H τύφλα του Σολομώντα

Ελπίζω ότι με καταλαβαίνετε. Δεν είναι οπαδικό το κριτήριό μου, αλίμονο αν χρειάζεται να δώσω τέτοιου είδους εξετάσεις μετά από 28 χρόνια στον χώρο, αλλά προϊόν συμπάθειας προς τον αδύναμο. Επίσης, πιστεύω ότι οι «Σταχτοπούτες» μπορούν να δώσουν στο άθλημα την ώθηση που αδυνατούν πλέον να προσφέρουν ο «πράσινος» και ο «κόκκινος πρίγκιπας».

Εαν στον τελικο έπαιζαν Ολυμπιακός-Απόλλωνας, πάλι τον Απόλλωνα θα υποστήριζα. Εάν πάλι έπαιζαν Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, με τους μαχαιροβγάλτες στο παρκέ και τους κρανοφόρους στις εξέδρες, θα έκλεινα την τηλεόραση και θα πήγαινα σινεμαδάκι...

Σε εκείνο το φάιναλ φορ του 1997, όταν ο Απόλλωνας δοκίμασε τον μανδύα του φονέα γιγάντων, χάρηκα για τη νίκη του επί του οικοδεσπότη Παναθηναϊκού στον ημιτελικό και στενoχωρήθηκα για την ήττα του από τον παντοδύναμο Ολυμπιακό του Ιβκοβιτς στον τελικό.

Ηταν η μεγαλύτερη ευκαιρία των Πατρινών για την κατάκτηση ενός τίτλου. Την έχασε, από ένα καλάθι της τελευταίας στιγμής, διά χειρός Δημήτρη Παπανικολάου (80-78). Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, προπονητής του Απόλλωνα εκείνη την εποχή, τα βάζει με τη γκρίζα δύναμη: «Η διαιτησία μάς πήρε το κεφάλι», επιμένει, ακόμα και σήμερα.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε την τελευταία του επίθεση 12 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, με το σκορ ισόπαλο 78-78 από τρίποντο του Χατζόπουλου. Στο πηγαδάκι των Αχαιών, αποφασίστηκε να μη γίνει φάουλ, ώστε να διεκδικηθεί η νίκη στην παράταση. Ο Δημήτρης Παπανικολάου πήρε την μπάλα από τον Ρίβερς (ο οποίος είχε νωρίτερα 0/2 βολές) και τελείωσε τον τελικό, με δύσκολο τζαμπ σουτ από τα 6 μέτρα.

«Η Σταχτοπούτα δεν μπόρεσε να φάει τον λύκο», είπα από το μικρόφωνο του ΑΝΤ1. «Ισως ήταν καλύτερα να κάναμε φάουλ», ομολογεί 18 χρόνια αργότερα ο Αλεξανδρής. Στον ημιτελικό, ο Απόλλωνας ανέτρεψε διαφορά 17 πόντων μέσα στο ΟΑΚΑ και προκάλεσε την απόλυση του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, πριν ο Παναθηναϊκός κλείσει χρόνο από τον ευρωπαϊκό θρίαμβο του Παρισιού. Το τέλος της περιόδου 1996-7 τον βρήκε εκτός νυμφώνος στην Α1 (ηττημένο από τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά) και εκτός Ευρωλίγκας.

Ο φετινός τελικός του Κυπέλλου έχασε πολλούς από τους χυμούς του όταν η κληρωτίδα έβγαλε ΟΑΚΑ αντί για Πάτρα. Ο Απόλλωνας ζήτησε να φιλοξενήσει το ματς στην πόλη του, ο Παναθηναϊκός αντιπρότεινε το δικό του σπίτι και η ΕΟΚ επέλεξε τη Σολομώντειο λύση της κλήρωσης.

Τυφλός είστε, κύριε Σολομών;

Κατά πάσα πιθανότητα, ο παράγων έδρα θα δώσει στο «τριφύλλι» τα απαραίτητα σπόρια και θα μετατρέψει τον αγώνα σε μονόλογο. Με γηπεδούχο τον Απόλλωνα, μπορεί και να γινόταν θρίλερ, από αυτά που πολλαπλασιάζουν το ενδιαφέρον του ουδέτερου φιλάθλου. Τι το θέλει ο Παναθηναϊκός ένα Κυπελλάκι παραπάνω, δίπλα στα αμέτρητα που έχει κερδίσει;

Εαν τον ενδιέφερε στ' αλήθεια το καλό του μπάσκετ, λέμε τώρα χαζομάρες για να περνάει η ώρα, θα αποδεχόταν το αίτημα των Πατρινών και θα χάριζε και το μερίδιό του από τις εισπράξεις. Ετσι βέβαια νομίζαμε και το 1997, ότι ο Απόλλων θα έπαιζε τον ρόλο του κομπάρσου στην παράσταση των μεγαθηρίων, αλλά διαψευστήκαμε ηχηρά. Μπορεί να βοηθήσουν οι θεοί του αθλήματος, ώστε να γίνει το ίδιο και φέτος.

ΥΓ.: Ασφαλώς και ήταν πρωταπριλιάτικη η χθεσινή «είδηση», για επιστροφή του Διαμαντίδη στην Εθνική ομάδα. Δυστυχώς...