Σίγουρα μπορούν καλύτερα

Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και καμιά δουλειά δεν είναι εύκολη. Όσοι νομίζουν ότι η δουλειά του δημοσιογράφου -και δη του αθλητικού συντάκτη- είναι απλή, δεν έχουν παρά να ζήσουν 24 ώρες δίπλα μας για να αλλάξουν άποψη. Εσχάτως, η -έτσι κι αλλιώς- δύσκολη φύση της εργασίας μας, έχει γίνει… ανθυγιεινή. Και χωρίς να… κολλάμε ένσημα για "βαρέα και ανθυγιεινά", που λένε. Γιατί, ποιος λογικός άνθρωπος, που έχει φυσιολογική ζωή και δεν είναι… ισοβίτης, έχει τη διάθεση να διαβάζει καθημερινά τις δηλώσεις των δύο "μεγάλων" του ελληνικού μπάσκετ.

Αγγελόπουλοι κατά Γιαννακόπουλου και το αντίθετο. Γράφουν, γράφουν, γράφουν. Αλήθεια, ευκατάστατοι άνθρωποι, νέοι άνθρωποι, έξυπνοι άνθρωποι, πετυχημένοι στον επαγγελματικό χώρο, ιδιοκτήτες ΚΑΕ, δεν έχουν βρει καλύτερο τρόπο να περνούν δημιουργικά τον χρόνο τους; Ας πάνε ένα θέατρο βρε αδερφέ, ας κάνουν μια βόλτα με ελικόπτερο να δουν την Αθήνα από ψηλά, ας πάνε στα 1000 μέρη που αξίζει να πάει κανείς πριν πεθάνει, ας βρουν ένα χόμπι. Εμείς τί φταίμε;

Έχουν διαμάχη; Ας τη λύσουν στα δικαστήρια, αν κι εγώ δεν είμαι άνθρωπος των δικαστηρίων. Αφήστε που αν για όσα καταλογίζει η μια πλευρά κατά της άλλης, προβαίνουν σε δίκες (έστω και για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης, ή της απλής δυσφήμισης), ή δικομανείς θα γίνουν, ή θα βρίσκονται πιο συχνά στην Ευελπίδων από τους επαγγελματίες δικηγόρους.

Ας βρουν διαφορετικούς τρόπου να λύσουν τις διαφορές τους. Να βάλουν "μπρα-ντε-φερ", να πάρουν τους συνεργάτες τους και να χωριστούν σε δύο ομάδες paintball, να διαγωνιστούν στο ποιος θα φάει περισσότερα hot dog, ή ποιος θα πιει περισσότερη μπύρα από το βαρέλι (τα τελευταία είναι "αμερικανιές"), ας προσπαθήσουν να τελειώσουν πρώτοι ένα παζλ με 1.000.000 κομμάτια, ή ας παίξουν μια παρτίδα τάβλι.

Κάντε κάτι, αλλά σταματήστε τις ανακοινώσεις. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς εξακολουθούν να τις διαβάζουν, προσωπικά κουράστηκα με το ξεκατίνιασμα. Κι είναι τόσο πολλές οι αντεγκλήσεις, που κανείς δεν θυμάται ποιος ξεκίνησε τον καβγά.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε δηλώσει "δάσκαλος στην αλητεία". Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι εμφανίστηκαν με διαφορετικό προφίλ, αλλά αν υποθέσουμε ότι παρασύρθηκαν από τον ομόλογό τους στον Παναθηναϊκό, απλά παίζουν στο γήπεδό του. Κι αυτό -εκτός των άλλων- δεν είναι ό,τι πιο έξυπνο.

Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έχουν υιοθετήσει ως μέσο έκφρασης τη διαμαρτυρία, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να καλύψουν τις ευθύνες για τις απανωτές αποτυχίες. Ακολουθώντας τους σε αυτό το μονοπάτι του πολέμου, ο "νικητής" Γιαννακόπουλος μεταφέρει αλλού το κέντρο βάρους. Κι αυτό -εκτός των άλλων- δεν είναι ό,τι πιο έξυπνο.

Δεν ξέρω ποια από τις παραπάνω δύο εκδοχές ευχαριστεί τα μάτια και το μυαλό σας, όμως όποια κι αν διαλέξετε το συμπέρασμα είναι ίδιο. Αμφότεροι μιλούν πολύ, χωρίς να σκέφτονται ιδιαίτερα. Ούτε για το αν και κατά πόσο οδηγούν κάπου αυτές οι ανακοινώσεις (προσωπικά θαρρώ ότι έχουν μπει σε αδιέξοδο), ούτε για το αν και κατά πόσο ποτίζουν το δέντρο της αντιπαλότητας και της έχθρας.

Όχι, δεν ζω σε συννεφάκι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει το υπόβαθρο αθλητικής παιδείας για να χειροκροτήσουν οι μεν τους δε, όμως αμφότεροι έχουν βάλει τόσα χρήματα, έχουν επιτυχίες να επιδείξουν, χωρίς να χρειάζεται να τραγουδήσουν τόσο παράτονα στις… χαμηλές νότες, για να ακουστούν στους πυρήνες των θερμοκέφαλων.

Οι διοικητικοί ηγέτες των δύο "αιώνιων" θα μπορούσαν να συμβάλλουν θετικά στο να προωθηθεί το μπάσκετ, ακολουθώντας τον δρόμο της κεντρικής διαχείρισης εσόδων, πιέζοντας (μαζί με το Δ.Σ. του ΕΣΑΚΕ) για μεταρρυθμίσεις υπέρ του σπορ, συμμετέχοντας σε επιτροπή που θα προσέγγιζε κεντρικά χορηγούς για το άθλημα, διοργανώνοντας φόρουμ για την πρόοδο και την ανάπτυξή του, μετατρέποντας εαυτούς σε πρεσβευτές του σπορ στην Ευρώπη και στον κόσμο γενικότερα.

Πέρα από τις ομαδικές (εν πολλοίς και ατομικές) διακρίσεις του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, εντός κι εκτός συνόρων, θα άφηναν το στίγμα τους, αν για παράδειγμα προκαλούσαν μια γενικευμένη έρευνα και συζήτηση γύρω από έννοιες όπως το "κλειστό πρωτάθλημα", το "σάλαρι καπ" και άλλες.

Ποτέ δεν είναι αργά, αφού οι διοικητικοί ηγέτες είναι νέοι άνθρωποι. Δεν ξέρω αν είναι ικανοποιημένοι διαβάζοντας καθημερινά τις ανακοινώσεις τους στον Τύπο, η ταπεινή μου άποψη όμως, είναι πως σίγουρα μπορούν καλύτερα…

Ρίξτε μία ματιά και σε αυτό: Ε όχι, ρε Μάρκο! Το φάουλ του Σεφερλή (ΒΙΝΤΕΟ)