Πρέπει να 'ναι ο ορισμός του μαζοχισμού αυτό που αισθάνομαι τούτη τη στιγμή και το δημοσιοποιώ κιόλας προτού καλά καλά προλάβω να πατήσω το πόδι μου στην Αθήνα, επιστρέφοντας από το Χιούστον...

«Home sweet home» το δίχως άλλο, με μια μικρή εναντίωση σε αυτή τη δεδομένη συνθήκη, διότι η «Space City», όπως αποκαλείται το Χιούστον, προχθές το βράδυ έμοιαζε με την πλατεία Ομονοίας, σε ώρες αιχμής, ή -για να μην υπερβάλω-με την Αστόρια της Νέας Υόρκης...

Οπου κι αν πάω, όπως θα λεγε κι ο Σεφέρης, η Ελλάδα (δεν με πληγώνει, αλλά) με πωρώνει!

Το εννοώ αυτό, όπως το εννοεί και το συνειδητοποιεί καθημερινά στο περιβάλλον του όχι τόσο ο νεόκοπος στο ΝΒΑ και ευρισκόμενος σε ταχύρυθμο πρόγραμμα μύησης και "στρατικοποίησης" στο ΝΒΑ, Παπανικολάου, όσο ο Καλάθης, που είδε τους Ελληνες δημοσιογράφους να εισβάλουν στα αποδυτήρια των Γκρίζλις, πριν από τον αγώνα με τους Ρόκετς και φώναξε στους συμπαίκτες του...

«Guys, quiet please, here is my blood»!

Δεν είναι θέμα σωβινισμού ή...πατριδοκαπηλείας, αλλά μου άρεσε πολύ που άκουσα από το στόμα του Νικ αυτή την προσφώνηση και μάλιστα στα αγγλικά: μπορεί στα τρία χρόνια που έμεινε στην Ελλάδα και έπαιξε στον Παναθηναϊκό (χώρα η συνεχιζόμενη θητεία του στην Εθνική) να μην έμαθε να μιλάει τη γλώσσα του (εκ Λήμνου ορμώμενου) παππού του, αλλά η ατάκα που άρθρωσε αυθορμήτως προς τους συμπαίκτες του μου έφτανε και μου περίσσευε για να πέσω στην ήδη ορθάνοιχτη αγκαλιά του!

Ωραίος σαν Ελληνας, λοιπόν όπως γράφει και ο Νίκος Εγγονόπουλος στο περίφημο ποίημα του, απευθυνόμενος στον ελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής, Σιμόν Μπολίβαρ. Σαν Έλληνας ή ως Έλληνας, με ό,τι συνεπάγεται στην αυθεντικότητα των χαρακτηρισμών η χρήση των διαφορετικών ομοιωματικών μορίων...

Για να το απλοποιήσω, ο Παπανικολάου και ο Αντετοκούνμπο είναι ωραίοι ως Ελληνες, ο Καλάθης ωραίος σαν Έλληνας, ενώ ο Κουφός (που μπορεί να ανατράφηκε σε πολύ πιο ελληνικό περιβάλλον από τον Καλάθη και μάλιστα μικρός ντυνόταν τσολιάς και κρατούσε τη σημαία στις παρελάσεις) μου φαίνεται πως άλλαξε επίπεδο και εμπίπτει σε εκείνη την κατηγορία του «όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια»!

Έχοντας λάβει από τον Κατσικάρη την...εξουσιοδότηση να του κάνω κουβέντα για την υπόθεση (που κάνει τζιζ) με την Εθνική ομάδα ενόψει του Ευρωμπάσκετ- η κλήρωση του οποίου, παρεμπιπτόντως, πραγματοποιείται τη Δευτέρα-δεν είχα την αξίωση να απολογηθεί ενώπιον εμού για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά του. Περίμενα, ωστόσο, ότι θα αναγνώριζε τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την υπόθεση ανακαλώντας τη ρητή διαβεβαίωση του (προς τον Φώτη) ότι θα ήταν παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Συν τοις άλλοις δεν είχε το θάρρος να ενημερώσει ο ίδιος τον προπονητή, αλλά έβαλε να κάνει αυτή τη «βρώμικη δουλειά»-και μάλιστα μόλις δυο μέρες πριν από το πρώτο ραντεβού-τον ινστρούχτορα του Αντι Μπουντογιάννη...

Τι είπε τώρα ο Κουφός; Αλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε! Στην κυριολεξία να αγαπιόμαστε και συνάμα να... παντρευόμαστε κιόλας, διότι ο Κώστας έχει ορίσει τον γάμο του με τη Λία Σεργάκη στις 15 Ιουλίου! Εν πάση περιπτώσει, σε ό,τι αφορά την «εθνική υπόθεση», ο λεγάμενος κάτι άφησε να εννοηθεί για ένα οικογενειακό πρόβλημα, κάτι είπε για "miscommunication" (κακή επικοινωνία), κάτι επανέλαβε πάλι για την προτεραιότητα που πρέπει να δείξει στο ΝΒΑ και στις υποχρεώσεις του με τους Γκρίζλις και το μόνο που δήλωσε σαφώς είναι ότι «θέλω να ξαναπαίξω και όταν έρθει η ώρα θα μιλήσω με τον προπονητή»!

Να μιλήσεις, αγαπητέ μου, αλλά δεν ξέρω εάν και πώς θα θέλει να μιλήσει αυτός μαζί σου, χώρια η διάθεση της ΕΟΚ και των υπολοίπων παικτών...

Αυτά βεβαίως θα τα βρει η υπηρεσία εν καιρώ τω δέοντι, οπότε βλέποντας και κάνοντας: το σίγουρο είναι ότι όσο περισσότερο επεκτείνονται οι μπίζνες μας (Αντετοκούνμπο, Παπανικολάου, Καλάθης, Κουφός και έπεται συνέχεια...) στο ΝΒΑ, τόσο θα ελλοχεύει ο κίνδυνος της διαρροής από την Εθνική ομάδα.

Αυτό, ως γνωστόν, δεν αφορά μονάχα την πάρτη μας, αλλά και τις υπόλοιπες Εθνικές ομάδες και συν τοις άλλοις το πρόβλημα δεν γεννάται μόνο από το ΝΒΑ, αλλά και από τους ίδιους τους παίκτες που θέλουν είτε να ξεκουραστούν ένα καλοκαίρι, είτε να δουλέψουν σε ατομικό επίπεδο, είτε να... επιδιορθώσουν τα τραυματισμένα μέλη τους.

Το εισέπραξα ως σοβαρό ενδεχόμενο κι από τον παρακαθήμενο του Καλάθη και του Κουφού στα αποδυτήρια των Γκρίζλις, τον Μαρκ Γκασόλ: ο Καταλανός σέντερ παρουσιάστηκε πολύ επιφυλακτικός σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του στο Ευρωμπάσκετ του 2015, όπου προφανώς η Ισπανία θα εμφανιστεί ως μια «redeem team», η οποία θα επιδιώξει να πάρει το αίμα της πίσω για το φιάσκο του Παγκοσμίου Κυπέλλου...

Εάν δεν ντρεπόμουν, κινούμενος στο διάδρομο του "Toyota Center", που ενώνει τα αποδυτήρια των γηπεδούχων και των φιλοξενούμενων, θα φώναζα «γεια σας ...μαλάκες» και είμαι σίγουρος ότι στο άκουσμα της παγκοσμίως γνωστής ελληνικής λέξης, θα άνοιγαν οι πόρτες και θα έβγαιναν διάφορες φάτσες για να ανταποδώσουν τον χαιρετισμό!

Σοβαρολογώ διότι ο αγώνας των Ρόκετς με τους Γκρίζλις περισσότερο από ένα ελληνικό αγωνιστικό "τρικάβαλο" (με Παπανικολάου, Καλάθη, Κουφό) εξελίχθηκε σε ένα συνέδριο αποδήμου ελληνισμού! Υπερβάλλω, διότι αυτοί οι τρεις είναι (κανονικοί, βάσει υπηκοότητας και διαβατηρίου) Ελληνες, ενώ όλοι οι υπόλοιποι απλώς πέρασαν ως εργαζόμενοι από τη χώρα μας, αλλά -όπως λένε και οι Αμερικανοί-«είναι κρίμα ν' αφήνεις μια λεπτομέρεια να σου χαλάει την όμορφη ιστορία»!

