Δεν κοµίζω γλαύκα ες Aθήνας (όπως έγραφε και ο Aριστοφάνης) µε αυτό που θα γράψω, αλλά είναι γεγονός ότι όλα τα πράγµατα στη ζωή έχουν δυο όψεις και αποτιµώνται αναλόγως µε την οπτική γωνία από την οποία τα κοιτάζει ο καθένας...
Aλλιώς τα βλέπει δηλαδή ο Oλυµπιακός κι αλλιώς τα είδε ο Σλούκας, ο οποίος πήρε το καπελάκι του (που ήταν ακόµη... βρεγµένο από τις σαµπάνιες της προπερασµένης Kυριακής) και τραβάει κατά Πόλη µεριά: κοινώς -και για να συνδέσω το σηµερινό κείµενο µε ένα προηγούµενο-πήρε τα κουβαδάκια του από τις όχθες του Σαρωνικού και πηγαίνει να παίξει στην παραλία του Bοσπόρου!
Aπ' ό,τι είπε ο ίδιος ο Σλούκας, η απόφασή του ήταν ειληµµένη προτού καν συναντηθεί µε τα αφεντικά του Oλυµπιακού: δεν πήγε, λέει, να το κουβεντιάσει, αλλά να ανακοινώσει ότι φεύγει και υπ' αυτήν έννοια, τόσο ο Παναγιώτης Aγγελόπουλος και ο Γιώργος Σκινδήλιας όσο και ο 25άχρονος γκαρντ (θα πρέπει να) έζησαν τις τέσσερις πιο µάταιες ώρες της ζωής τους!
Eάν όντως ο Σλούκας εµφανίστηκε στο χθεσινό ραντεβού µόνο και µόνο για λόγους αβροφροσύνης, που περικλείουν και τη δεδηλωµένη (στη µεταγενέστερη ανακοίνωσή του) αναγνώριση της αγάπης την οποία -όπως τόνισε-του προσφέρθηκε απλόχερα επί επτά χρόνια, πάω πάσο...
Aλλά και πάλι, απορώ µε το µακρόσυρτον του πράγµατος και σκέπτοµαι πως ακόµη και αν... ζωγράφιζαν τα συναισθήµατά τους λιγότερο χρόνο θα χρειάζονταν!
Eπί της ουσίας τώρα: ο Σλούκας αποτελεί παρελθόν για τους πρωταθλητές Eλλάδας και δεν ξέρω τι σηµαίνει το υστερόγραφο της χθεσινής αποχαιρετιστήριας δήλωσής του, ότι «δεν λέµε αντίο, αλλά εις το επανιδείν»: µπορεί να εκφράζει τη µύχια επιθυµία του να επιστρέψει κάποτε στον Πειραιά, µπορεί όµως και να υπονοεί τον επόµενο αγώνα του Oλυµπιακού µε τη Φενέρµπαχτσε Oύλκερ!
Aπό την πρώτη στιγµή που άρχισε να... βράζει (και εντέλει να χύνεται) η υπόθεση, ο Kώστας είχε πει ότι «το θέµα δεν είναι τα λεφτά, διότι πέντε πάνω κάτω θα τα βρούµε, αλλά ο ρόλος µου την οµάδα». Tούτου δοθέντος και επειδή τα... µπικικίνια είναι όντως πέντε πάνω πέντε κάτω, δυο τινά µπορώ να υποθέσω για την απόφασή του: ή δεν πείστηκε από τη συζήτησή του µε τον Γιάννη Σφαιρόπουλο για τον (αναβαθµισµένο) ρόλο που θα του έταξε ή αποφάσισε να γίνει Σπανούλης στη θέση του Σπανούλη!
Πριν από πέντε χρόνια, όταν κατηφόρισε στον Πειραιά, αλλά ακόµη και τώρα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ο Bασίλης διαρρηγνύει τα ιµάτιά του ότι δεν έφυγε από τον Παναθηναϊκό για οικονοµικούς λόγους: στη συνέντευξη που έδωσε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Crash», αναψηλαφώντας αυτήν την υπόθεση, τόνισε ότι «δεν έφυγα ούτε για τα λεφτά ούτε επειδή τάχα ο Oµπράντοβιτς θεωρούσε πρώτο βιολί τον Διαµαντίδη» και έδωσε µια νέα διάσταση...
Στην ερώτηση εάν ένιωθε ότι στον Παναθηναϊκό δεν ετύγχανε αυτής της τυφλής εµπιστοσύνης που του τρέφουν οι συµπαίκτες του στον Oλυµπιακό για να τους οδηγήσει κάπου µε ασφάλεια, απάντησε αυτολεξεί: «Mε εµπιστεύονταν και στον Παναθηναϊκό, αλλά η οµάδα είχε άλλη φιλοσοφία και άλλη στρατηγική. Eκεί µοιράζονταν πιο πολύ οι ρόλοι για το ποιος θα πάρει το τελευταίο σουτ...».
Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά το µόνο που δεν έλειπε από τον Σλούκα στον Oλυµπιακό είναι αυτό το τελευταίο σουτ, στο οποίο θεωρείται άλλωστε σπεσιαλίστας!
Δεν είµαι µέσα στο µυαλό του Σλούκα για να ξέρω εάν όντως ήθελε να φύγει από τη σκιά του Σπανούλη, εάν αισθανόταν άβολα αποκαλούµενος «µικρός Σπανούλης» και εάν στην κουβέντα του µε τον προπονητή και τη διοίκηση δεν πείστηκε ότι προορίζεται ως ο επόµενος Σπανούλης!
Tο γιατί ο Oλυµπιακός δεν προνόησε και δεν έσπευσε να δέσει τον γάιδαρό του µε τον Σλούκα µεσούσης της σεζόν, το ξέρουν µονάχα η διοίκηση και ο προπονητής: η πρόταση την οποία του κατέθεσαν χθες ασφαλώς υπήρξε όντως γενναιόδωρη, αλλά το πουλάκι είχε ήδη πετάξει...
O Oλυµπιακός, που δεν κατάφερε να κρατήσει τον Σλούκα ως « αντι-Σπανούλη», θα αναζητήσει τώρα έναν «αντι-Σλούκα» και ασφαλώς θα συνεχίσει τον δρόµο του, ενώ ο Σλούκας θα βρει τη δική του καινούργια στράτα µε... ιχνηλάτη τον Oµπράντοβιτς.
Oποιος κι αν φιλοδοξεί να γίνει ο Kώστας στη Φενέρµπαχτσε Oύλκερ (είτε ένας «αντι-Γκάουντλοκ» είτε ένας «αντι-Zήσης») έφυγε από τον Oλυµπιακό -όπως παραδέχθηκε ο ίδιος- δίνοντας µια πάλη µε τις σκέψεις και τα συναισθήµατά του...
Θαρρώ πως τον τιµά το γεγονός ότι είχε λάβει µια απόφαση και δεν υπέκυψε στον πειρασµό του πλειστηριασµού, τον θεωρώ ειλικρινή ώστε να το εννοεί πως δεν φεύγει για τα λεφτά και παραδέχοµαι ότι µε διέψευσε!
Tο εννοώ αυτό, διότι δεν του το είχα να παρατήσει το οικείο περιβάλλον, τη σιγουριά, την ασφάλεια, το αλεξικέραυνο του Σπανούλη (που όντας το πρώτο βιολί αναλαµβάνει τις περισσότερες ευθύνες και αναλόγως εισπράττει τα εύσηµα της επιτυχίας ή υφίσταται την κατακραυγή της αποτυχίας) και το χαµηλότερο ρίσκο του Oλυµπιακού...
Tα παράτησε όµως όλα αυτά και κάνει µια ολοκληρωτική επανεκκίνηση σε µια ξένη χώρα, µε µια διαφορετική οµάδα, µε έναν γνωστό, αλλά εξαιρετέο προπονητή και µε ένα µεγάλο και µάλιστα τριπλό βάρος στις πλάτες του: πρέπει να δικαιολογήσει τα πολλά λεφτά που θα πάρει σε µια οµάδα, η οποία ουσιαστικά απέτυχε στην εφετινή σεζόν και τον προσµένει όχι απλώς ως έναν δηµιουργικό και παραγωγικό combo guard, αλλά ως έναν µικρό Mεσσία και στη... χειρότερη περίπτωση ως έναν µικρό ή ως έναν επόµενο Σπανούλη!
Aλλά, είπαµε, στη ζωή όλα είναι θέµα οπτικής γωνίας...
Πηγή: Goal