Τρεις λακκούβες στην εκκίνηση

Την επόμενη μέρα παίζει (πάλι βράδυ) με τις Φιλιππίνες, ενώ η 3η αγωνιστική τη φέρνει αντιμέτωπη με το Πουέρτο Ρίκο, αφού προηγηθεί ένα ρεπό. Και στο τέλος της α' φάσης, τα δύο ντέρμπι: Κροατία και Αργεντινή. Λες και κάποιο αόρατο χέρι τοποθέτησε τους αγώνες κατά σειρά δυσκολίας. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

ΣΕΒΟΜΑΙ τους Πορτορικανούς και θεωρώ εξ ορισμού δύσκολη οποιαδήποτε αναμέτρηση με την εθνική τους ομάδα. Θυμηθείτε το Μουντομπάσκετ του 2010 στην Αγκυρα (83-80, ντέρμπι μέχρις εσχάτων), τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (85-75, στο ματς της 5ης θέσης), ακόμα και το Καράκας όπου η διαφορά άνοιξε στο τέλος (98-84, με 27 πόντους του Σπανούλη). Πάντοτε τους κερδίζουμε, πάντοτε μας ζορίζουν. Μόνο στο Προολυμπιακό τουρνουά του 2008 στην Αθήνα τους πιάσαμε αιχμαλώτους (88-63).

ΦΕΤΟΣ διαθέτουν έναν από τους κορυφαίους γκαρντ της Ευρωλίγκας, τον Κάρλος Αρόγιο, τον μικρόσωμο αλλά θαυματουργό Μπαρέα, τα συνήθη θηρία στο «ζωγραφιστό» (Μπάλκμαν, Σαντιάγο, αλλά όχι Ράμος), αλλά και 1-2 ικανούς σκόρερ στις θέσεις των φόργουορντ (Βασάγιο, Χουέρτας). Ευτυχώς αρνήθηκε την πρόσκληση ο πολυσύνθετος Μο Χάρκλες των Ορλάντο Μάτζικ.

ΟΙ ΠΟΡΤΟΡΙΚΑΝΟΙ θα καταφτάσουν στη Σεβίλλη ζεστοί από το τουρνουά Centrobasket, όπου μετέχουν οι χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Ισως να φορέσουν και μετάλλιο στο στήθος.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ τύπου μπάσκετ παίζει και η εθνική των Φιλιππίνων, στη ρακέτα της οποίας δεσπόζει ο Αντρέι Μπλατς, σκόρερ και ριμπάουντερ με καλή καριέρα 9 ετών στο ΝΒΑ. Αλλοπαρμένος, αλλά καλός. Δεν έχει ανάλογης αξίας συμπαίκτες, αλλά μιλάμε για ομάδα τρελάδικο, που τρέχει, σουτάρει και κυνηγάει σαν δαιμονισμένη. Θα έχει και πολλές ώρες ξεκούρασης πριν το ματς με την Ελλάδα, αφού παίζει μεσημέρι στην πρεμιέρα, απέναντι στην Κροατία. Αυτό το ματς θα αποτελέσει χρήσιμη πυξίδα για τον Φώτη Κατσικάρη.

Η ΣΕΝΕΓΑΛΗ δεν φαίνεται να διαθέτει την ποιότητα της προπερσινής Νιγηρίας, αλλά είναι γεμάτη με πανύψηλα παιδιά που γεμίζουν τους αιθέρες με χέρια σαν πλοκάμια. Ο γνωστός Μουαμέντ Σένε, που βγάζει σκόρπια μεροκάματα στο ΝΒΑ, έχει άνοιγμα χεριών 2,35 μ. Ο Γκόργκι Ντιένγκ, ήταν ρούκι πέρυσι στη Μινεσότα και έκανε αρκετό θόρυβο προς το τέλος της σεζόν, με κορωνίδα έναν αγώνα όπου «έγραψε» 22 πόντους και 21 ριμπάουντ.

ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ δεν τους γνωρίζω, με εξαίρεση τον θαυμάσιο Φαγέ του Πανελευσινιακού, αλλά η φωτογραφία που βλέπω μπροστά μου είναι γεμάτη με εντυπωσιακά κορμιά. Και η πρεμιέρα, πάντοτε δύσκολη. Δεν ξεχνώ ποτέ το πρώτο ματς της Εθνικής το 2006 στην Ιαπωνία. Στο 12ο λεπτό το κοντέρ έγραφε Ελλάδα-Κατάρ 7-23.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, τα είπαμε χθες. Θα εμφανιστεί μάλλον χωρίς τον Τζινόμπιλι, αλλά είναι εγνωσμένη ποσότητα. Η Κροατία των Μπογκντάνοβιτς, Τόμιτς, Πλάνινιτς, Ούκιτς, Ζόριτς, Σάριτς, Σίμον, Λαφαγιέτ ζει μέρες κρασιού και λουλουδιών ύστερα από δύο δεκαετίες, άσχετα αν συχνά μοιάζει αυτοκαταστροφική.

ΕΑΝ ΟΜΩΣ η Εθνική ξεπεράσει χωρίς απώλειες την τριπλή λακκούβα των πρώτων αγωνιστικών, θα τοποθετήσει νωρίς θεμέλιο λίθο διάκρισης. Ο 4ος του Ομίλου μάλλον πέφτει γραμμή στα νύχια των Ισπανών.