Toν Αλμπερτ Αϊνστάιν τον έδιωχναν απ' όλα τα σχολεία ως ανεπίδεκτο μαθήσεως...
Τον Μάικλ Τζόρνταν τον έκοψαν από την ομάδα μπάσκετ της τάξης του στο Δημοτικό...
Ο πολυνίκης Ελληνας προπονητής του μπάσκετ Γιάννης Ιωαννίδης έκανε το ντεμπούτο του στους πάγκους με ήττα του Αρη από τον Παναθηναϊκό...
Ο μετρ Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στην παρθενική σεζόν του στον πάγκο του Παναθηναϊκού γνώρισε δύο ήττες από τον Ολυμπιακό...
Ε, κατόπιν όλων αυτών, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Βασίλης Σπανούλης δεν είχαν ούτε μπάρμπα στην Κορώνη, ούτε το κοκαλάκι της νυχτερίδας για να τη σκαπουλάρουν στα πρώτα ντέρμπι αιωνίων στα οποία εμφανίστηκαν...
Δεδομένου ότι εδώ και μία δεκαετία οι δύο πρώην συμπαίκτες (στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική) αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ελληνικού «clasico» και τα βαρόμετρα των ομάδων τους, είναι απολύτως λογικό κάθε τι που τους αφορά να συνιστά είδηση: ακόμη και το να... φτερνιστούν μια τέτοια μέρα σαν τη σημερινή, όχι μονάχα δεν θα περάσει στα ψιλά, αλλά θαρρώ πως θα αναγκάσουν ολόκληρο το ελληνικό μπασκετικό έθνος (όπως έλεγε ο Γιασικεβίτσιους) να ξεραθεί στον βήχα!
Επίτηδες έβαλα σε αυτή την υπόθεση και τον Γιασικεβίτσιους, διότι σαν χθες πριν από έξι χρόνια στην O2 Arena του Βερολίνου ήταν εκείνος που κατάφερε να κλέψει την παράσταση από τους δύο συνήθεις υπόπτους και να σφραγίσει με 18 πόντους και πέντε ασίστ τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού με 84-82 στον συναρπαστικό πρωτομαγιάτικο ημιτελικό του Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας.
Τότε ο Μήτσος και ο Μπίλης ήταν συμπαίκτες και διένυσαν μαζί όλο τον δύσβατο δρόμο προς τον θρόνο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που για μεν τον νυν αρχηγό του Παναθηναϊκού αποτελούσε το προ δύο ετών deja vu της Αθήνας, για δε τον τωρινό ομόλογό του στον Ολυμπιακό την πρώτη ρουφηξιά στο νέκταρ που έμελλε να ευφράνει τον ουρανίσκο του (και να διακοσμήσει το βιογραφικό του) και το 2012 στην Κωνσταντινούπολη και το 2013 στο Λονδίνο...
Παρεμπιπτόντως αμφότεροι έχουν βγει αλώβητοι από 3+3 τελικούς της Ευρωλίγκας, με τη διαφορά ότι ο Σπανούλης (2009, 2012, 2013) παραμένει αδιάφθορος γενικώς στα φάιναλ φορ με έξι νίκες σε ισάριθμα ματς, ενώ το ρεκόρ του επίσης τρις πρωταθλητή Ευρώπης Διαμαντίδη (2007, 2009, 2011) είναι 7-3 σε δέκα αγώνες.
Ο Διαμαντίδης, ο οποίος την ερχόμενη Τετάρτη (6 Μαΐου) θα κλείσει τα 35 χρόνια του, και ο γεννημένος στις 7 Αυγούστου του 1982 Σπανούλης συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2001, ως συμπαίκτες στην Εθνική ομάδα Νέων που έλαβε μέρος στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Τύνιδα, με προπονητή τον Νίκο Σταυρόπουλο. Σε εκείνο το τουρνουά, στο οποίο η ελληνική ομάδα κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο με πέντε νίκες και μία ήττα (στον τελικό από την Ισπανία), ο Δημήτρης σκόραρε συνολικά έξι πόντους και ο Βασίλης 32, καθώς τότε τα «πρώτα βιολιά» ήταν ο Νίκος Ζήσης, ο Χρήστος Ταπούτος, ο Γιώργος Παυλίδης και ο Παντελής Παπαϊωακείμ, ενώ αγωνίζονταν ακόμη ο Περικλής Δορκοφίκης, ο Αντώνης Ασημακόπουλος, ο Δημήτρης Μισιακός, ο Αλέξης Φαλέκας, ο Δημήτρης Μαρμαρινός και ο Αρτέμης Κούβαρης.
Για την Ιστορία, οι δυο τους έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί στις 5 Σεπτεμβρίου (του 2001) στο ματς της δεύτερης αγωνιστικής, στο οποίο η Εθνική επιβλήθηκε του Λιβάνου με 101-56. Στη συνέχεια εκείνης της σεζόν βρέθηκαν αντιμέτωποι στο πρωτάθλημα της Α1, στο οποίο ο «V-Span» έκανε το ντεμπούτο του ως νεόκοπος παίκτης του Αμαρουσίου, ενώ ο «3D» αγωνιζόταν ήδη στον Ηρακλή.
Τρία χρόνια αργότερα αντάμωσαν ξανά στην Εθνική ομάδα Ανδρών, στην οποία ο μεν Διαμαντίδης είχε κάνει το ντεμπούτο του επί ημερών Ιωαννίδη και μάλιστα αγωνίστηκε στο Ευρωμπάσκετ του 2003 στη Σουηδία, ο δε Σπανούλης ήταν πρωτόκλητος από τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Οι βίοι τους υπήρξαν παράλληλοι στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική, αλλά έγιναν αντίθετοι το καλοκαίρι του 2010, όταν ο Βασίλης με τη δική του, αλά Λεμπρόν Τζέιμς, «decision» πήρε τα ταλέντα του από το Μαρούσι και τα κουβάλησε στις όχθες του Σαρωνικού!
Τον Διαμαντίδη ή μάλλον τον... Διαμαντάκο όπως τον πρωτοείπε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, ο Παναθηναϊκός τον άρπαξε μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού, το καλοκαίρι του 2004, καθώς οι «ερυθρόλευκοι» τον είχαν προσεγγίσει πρώτοι, αλλά, όντες εγκαταλελειμμένοι από τον Σωκράτη Κόκκαλη, δεν είχαν να δώσουν τα 50.000 ευρώ που ζητούσε ο Ηρακλής, με αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια να βαράνε τα κεφάλια τους στον τοίχο!
Την επόμενη χρονιά οι «πράσινοι» έβαλαν δίπλα στον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη, που μάλιστα μόλις στη δεύτερη αγωνιστική της Ευρωλίγκας στις 9 Νοεμβρίου του 2005 στο ΟΑΚΑ έριξε στο καναβάτσο τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ Μόσχας (92-82) σκοράροντας 28 πόντους με 8/8 δίποντα, 2/3 τρίποντα και 6/6 βολές!
Εκείνο το βράδυ, κόντρα στον Παπαλουκά, τον Χόλντεν και τον Λάνγκτον, οι μεταμοντέρνοι Γιαννάκης και Γκάλης τελείωσαν το ματς με 40 πόντους, εννέα ριμπάουντ, επτά ασίστ, ένα κλέψιμο, οκτώ κερδισμένα φάουλ και... μπόλικες ημικρανίες στον Ετορε Μεσίνα!
Το καλοκαίρι του 2006 ο Σπανούλης εγκατέλειψε τον Παναθηναϊκό για να ζήσει το American dream στο ΝΒΑ με τους Χιούστον Ρόκετς, από τους οποίους επέστρεψε απογοητευμένος στο ΟΑΚΑ, έχοντας μάλιστα χάσει την ευκαιρία να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης στο Φάιναλ Φορ του 2007...
Ανθ' ημών, Μίλος Βούγιανιτς, που θα έλεγε σε μια τέτοια περίσταση και ο... Χαρίλαος Τρικούπης!
Πέντε χρόνια μετά τον χωρισμό τους (τόσο από τον Παναθηναϊκό όσο και από την Εθνική ομάδα) ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης θα ξαναβρεθούν ενώπιος ενωπίω σε ένα ντέρμπι αιωνίων και όχι ασφαλώς σε ρόλο κομπάρσων. Το γεγονός ότι αμφότεροι είναι εξόχως ταλαντούχοι ως παίκτες, χαρισματικοί ως ηγέτες και ιδιοφυείς ως μυαλά τούς καθιστά εν δυνάμει πρωταγωνιστές και στρέφει πάνω τους όλα τα βλέμματα...
Αυτοί άλλωστε είναι οι «go-to guy», πάει να πει οι παίκτες που ακόμη κι αν δεν αναζητήσουν οι ίδιοι την μπάλα στις κρίσιμες στιγμές, θα τους ψάξει αυτή για να αναπαυθεί στα χέρια τους και να νιώθει μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια!
Ο οικοδεσπότης και αφοσιωμένος στον Παναθηναϊκό εδώ και έντεκα χρόνια Διαμαντίδης εγγράφει απόψε την 64η παρουσία του σε ντέρμπι αιωνίων, έχοντας να επιδείξει 36 νίκες - 27 ήττες και μέσο όρο 11,3 πόντους, ενώ ο επισκέπτης Σπανούλης δίνει παρών στο 53ο «clasico» της καριέρας του, που μάλιστα είναι μισά μισά: 26 με τον Παναθηναϊκό και 26 με τον Ολυμπιακό, με μέσο όρο 11,4 πόντους!
Πλάκα πλάκα, σε επίπεδο σκοραρίσματος τους χωρίζει ένα... τίποτε, ενώ στον αγώνα του πρώτου γύρου (Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 81-75) ο μεν Δημήτρης έβαλε 7 πόντους, (με 1/2 δίποντα, 0/3 τρίποντα, 5/6 βολές), ο δε Βασίλης 20 (με 2/7δ., 2/5 τρ., 10/11 β.), σημειώνοντας το καλύτερο ρεκόρ της τελευταίας τριετίας κόντρα στην προηγούμενη ομάδα του.
Και όμως (για να επιστρέψω στο πνεύμα του προλόγου μου) αυτοί οι δύο παίκτες που είναι γεννημένοι νικητές, έφυγαν ηττημένοι στις παρθενικές εμφανίσεις τους στα ντέρμπι των αιωνίων!
Στον πρώτο από τους 63 αγώνες του στις 30 Οκτωβρίου του 2004, στο ΣΕΦ όπου ο Ολυμπιακός επιβλήθηκε του Παναθηναϊκού με 81-74 (Βούκσεβιτς 18, Πέρι 16 - Μίντλετον 20, Τσαρτσαρής 19) ο Διαμαντίδης έπαιξε 33 λεπτά με απολογισμό 7 πόντους (3/6 δ., 0/1 τρ., 1/1 β.), 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 4 κλεψίματα και 2 λάθη. Την ίδια στιγμή το Μαρούσι άλωνε το Γαλάτσι νικώντας την ΑΕΚ με 92-90, με τον Σπανούλη να σκοράρει 24 πόντους (4/5 δ., 2/3 τρ., 10/13 β., 10 κερδισμένα φάουλ).
Εναν χρόνο αργότερα έφυγαν ηττημένοι ως συμπαίκτες από το Νέο Φάληρο: στις 17 Δεκεμβρίου του 2005, ο Ολυμπιακός (Λιούις 17, Εντνι 14, Ζίζιτς 14) επιβλήθηκε με 84-77 του Παναθηναϊκού για λογαριασμό του οποίου ο Σπανούλης έβαλε 21 πόντους (5/6 δ., 2/4 τρ., 5/6 β.) σε 34 λεπτά, ακολουθούμενος από τον Τσαρτσαρή (15 π.) και τον Λάκοβιτς (14 π.), ενώ ο Διαμαντίδης σε 22' είχε μηδέν πόντους (0/2 δ., 0/4 τρ., 0/2 β.), 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 2 κλεψίματα.
Προτού χωρίσουν τα τσανάκια τους, ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης σήκωσαν μαζί εννέα τρόπαια: τα ιερά δισκοπότηρα του Ευρωμπάσκετ (2005, Βελιγράδι) και της Ευρωλίγκας (2009, Βερολίνο), τέσσερα Πρωταθλήματα Ελλάδας (2006, 2008, 2009, 2010) και τρία Κύπελλα Ελλάδας (2006, 2008, 2009), ενώ πρωταγωνίστησαν στην επική νίκη της Εθνικής επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ του 2006 στη Σαϊτάμα, όπου κατέκτησαν το ασημένιο μετάλλιο.
Απόψε θα βρεθούν αντιμέτωποι για άλλη μια φορά και μολονότι εδώ και πέντε χρόνια έχουν εξελιχθεί σε βιωματικούς αντιπάλους, ξέρουν καλά πως αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από εκείνα τα οποία τους χωρίζουν...
Πηγή: Goal