Ο τσίγκος και το χρυσάφι

Δεν υπήρχε τρόπος να σωθεί. Καλώς ή κακώς, η απώλεια στήριξης ήταν τελεσίδικη και ανεπανόρθωτη. Μολονότι η διοίκηση διέδιδε αρχικά ότι δεν σκόπευε να λάβει αποφάσεις εν λευκώ, η παραίτηση του προπονητή είναι καμουφλαρισμένη απόλυση -μόλις η δεύτερη της εποχής Αγγελόπουλων, μετά το διαζύγιο με τον Πίνι Γκέρσον. Εάν ήθελαν στ αλήθεια να κρατήσουν τον Μπαρτζώκα, θα εκτόξευαν το χαρτί της παραίτησης στον κάλαθο των αχρήστων.

Δεν το έκαναν, όμως. Αφουγκράστηκαν τη λαϊκή κατακραυγή όπως την αφουγκράστηκε από το βράδυ της Πέμπτης κιόλας ο ίδιος ο Μπαρτζώκας και έκλεισαν την πόρτα ερμητικά, χωρίς δεύτερη συζήτηση.

Τον Ολυμπιακό του Ιουνίου τον νίκησε ένας Παναθηναϊκός χωρίς προπονητή. Τον Ολυμπιακό του Οκτωβρίου τον απέκλεισε ένας Παναθηναϊκός δίχως παίκτες. Περισσότερο με ξάφνιασε η ψήφος εμπιστοσύνης του περασμένου καλοκαιριού παρά η χθεσινή ρήξη.

Στην πραγματικότητα ήταν χειρότερο το στραπάτσο των περσινών τελικών, όχι μόνο επειδή ήταν σημαντικότερο το διακύβευμα, αλλά και ένεκα των συνθηκών: ο Ολυμπιακός είχε καταρρίψει το μειονέκτημα της έδρας και χρειαζόταν μόνο μία νίκη στο γιορτινό ΣΕΦ απέναντι σε φαινομενικά ημιθανή αντίπαλο. Ηταν μία καθαρή (και απίστευτα οδυνηρή) «ήττα προπονητή» αυτή που υπέστησαν οι «κόκκινοι» στον 4ο τελικό του 2013-4.

Για την προχθεσινή, σημαντικό μερίδιο ευθύνης θα πρέπει να καταλογιστεί και στους παίκτες, που έτρεμαν τον ίσκιο τους, έκαναν του κεφαλιού τους στο παρκέ και κώφευσαν στις εντολές του πάγκου ακόμη και σε αποστολές σχολικού επιπέδου, όπως το φάουλ που θα τους έδινε τη νίκη αλλά δεν έγινε ποτέ.
Ο Μπαρτζώκας φταίει που πέντε πολύπειροι μαντράχαλοι κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου; Οπως τόνισε στις δηλώσεις του ο Κώστας Σλούκας, «ο πάγκος ούρλιαζε, αλλά η εντολή του δεν εισακούστηκε». Οχι ότι χάθηκε στην τελευταία φάση το ντέρμπι

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έφυγε σαν κύριος (που είναι) και πήρε μαζί του, ανεκτίμητο λάφυρο για το βιογραφικό του, το μετάλλιο από τον ιστορικό θρίαμβο του 2013 στο Λονδίνο. Ο ψυχρός παρατηρητής θα υπενθυμίσει ότι οι εγχώριοι τίτλοι δεν είναι παρά παρωνυχίδα εάν συγκριθούν με ευρωπαϊκό τρόπαιο και θα βάλει στη συζήτηση τελεία και παύλα.

Κανείς δεν θα θυμάται τα χαμένα τσιγκάκια του ελληνικού πρωταθλήματος ή Κυπέλλου όταν φτάσει η ώρα για να γραφτεί η ιστορία. Το χρυσάφι του Λονδίνου, το μοναδικό για Ελληνα προπονητή, ο Μπαρτζώκας θα το εξαργυρώσει σύντομα με γενναιόδωρο συμβόλαιο στο εξωτερικό.

Εκεί θα δουλέψει με το κεφάλι ήσυχο, στα χνάρια του Πεδουλάκη, του Ιτούδη, του Κατσικάρη, ακόμα και του Ζούρου ή του Γιαννάκη. Δεν θα κληθεί να λογοδοτήσει σε άπλυτους που θυμούνται το μπάσκετ μόνο όταν χρειάζονται ένεση μίσους.

Ο Ολυμπιακός, στο μεταξύ, θα βγει στην αγορά Οκτώβριο μήνα για να βρει προπονητή αντάξιο της κληρονομιάς και προικισμένο με γερό στομάχι. Εφόσον προσληφθεί ο Σάλε Τζόρτζεβιτς, θα έχουμε ολική επαναφορά του ελληνικού μπάσκετ στην εποχή των ιτς. Εάν προκύψει Κατσικάρης, θα ξαναζήσουμε μέρες 2008, με βέβαιο θύμα την Εθνική ομάδα. Κάτι μου λέει, πάντως, ότι ο διάδοχος του Μπαρτζώκα θα είναι κάποιος τρίτος.