Και μάλιστα όχι ένα απλό φως, αλλά η λάμψη του ΝΒΑ, καθότι εκεί ακριβώς παρέπεμπε ο τίτλος, που -για να μην παίρνουν κιόλας τα μυαλά μας αέρα- ελπίζω να μη μας βγει ξινός!

Οντως είναι ωραίες οι ευωδιές που αναδίδει το ΝΒΑ, αλλά το επικείμενο Παγκόσμιο Κύπελλο απαιτεί κάτι σε πιο... γήινο και συν τοις άλλοις υπάρχει η περσινή εμπειρία του περσινού Ευρωμπάσκετ ως κλασικό παράδειγμα προς αποφυγήν...

Μύριζε όμορφα και ήταν πολύ κοκέτα η ομάδα του 2013, αλλά το μόνο που της έμεινε στο (πρόωρο) τέλος ήταν τα φρου φρου κι αρώματα!

Στον έναν χρόνο που πέρασε από το φιάσκο, το πάθημα έγινε μάθημα και γι' αυτό φέτος οι ψηλοκρεμαστές σέντρες περιορίζονται μονάχα στις φάσεις των alley hoops του Αντετοκούνμπο και δεν συμπαρασύρουν μαζί τους και τα μεγάλα λόγια...

Στη μοναδική εμφάνισή της επί ελληνικού εδάφους η Εθνική νίκησε άνετα τους Τούρκους και φανέρωσε κάμποσες αρετές, που τονώνουν τη φιλοδοξία της να μακροημερεύσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά ως εδώ και μη παρέκει!

Βεβαίως, τη χάλασε κομματάκι αυτήν τη συνταγή ο Νικ Καλάθης, που βγήκε εκτός γραμμής λέγοντας ότι «μπορούμε να πετύχουμε κάτι ιδιαίτερο», αλλά συγχωρείται λόγω του στερητικού συνδρόμου από το οποίο υπέφερε, όσο βρισκόταν σε καραντίνα...

Σε αυτές τις αρετές, κάποιες από τις οποίες μάλιστα κομίζουν μια νεωτεριστική τάση ξεχωρίζουν η σαφής πρόθεση της Εθνικής να επιταχύνει τον ρυθμό (όχι μονάχα στον αιφνιδιασμό, αλλά και στο σετ παιχνίδι), η έμφαση που δίνει στην κίνηση χωρίς την μπάλα και η... κατάχρηση στο passing game: το γράφω αυτό διότι αρκετές φορές οι παίκτες, είτε από επιφυλακτικότητα και ανασφάλεια είτε από υπερβολική δόση αλτρουισμού προτιμούν την περιττή πάσα από το απαραίτητο σουτ!

Εχει δίκιο ο Κατσικάρης που χαρακτήρισε την Εθνική ως μια ομάδα παντός καιρού κι αυτό αποδείχτηκε στην εξοικείωσή της σε διάφορες και διαφορετικές συνθήκες, που είτε προσπαθούσε να τις επιβάλει η ίδια είτε τις επέλεγαν οι Τούρκοι: ανταποκρίθηκε σε γρήγορο αλλά και σε αργό ρυθμό, είχε καίρια ανακλαστικά και βρήκε βιώσιμες λύσεις απέναντι στην άμυνα ζώνης που ανέβασε ψηλά ο Αταμάν με στόχο να καθυστερήσει την ανάπτυξη της ελληνικής ομάδας.

Η ένταξη του Καλάθη (δεδομένης κιόλας της απουσίας του Σπανούλη) αναβαθμίζει το παιχνίδι της Εθνικής σε όλα τα επίπεδα: σε ταχύτητα, σε ποιότητα, σε αμυντική αντίδραση και σε επιθετικό πλουραλισμό, ενώ στις συνεργασίες του με τον Αντετοκούνμπο είναι προφανές πως κυλάει ο τέντζερης και βρίσκει το καπάκι!

Σεβόμενη τα ιερά και τα όσια της η Εθνική δείχνει επιθυμία και ζήλο στην άμυνα, αλλά έχει περιθώρια βελτίωσης στην αντίδρασή της απέναντι στα pick 'n' roll (για την οποία υπήρχε ολόκληρος πίνακας με οδηγίες μέσα στα αποδυτήρια), στα ριμπάουντ, που βεβαίως αποτελούν απόρροια περισσεύματος ή ελλείμματος συγκέντρωσης και στις φάσεις ένας εναντίον ενός.

Οκτώ ημέρες πριν από την πρεμιέρα της στη Σεβίλλη (με αντίπαλο τη Σενεγάλη) η ελληνική ομάδα παίζει και μαθαίνει: αυτό θα συμβεί και στον αποψινό, δεύτερο στη σειρά, φιλικό αγώνα με την Τουρκία στην Κωνσταντινούπολη, που αποτελεί την πρόβα τζενεράλε της και στον οποίο -για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου- θα φανεί πόσο πολύ μπορούν να κρατήσουν ή πόσο γρήγορα εξατμίζονται τα αρώματα!

Πηγή: sentragoal.gr

Εθνική Ελλάδας Μπάσκετ SPORTS