Ως γνωστόν, από αρχαιοτάτων χρόνων, η εκδίκηση θεωρείται ένα φαγητό που τρώγεται κρύο, απλώς δεν ξέρω πόσο εκδικητικός τύπος είναι ο... ακατονόμαστος, ώστε να επαίρεται ότι πήρε τη ρεβάνς από τον Ομπράντοβιτς!

Αποκαλώ τον Σπανούλη «ακατονόμαστο», διότι από τότε (Ιούλιος 2010) που χώρισε τα («πράσινα») τσανάκια του με τον Ζέλικο, ο Σέρβος προπονητής, με το επιχείρημα ότι ο Βασίλης δεν τήρησε την υπόσχεσή του και εν τέλει τον πρόδωσε, επιμελώς αποφεύγει να τον κατονομάσει!

Για τον Ζοτς, ο Σπανούλης είναι ο... μπήξας και ο δείξας, για τον αδελφοποιητό του, Νίκο Ζήση, που επίσης τον είδε χθες το βράδυ να οδηγεί τον Ολυμπιακό στην «άλωση» της Πόλης είναι απλώς ο «ξέρετε ποιος»! Τοιουτοτρόπως τον αποκαλεί χαριτολογώντας ο Νίκος που, εάν δεν κωλυόταν εκ της θέσεως του (ως παίκτης της Φενέρμπαχτσε Ούλκερ πλέον), είμαι βέβαιος πως -όντας ιππότης και θιασώτης του fair play- θα τον χειροκροτούσε κι ελόγου του για το κρεσέντο των τελευταίων λεπτών, όταν πέτυχε τους οκτώ από τους τελευταίους εννέα πόντους των «ερυθρόλευκων» και σφράγισε τον θρίαμβό τους...

Πέρα από τα προσωπικά απωθημένα, τις ρεβάνς και τα συμπαρομαρτούντα, ο Ολυμπιακός πιστώνεται μια τεράστια νίκη που έχει πολλαπλά οφέλη και αντικρίσματα: προελαύνει αήττητος με 3-0 στο Top-16, έχει ήδη εκπορθήσει τα κάστρα της Ουνικάχα Μάλαγα και της Φενέρμπαχτσε Ούλκερ, δεν παρουσιάζει διακυμάνσεις και παλινωδίες (ώστε να χαραμίζει τις μεγάλες νίκες του), επιδεικνύει ισχυρό χαρακτήρα και διανύει μια φάση όχι απλώς σταθερότητας, αλλά διαρκούς προόδου και εξέλιξης του παιχνιδιού του.

Ολα αυτά είναι όντως σπουδαία «παράσημα» που τα φοράει στη στολή του, αλλά, την ίδια στιγμή, όλοι (με πρώτο και καλύτερο τον Σπανούλη) γνωρίζουν καλά ότι ο δρόμος προς την οκτάδα, πολλώ δε μάλλον προς τη Μαδρίτη, είναι ακόμη μακρύς και δύσβατος.

Στον αντίποδα, είναι κρίμα να τραβάει ο Ολυμπιακός από μόνος του το χαλινάρι (όχι του άκρατου ενθουσιασμού και της ασυγκράτητης αισιοδοξίας, όσο) της πεποίθησης ότι η ομάδα «βαίνει καλώς»! Οσο απλοϊκή και αν ακούγεται αυτή η άποψη, δεν παύει να αποτελεί μια πραγματικότητα, την οποία οι τρις πρωταθλητές Ευρώπης καλούνται να εξαργυρώνουν σε... δόσεις και όπου τους βγάλει!

Η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού αποκτά μια επί πλέον διάσταση, δίκην προοπτικής: προκάλεσε αποπληξία σε μια ομάδα που (ήδη είχε υποστεί μια πρώτη εντός έδρας ήττα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) είναι ευθέως ανταγωνιστική προς αυτόν και πλέον ελπίζει βασίμως ότι, εκτός από την πρόκριση στους «8», μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις και μια από τις πρώτες δύο θέσεις του ομίλου, ώστε να παίξει με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφς.

Βεβαίως, αυτός ο συλλογισμός μοιάζει πρόωρος και είμαι βέβαιος πως ο Σφαιρόπουλος και το πλήρωμά του τον αποστρέφονται μετά βδελυγμίας. Σε αυτό το υψηλό επίπεδο οι ομάδες δεν κοιτάζουν το δάσος αλλά το δέντρο που βρίσκεται μπροστά τους (και, παρεμπιπτόντως, φύεται στην... Ελευσίνα) και, απ' αυτήν τη ρεαλιστική σκοπιά, ο Ολυμπιακός μέχρι στιγμής αποδεικνύεται άριστος υλοτόμος!

ΟΙ ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ ΕΚΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ... ΙΤΟΥΔΑΚΙ ΕΚΑΤΟΝ ΔΕΚΑ!

Mια παλιά ελληνική παροιμία λέει πως «δεν γίνεται να κάνει εκατό η αλεπού και εκατόν δέκα το αλεπουδάκι», αλλά προφανώς αυτή ισχύει μονάχα για τη ζωολογία και δεν επεκτείνεται στο μπάσκετ: στα καθ' ημάς γίνεται και παραγίνεται, οι παλιές αλεπούδες (τύπου Ιβκοβιτς και Ομπράντοβιτς) να κάνουν εκατό και το... Ιτουδάκι να πιάνει τα εκατόν δέκα και βάλε!

Χθες οι Μοσχοβίτες άλωσαν για δεύτερη φορά μέσα σε δύο εβδομάδες την Πόλη και μετά τον μέντορα και κουμπάρο του, Ζέλικο, ο Δημήτρης, που αποδεικνύεται... Τουρκοφάγος, έβαλε τα γυαλιά και στον πάνσοφο Ντούντα. Παρά την απουσία του Σόνι Γουίμς και προεξάρχοντος του Νάντο ντε Κολό, η ΤΣΣΚΑ πέτυχε τη 13η νίκη της σε ισάριθμα ματς, αποδεικνύεται πραγματικά αδιάφθορη και πιστοποιεί ολοένα και περισσότερο ότι μπορεί να διανύσει όλο τον δρόμο έως την κορυφή...

ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ,Η... ΞΕΠΕΤΑ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Σε μια συνηθισμένη μέρα στη δουλειά ο Παναθηναϊκός, αφού προηγουμένως υποδέχθηκε δεόντως τον Γιασικεβίτσιους, έκανε την απαραίτητη... ξεπέτα (sic) με τη Ζαλγκίρις Κάουνας και επιφυλάσσεται διά τα περαιτέρω...

Οπου περαιτέρω, η αδήριτος ανάγκη του να μην περιοριστεί μονάχα στις εντός έδρας νίκες, αλλά να κυνηγήσει την τύχη του και μακριά από το ΟΑΚΑ, χωρίς ωστόσο να πουλάει φτηνά τα ακριβά και δυσεύρετα αγαθά, όπως συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα στη Βαρκελώνη.

Σε έναν εκ προοιμίου χαμηλού ρίσκου αγώνα, οι «πράσινοι» δεν άφησαν τους Λιθουανούς να φανούν απειλητικοί και στο τέλος της βραδιάς είχαν να απαριθμήσουν μονάχα οφέλη, με την ελπίδα πως ο τραυματισμός του Μαυροκεφαλίδη δεν θα καταστήσει τη νίκη τους πύρρεια: η σταθερή απόδοση, το αταλάντευτο προβάδισμα στο σκορ, η ισορροπία, ο επιθετικός πλουραλισμός (με έξι παίκτες να σημειώνουν διψήφιο νούμερο πόντων) και η αμυντική εγρήγορση που κράτησε τους Λιθουανούς στους 58 πόντους ασφαλώς αποτελούν ένα πακέτο στοιχείων που ικανοποιεί τον απαιτητικό Ντούσκο Ιβάνοβιτς και δίνει στον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να επενδύσει πάνω του.

Επιμένω ότι για τους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης το μείζον ζήτημα είναι να μπορέσουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους μακριά από το ΟΑΚΑ, ώστε να μη γέρνει η παλάντζα! Δεν ξέρω εάν την ερχόμενη Πέμπτη καταφέρουν να αλώσουν τη Μαδρίτη, αλλά σε κάθε περίπτωση οι εκτός έδρας νίκες είναι απαραίτητες.

Πηγή: Goal

Σπανούλης Ομπράντοβιτς Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός