Πάλι καλά που -στο πλαίσιο του ούτως ή άλλως πολυπληθούς ρόστερ του Παναθηναϊκού και της αναπάντεχης και ως εκ τούτου πολυσυζητημένης απόφασης του Ιβάνοβιτς να κόψει από τη δωδεκάδα του τελικού τον Νέλσον, τον Μπλουμς και τον Λαουάλ- η μπάλα δεν πήρε και τον Μαυροκεφαλίδη!

Τη σκαπούλαρε ο Λουκάς και μολονότι προήλθε από τον πάγκο αφενός ήταν ο μοναδικός παίκτης του Παναθηναϊκού με διψήφιο νούμερο πόντων και αφετέρου έφυγε από το ΟΑΚΑ βαστώντας στα χέρια του το βραβείο του MVP του τεσσαρακοστού τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος: ενός τελικού που δυστυχώς για την υστεροφημία του και για την όποια φιλοδοξία έτρεφε ο Απόλλων δεν θα πιάσει πολύ χώρο στον σκληρό δίσκο της ιστορικής μνήμης!

Ενώ λοιπόν οι Πατρινοί εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς σε όλα τους, χώρια που απέφυγαν την τελευταία στιγμή τη στάμπα του αρνητικότερου ρεκόρ επίθεσης (Ρέθυμνο 48, Ηρακλής 51, Αρης 53), ο Παναθηναϊκός είχε μια εύκολη μέρα στη δουλειά: στη δουλειά του απόλυτου κυρίαρχου της διοργάνωσης, καθώς με συνοπτικές διαδικασίες, και με όχημα την αμυντική εγρήγορσή του, έβαλε στη βιτρίνα των τροπαίων του το 16ο από δαύτα!

Ως είθισται οι δυο ομάδες είχαν τυπώσει μπλουζάκια για να εμφανιστούν στην απονομή: ο μεν Παναθηναϊκός εμφανίστηκε με τα πράσινα που έγραφαν «Κυπελλούχος 2015», ο δε Απόλλων με τα λευκά τα οποία έφεραν την ένδειξη «Φιναλίστ 2015». Δεν παίρνω όρκο, αλλά φαντάζομαι πως στο πλαίσιο της περιστολής των εξόδων και της δεδομένης διαφοράς κλάσης τους, και οι δυο ομάδες τύπωσαν μονάχα αυτά με τα οποία εμφανίστηκαν...

Στο βάθρο της απονομής ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε με πλήρη σύνθεση: και με τους δεκαεπτά παίκτες του, εννοώ, συμπεριλαμβανομένων και των τριών που «κόπηκαν» απροσδόκητα για να μπουν στη θέση τους οι πολλά υποσχόμενοι πιτσιρικάδες: ο Χαραλαμπόπουλος, ο Διαμαντάκος και ο βενιαμίν (16 ετών και οκτώ μηνών) Λούντζης, ο οποίος έμεινε στο παρκέ σε ολόκληρη την τελευταία περίοδο και... μαγκεψάμεν κιόλας, καθώς τόλμησε να σουτάρει στην τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού κι ενώ απέμεναν δέκα δευτερόλεπτα για τη λήξη του τελικού!

Ηταν φανερό ότι ο προερχόμενος από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου ρούκι ήθελε να το... ματώσει, απλώς όταν ο Ντάμιαν Λίλαρντ έκανε ένα τέτοιο σουτ, που αντίκειται στο άγραφο εθιμικό δίκαιο του fair play του ΝΒΑ, τον πλάκωσαν οι ίδιοι οι συμπαίκτες του!

Η λογική του Ιβάνοβιτς πάλι ενδεχομένως αντίκειται στην επιθυμία του Μπλουμς, του Νέλσον και του Λαουάλ να παίξουν σε έναν τελικό, αλλά εναρμονίζεται πλήρως με τις συχνές διακηρύξεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου περί ανανέωσης και ελληνοποίησης του ρόστερ της ομάδας: πριν από δυόμισι μήνες μάλιστα είχε «ξεφωνίσει» τον Ντούσκο για την αργοπορημένη εξέλιξη αυτής της διαδικασίας, αλλά προφανώς χθες θα του άρεσε η εικόνα του τελευταίου πενταλέπτου με τον Λούντζη, τον Μποχωρίδη, τον Διαμαντάκο, τον Χαραλαμπόπουλο, και τον Γιάνκοβιτς στον ρόλο του παιδονόμου!

Πριν από μια εβδομάδα το αφεντικό του Παναθηναϊκού δήλωσε ότι «αν δεν κατακτήσουμε μέσα στην επόμενη πενταετία τον ευρωπαϊκό τίτλο με αρχηγό τον Χαραλαμπόπουλο, να μη με λένε Γιαννακόπουλο» και, προτού αποσώσει την κουβέντα του, είδε τον Ιβάνοβιτς να ευθυγραμμίζεται με αυτό το μεσομακροπρόθεσμο (όπως είχε πει και σε εκείνο το αλήστου μνήμης διάγγελμά του ο Αγγελος Φιλιππίδης) πλάνο και να δίνει στα περήφανα νιάτα πενήντα ένα ολόκληρα λεπτά σε έναν τελικό ελληνικού τίτλου!

Ρώτησα επ' αυτού τον ίδιο τον Ιβάνοβιτς, ο οποίος -σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε επί σειρά ετών στην Ταού- στον Παναθηναϊκό διαθέτει και νεαρούς και γηγενείς παίκτες. «Υποστηρίζω το πλάνο της ομάδας, ελπίζοντας ότι οι νεαροί θα έχουν μέλλον. Μου αρέσει αυτή η διαδικασία και δεν βλέπω ποτέ τις εθνικότητες: με νοιάζει κάποιος να είναι νέος και καλός παίκτης».

Πηγή: Goal

Παναθηναϊκός Γόντικας Μπάσκετ SPORTS