως άλλοθι την κόπωση ή ασήμαντους τραυματισμούς για να αποφύγουν την «ταλαιπωρία» της Εθνικής ομάδας, από Παπαλουκά και Διαμαντίδη μέχρι Σχορτσανίτη και Κουφό και όποιον άλλον αναγνωρίζει τον εαυτό
του στην παραπάνω περιγραφή. Μακάρι να υπήρχε τρόπος να κλωνοποιηθεί ο Τζινόμπιλι και να μοιραστούν οι κλώνοι του σε όλα τα εθνικά συγκροτήματα.

Η ΑΡΓΕΝΤΙΝH, υπενθυμίζω, είναι στον ίδιο όμιλο με την Εθνική μας και την αντιμετωπίζει την τελευταία αγωνιστική της α' φάσης στη Σεβίλλη. Από το κύκνειο άσμα της χρυσής γενιάς θα απουσιάσει ο -κατά τι νεότερος- Κάρλος Ντελφίνο, ο οποίος αναρρώνει από σοβαρότατο τραυματισμό και χειρουργεία. Για μια φορά δεν μου γεμίζει το μάτι, ιδίως αν εμφανιστεί χωρίς τον ηγέτη Τζινόμπιλι. Θα φτάσει όπου τη φτάσουν τα έξι γερόντια, αφού οι υπόλοιποι είναι δεύτερης διαλογής.

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕYΩ ότι η Εθνική μας θα επαναλάβει το τραγικό λάθος του Πεκίνου, όπου δοκίμασε να αντιμετωπίσει τους Αργεντινούς με σετ παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε, χωρίς τρέξιμο και χωρίς ρίσκο. Ακόμα και έτσι, κόντεψε να τους νικήσει η ομάδα μας σε εκείνο τον αλησμόνητο προημιτελικό. Ο Τζινόμπιλι και ο Ντελφίνο μάς έκλεισαν το σπίτι στη δ' περίοδο, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης αστόχησε στο σουτ της παρ' ολίγον πρόκρισης.

ΗΤΑΝ το δεύτερο σερί Ολυμπιακό τραύμα made by Argentina για την «επίσημη αγαπημένη». Το 2004 δεν ήμασταν ακόμη έτοιμοι για μεγάλα πράγματα, αλλά η έδρα έλυνε πολλά προβλήματα. Εάν δεν έπεφτε πάνω στην παρέα του Σκόλα η Εθνική μας, θα μπορούσε να έχει στη συλλογή της δύο μετάλλια από Ολυμπιακούς Αγώνες.

ΜHΠΩΣ λοιπόν είναι καιρός να παραμερίσει ο Τζινόμπιλι για να περάσουμε; Το μυαλό λέει «μακάρι», αλλά η καρδιά θέλει να τον δει και φέτος στις επάλξεις.