Σαν να μην υπάρχει

Είναι, όμως, κάτι που πλέον μπορούν να αντιληφθούν όλοι οι παροικούντες: Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι σαν να μην υπάρχει.

Ο θόρυβος που γίνεται αφορά σε διοργάνωση της ΕΟΚ. Ο Αθλητικός Δικαστής (καλώς ή κακώς) αποφάσισε, στηριγμένος στο Πειθαρχικό Δίκαιο της ΕΟΚ. Κι, όμως, ουδεμία αναφορά στον πάλαι ποτέ “ισχυρό” του ελληνικού μπάσκετ. Ούτε μία αναφορά στο όνομά του, σαν να μην υπάρχει.

Θα το καταλάβαινα αν στη θέση του Παναθηναϊκού ήταν ο Ολυμπιακός. Έχουν κηρύξει “ανένδοτο” οι “ερυθρόλευκοι” και παρά την αγωνιώδη προσπάθεια του υπερήλικα προέδρου να ρίξει γέφυρες, τον θεωρούν (για τους δικούς τους λόγους) “εχθρό“. Ο Παναθηναϊκός, όμως, διατηρεί τις φιλικότερες των σχέσεων, κάτι που φάνηκε και (όχι μόνο) στην ψηφοφορία για τον πρόεδρο στον ΕΣΑΚΕ, όπου οι “πράσινοι” ήταν η αιχμή του δόρατος, για την αποτυχημένη επιλογή Βασιλακόπουλου.

Μα ούτε μία αναφορά; Σαν να μην υπάρχει. Κι η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει. Δεν έχει καμία δουλειά στο επαγγελματικό μπάσκετ, με το ζόρι καταφέρνει να διοργανώνει πρωταθλήματα (αν αυτό το πράγμα λέγεται διοργάνωση) μικρότερων κατηγοριών, χωρίς έσοδα, χωρίς τηλεοπτική κάλυψη, χωρίς γιατρούς (εξαιρείται η Α2 γυναικών, όχι όμως και η Β’ εθνική ανδρών, αν πρόκειται για τον “αγαπημένο” Φιλαθλητικό).

Ο Παναθηναϊκός, χωρίς πρόθεση είμαι βέβαιος, ανέδειξε το τέλος της διοικητικής παρουσίας του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Είναι πρόδηλο πως από τον πρόεδρο της ΕΟΚ δεν περιμένει πια κανείς και τίποτα. Έχουμε μείνει οι τελευταίοι που περιμένουμε κάτι: Να μην κάνει μεγαλύτερο κακό στο ελληνικό μπάσκετ, από αυτό που κάνει τα τελευταία χρόνια, αφήνοντας μια παρέα ανύπαρκτων παραγοντικά αυλικών, να χαράζουν πολιτική, δημιουργώντας ΜΟΝΟ προβλήματα στο άθλημά μας.

Αρκεί μια ματιά στις ανακοινώσεις και στην αρθρογραφία των ημερών, για να αντιληφθεί κανείς ότι ο παλαιότερα “ισχυρός” (και νυν ανύπαρκτος παραγοντικά) του ελληνικού μπάσκετ έχει πάψει να αποτελεί όχι μόνο μέρος της λύσης, αλλά και συνομιλητή σε καταστάσεις αντιμετώπισης κρίσης.

Πηγή: ebasket.gr