Πέρα λοιπόν από τους γονείς και τον αδερφό του Παπανικολάου, πέρα από τους πολλούς Ελληνες που κατοικούν μονίμως στο Χιούστον (συμπεριλαμβανομένης μιας μεγάλης παρέας από τη Λέρο κι άλλης μιας από την Κύπρο) και πέρα από τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, τα ρόστερ των δυο ομάδων βρίθουν δικών μας ανθρώπων...

Άλλοι τρεις στους Ρόκετς κι άλλοι παρ' ολίγον τέσσερις στους Γκρίζλις!

Από του Χιούστον άρξασθαι, διότι εκεί κατοικοεδρεύει μι κανονική "ελληνική συμμορία", όπως το είπα κιόλας στον Μακ Χέιλ και τον έπιασαν τα γέλια: μια ελληνική και δη «ερυθρά ταξιαρχία» την οποία απαρτίζουν τέσσερις πρώην παίκτες του Ολυμπιακού, εκ των οποίων οι τρεις στέφθηκαν κιόλας πρωταθλητές Ευρώπης...

Εκτός από τον Παπανικολάου, το ρόστερ των Ρόκετς περιλαμβάνει ακόμη τον Τζόε Ντόρσεϊ (που υπήρξε συμπαίκτης του Κώστα και πέρυσι στην Μπαρτσελόνα) και τον Πάτρικ Μπέβερλι, ενώ ο δις πρωταθλητής του ΝΒΑ Τζος Πάουελ έπαιξε πέρυσι σε ένα ματς και πλέον απασχολείται ως συνεργάτης του Μακ Χέιλ, με αρμοδιότητα στην προπόνηση των ψηλών.

Εν τη υπερβολή μου θα συμπεριλάμβανα στους Ελληνες των Ρόκετς και τον "Superman" Ντουάιτ Χάουαρντ, που μας υπολήπτεται και υποκλίνεται μπροστά μας από την 1η Σεπτεμβρίου του 2006, στη Σαϊτάμα, όταν έβλεπε τον Σχορτσανίτη να του αλλάζει τον αδόξαστο!

Στο Μέμφις, πέρα από τον Κουφό και τον Καλάθη, η ελληνικότητα συναντάται επίσης και στον πάγκο της ομάδας, καθώς ο Ντέηβιντ Γέργκερ (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι φτυστός ο προπονητής της Νέας Κηφισιάς, Ηλίας Παπαθεοδώρου) έχει ως συνεργάτες δυο προπονητές οι οποίοι πέρασαν από το ελληνικό πρωτάθλημα: τον Σον Ρέσπερτ και τον Ελστον Τέρνερ.

Ο Ρέσπερτ, ο οποίος στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας έδωσε μια μεγάλη μάχη για να νικήσει τον καρκίνο του στομάχου, ήρθε στην Ελλάδα το 1999 για λογαριασμό του Ολυμπιακού (που είχε στο ρόστερ του τον «Χόλιγουντ» Ρόμπινσον, τον Κρις Μόρις, τον Μπλου Εντουαρντς και τον Τζος Γκραντ), αλλά δεν έπαιξε ποτέ λόγω του προβλήματος με το κοινοτικό (πορτογαλικό) διαβατήριο του και «χάλασε» τον σχεδιασμό του Γιάννη Ιωαννίδη. Μάλιστα ο άλλοτε παίκτης των Μπακς, των Ράπτορς, των Μάβερικς και των Σανς θυμήθηκε ότι επρόκειτο να ντεμπουτάρει με τον Ολυμπιακό στον αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ενώ η Αττική κουνιόταν από τον μεγάλο σεισμό της Πάρνηθας! Εντέλει εκείνη την περίοδο ο Ρέσπερτ αγωνίστηκε στην Ολύμπια Μιλάνο, ενώ την επόμενη σεζόν (2000-2001) επέστρεψε στην Ελλάδα για έξι ματς (με 63 πόντους και 21 ασίστ) με Νήαρ Ηστ.

Ο Ελστον Τέρνερ είναι ο παλαιότερος όλων, καθώς αγωνίστηκε στον Απόλλωνα Πατρών την περίοδο 1990-91, προερχόμενος από τη θητεία του στη Σκαβολίνι Πέζαρο κι αφού από το 1981 έως και το 1989 αγωνιζόταν στο ΝΒΑ με τους Ντένβερ Νάγκετς και με τους Σικάγο Μπουλς.

Με τη διασταλτική και σε κάθε περίπτωση πλουραλιστική και... ιμπεριαλιστική λογική που με διακρίνει, θα προσέθετα σε αυτή τη λίστα των "δικών μας ανθρώπων" και τον Σλοβένο πόιντ γκαρντ των Γκίζλις, Μπένο Ούντριχ, ο οποίος το 2004 ήρθε στην Ελλάδα, έκανε προπονήσεις με τον Ολυμπιακό, επί ημερών Ντράγκαν Σάκοτα, αλλά κι αυτός δεν φόρεσε ποτέ την ερυθρόλευκη φανέλα, λόγω του προβλήματος που υπήρχε εκείνη την εποχή με τον διαχωρισμό ανάμεσα σε κοινοτικούς παίκτες Α και Β ζώνης. Ούτως ή άλλως ο Ολυμπιακός είχε δυσάρεστες αναμνήσεις από τον Ούντριχ, καθώς στις 3 Απριλίου του 2002, σε ηλικία μόλις 20 ετών υπήρξε ο δήμιος του (με 29 πόντους, 5/8δ., 5/11τρ., 4/7β. και 8 ριμπάουντ) στον μοιραίο αγώνα του Top 16 της Ευρωλίγκας.

Με τόσο ελληναριό μαζεμένο στο γήπεδο, μου φαίνεται πολύ λογική η εκδοχή του να «είδε ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του»! Αισθανόμενος να βρίσκεται σε φιλικό περιβάλλον και από τη στιγμή κατά την οποία τυγχάνει της εμπιστοσύνης, ου μην και της... ανοχής, του προπονητή του, ο αθεόφοβος ο Παπανικολάου έκανε 14 σουτ στα 25 λεπτά που έπαιξε!

Και το... χειρότερο: κινούμενος στα όρια της αρχαιοελληνικής "ύβρεως» , ο «Big Papa» έκανε τρία παραπάνω από τη ντίβα της ομάδας, τον Τζέημς Χάρντεν!

Δεν δίνει που δεν δίνει την μπάλα ούτε από το (καλό) αριστερό στο δεξί του ο ζερβοκουτάλας μουσάτος γκαρντ, ε, μετά από αυτό που συνέβη με τον Παπανικολάου (6/14) και με τον Αρίζα (6/18), δεν θα τη δίνει πια ούτε από τον αριστερό δείκτη στον αριστερό παράμεσο!

Το εννοώ αυτό που έγραψα στην αρχή του κειμένου μου, ότι ανυπομονώ να επιστρέψω στο Χιούστον για τα πλέι οφς του ΝΒΑ, αν και στον Κώστα την ώρα που αποχαιρετιόμασταν (στην πασίγνωστη ανά το Τέξας ελληνική ταβέρνα «Niko Niko's") ευχήθηκα κάτι πιο πρόωρο, που τον έκανε να ενθουσιαστεί...

«Να τα ξαναπούμε από κοντά τον Φεβρουάριο στη Νέα Υόρκη»!

Στα μέσα Φεβρουαρίου η Νέα Υόρκη θα φιλοξενήσει το «All Star Weekend» του ΝΒΑ, μέρος του οποίου αποτελεί και ο αγώνας των ρούκις με τους δευτεροετείς: πέρυσι έπαιξε ο Αντετοκούνμπο και όπως την πάει τη δουλειά ο Παπανικολάου, τον βλέπω να διεκδικεί με αξιώσεις μια θέση στο ρόστερ των εφετινών πρωτοετών...

Α, για να μην το ξεχάσω: αν και είναι ρούκι στο ΝΒΑ και μάλιστα δεν έχει την παραμικρή πρότερη αμερικανική προϋπηρεσία (σε high school ή σε κολέγιο), ο Παπανικολάου κάθε άλλο παρά ως τέτοιος λογίζεται και κυρίως υπολογίζεται από τον προπονητή και τους συμπαίκτες του. Ολοι τους ακόμη κι αν δεν τον ήξεραν (με εξαίρεση τον συνομήλικο του, Λιθουανό, Ντονάτας Μοτιεγιούνας) είδαν το βιογραφικό του , τον γνώρισαν και συνειδητοποίησαν από την πρώτη στιγμή πως δεν πρόκειται για τον μικρό που θα στείλουν να τους αγοράσει donuts, να τους μαζέψει τα άπλυτα, να βγάλει τον σκύλο τους βόλτα και να κάνει τις αγγαρείες!

«Είναι ένας άντρας που ατσαλώθηκε σε υψηλό και ανταγωνιστικό επίπεδο, τόσο στην Ευρωλίγκα, όσο και με την ελληνική Εθνική ομάδα και όχι ένα παιδί που ήρθε από κολέγιο και μέχρι τώρα έπαιζε μόνο με παιδιά» εξήγησε ο Μακ Χέιλ, που δεν δίστασε κιόλας να πλέξει το εγκώμιο στον Παπανικολάου για την αντίληψη, την εξυπνάδα, την ευστροφία, τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης και το γεγονός ότι εξοικειώθηκε σε χρόνο dt με τις νέες εργασιακές συνθήκες και τις απαιτήσεις του ΝΒΑ..

Εκτός από τα πολλά μικρά πράγματα, ο Κώστας απέδειξε από την πρώτη στιγμή ότι μπορεί να κάνει περισσότερα και μεγαλύτερα από αυτά για τα οποία (υποτίθεται ότι) προοριζόταν. Ο Μακ Χέιλ τον γουστάρει πολύ και τον θεωρεί πολύτιμο εργαλείο του, διότι είτε ως χαμηλό τεσσάρι, είτε ως τριάρι παίζει εξαιρετικά χωρίς την μπάλα και ανοίγει χώρους, ενώ στην άμυνα ορμάει σε κάθε φάση με αυταπάρνηση και παράλληλα είναι αλτρουιστής, πηγαίνει στα ριμπάουντ, πασάρει με μεγάλη ευχέρεια και δημιουργεί ευκαιρίες στο ανοικτό γήπεδο.

Πού υστερεί ακόμη και γι' αυτό μάλιστα μένει στο γήπεδο μετά από κάθε προπόνηση και δουλεύει είτε ατομικά, είτε με την επιστασία των προπονητών; Στo ποσοστό ευστοχίας του στα σουτ που κυμαίνεται στο πενιχρό 35.5 %, μάλιστα μπροστά στα μάτια μου ο Μακ Χέιλ (ο οποίος ως παίκτης υπήρξε δεινότατος σκόρερ, είχε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και ποσοστά ευστοχίας κοντά στο 60% και καθιέρωσε ως έκφραση το «torture chamber», δηλαδή "θάλαμος βασανιστηρίων", κατ' αντιδιαστολήν με το "being in the zone" που έλεγε ο Τζόρνταν, εννοώντας ότι βρίσκεται στη ζώνη του λυκόφωτος ) τον έπιασε σε μια γωνία, του έβαζε τον καρπό στη σωστή κλίση και του έκανε ιδιαίτερα μαθήματα μηχανικής του σουτ!

Όταν με το καλό ο Κώστας βελτιώσει τα ποσοστά ευστοχίας του, τότε προφανώς θα μπορεί να διεκδικήσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι στην (επιθετική) πίτα των Ρόκετς και κάθε φορά που ακροβολίζεται στις γωνίες, θα μπορεί κιόλας να κάνει ένα (πιο έντονο) νεύμα προς τον Χάρντεν!

ΥΓ: Άσχετο, αλλά σχετικό: επιστρέφω στην Αθήνα έχοντας αγαπήσει ακόμη περισσότερο τον Παπανικολάου και την υπέροχη οικογένεια του. Αισθάνομαι την ανάγκη να τους ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας και μέσω του www.gazzetta.gr για την υποδοχή, για τη φιλοξενία, για την περιποίηση και κυρίως για την κατανόηση και την ανοχή που έδειξαν στις ενίοτε παράλογες απαιτήσεις μας στο πλαίσιο των γυρισμάτων (ακόμη και... αδιάκριτων προσωπικών και οικογενειακών σκηνών) για το ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στη ζωή του Κώστα στο ΝΒΑ και θα προβληθεί από τον OTE TV στις 16 και στις 23 Δεκεμβρίου.

Πηγή: gazzetta.gr

Παπανικολάου Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS