Είναι άδικο να κρίνει κανείς τον Παναθηναϊκό από αυτό το παιχνίδι, όμως είναι δεδομένο πως μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους. Από τη μια ο Ολυμπιακός, μια ομάδα συγκροτημένη σε επίθεση και άμυνα κι από την άλλη ο Παναθηναϊκός να παίζει με το ένστικτο, χωρίς “σημάδια“, δίχως υπομονή, με τα τρίποντα να είναι όσα και τα δίποντα.

Δεδομένης της απουσίας του Γκιστ, με παίκτες που εδώ και καιρό είναι εκτός τόπου και χρόνου (Νέλσον, Μπλουμς), με παίκτες που είχαν μηδενική επίδραση στο παιχνίδι (Φώτσης, Σλότερ), με παίκτες αρνητικούς (Μαυροκεφαλίδης), με παίκτες που δεν πατάνε στο παρκέ (Λαουάλ) κι έναν προπονητή, ο οποίος δεν έκανε την παραμικρή κίνηση να αλλάξει τη μοίρα του. Και χωρίς κατεύθυνση στην επίθεση, με άμυνα που εύκολα την αποκρυπτογραφούσε ο αντίπαλος.

Στην αντίπερα όχθη ο Ολυμπιακός είχε έναν προπονητή στον πάγκο που μετέδιδε την απαράμιλλη ηρεμία στους παίκτες του, ενώ έπαιρνε κάτι από τον καθένα, με χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα του Δημήτρη Αγραβάνη (με την έννοια ότι δεν είναι στις πρώτες επιλογές).


Διαβάστε γιατί ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία και τι λέει για Σπανούλη στο ebasket.gr

Σπανούλης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός