Πάβλοβιτς, Καλάθης, Ραντούλιτσα και ο Παναθηναϊκός συνεχίζει με σταθερά, προσεκτικά βήματα για να υλοποιήσει την «επιστροφή στην ελίτ», αυτό που διέρρεε δηλαδή με το τέλος του πρωταθλήματος. Ανεξάρτητα από το πόσα κομμάτια χρειάζονται για να συμπληρωθεί το παζλ και πώς θα καταφέρει ο Τζόρτζεβιτς να δέσει τη χημεία, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Παναθηναϊκός γίνεται πλέον μια «κανονική ομάδα».

Μια ομάδα που έχει αρχή, μέση και τέλος, που δεν τζογάρει σαν αυτούς που βάζουν δίευρο και απαιτούν να πιάσουν το τζόκερ, αλλά επενδύει χρήματα, κάνοντας χρήση της κοινής μπασκετικής λογικής.

Ο Παναθηναϊκός επέλεξε έναν προπονητή που συνδυάζει την προσωπικότητά του με την ελπίδα για το αύριο. Μπορεί ο Τζόρτζεβιτς να μην είναι ο μπαρουτοκαπνισμένος τεχνικός που έχει φάει με το κουτάλι την Ευρωλίγκα, αλλά είναι ένας άνθρωπος που έχει όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα για να στεριώσει στον πάγκο των «πράσινων» και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Σέρβος, άρα προπονητής με συγκεκριμένες αρχές, πιστός στα θέλω του και με ξεκάθαρο πλάνο στο κεφάλι του.

Η απόκτηση του Πάβλοβιτς, περισσότερο του Καλάθη και τώρα του Ραντούλιτσα, αποδεικνύουν πως πράγματι ο Παναθηναϊκός έχει αποφασίσει να επιστρέψει εκεί που αξίζει. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία, κανείς δεν σου εγγυάται πως θα πετύχεις επειδή έβαλες χρήματα, αλλά κανείς δεν μπορεί πλέον να πει πως δεν έγιναν όλες οι απαραίτητες κινήσεις για να επανέλθει η ομάδα σε τροχιά φάιναλ φορ.

Φέτος, σε αντίθεση με πέρυσι για παράδειγμα, θα μπορούμε να κρίνουμε αυτό που βλέπουμε με βάση έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, έναν ξεκάθαρο στόχο. Πέρυσι χάθηκε η μπάλα ανάμεσα στα αποτελέσματα και την ελληνοποίηση, δεν ξέραμε καλά - καλά με ποιο κριτήριο πρέπει να κριθεί ο Ιβάνοβιτς και στο τέλος ο κόσμος μοιράστηκε σ' αυτούς που τον θεωρούσαν επιτυχημένο κι αυτούς που τον θεωρούσαν αποτυχημένο, απλούστατα γιατί ο καθένας τον έκρινε με το δικό του (αλάθητο) κριτήριο.

Τώρα, τα πράγματα είναι απλά: Ο Παναθηναϊκός βάζει πλώρη για να επιστρέψει στην ελίτ, εκεί που ανήκει δηλαδή κι όλοι έχουν ξεκάθαρο κριτήριο στο μυαλό τους. Ολες οι κινήσεις είναι μετρημένες, μελετημένες, χωρίς τις γνωστές υπερβολές και με πολύ προσεκτικά βήματα ανάμεσα στην προηγούμενη και την επόμενη μεταγραφή. Ισως για πρώτη φορά μετά από καιρό, ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο που το εφαρμόζει βηματάκι - βηματάκι, χωρίς να «φωνάζει» τις κινήσεις του και με ρεαλιστική προσέγγιση, όταν τις ολοκληρώνει.

Η μεταγραφή του Ραντούλιτσα είναι εξαιρετική. Είναι ελάχιστοι οι σέντερ στην Ευρώπη που μπορούν να συνδυάσουν μπασκετικό IQ, δύναμη, ικανότητα στο πικ εντ ρολ, πάθος και τσαμπουκά. Σαφέστατα η σχέση που έχει με τον Τζόρτζεβιτς έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για να πει το «ναι» και πλέον ο Παναθηναϊκός έχει ένα υπερόπλο κάτω από το καλάθι, έναν αξιόπιστο σέντερ που έχει πολλά περισσότερα πλεονεκτήματα απ' ό,τι αδυναμίες.

Οποιος έχει δει παιχνίδια των Σέρβων στο Παγκόσμιο και προσέξει με ποιο τρόπο συνεργαζόταν με τον Τεόντοσιτς, μπορεί να καταλάβει τι έχει στο μυαλό του ο Τζόρτζεβιτς για την συνεργασία του Ραντούλιτσα με τον Διαμαντίδη και τον Καλάθη. Ενας τέτοιος παίκτης αποτελεί το alter ego των έξυπνων γκαρντ και ο Παναθηναϊκός ήταν πραγματικά η καταλληλότερη ομάδα γι αυτόν. Αν ο Διαμαντίδης έχει κάνει κατά καιρούς... μάγκες ένα σωρό ψηλούς, σκεφτείτε πόσα μπορεί να προσφέρει ο Ραντούλιτσα με τον αρχηγό στη μία πλευρά, τον Καλάθη στην άλλη και τον ίδιο να δημιουργεί, εκτός από το να εκτελεί!

Αμέσως μετά, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν αθλητικό σέντερ για να καλύψει τα χαρακτηριστικά που δεν έχει ο Ραντούλιτσα κι αυτή την στιγμή το δίλημμα είναι Τάιους ή Λάσμε. Οσο παιρνούν οι μέρες ο Γκαμπονέζος κερδίζει πόντους και προσωπικά θεωρώ πως δεν υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη μία και την άλλη επιλογή. Είναι και οι δύο εξαιρετικές περιπτώσεις γι αυτό που έχει στο μυαλό του ο Τζόρτζεβιτς, άρα όποιος από τους δύο κι αν επιλεγεί θα είναι αυτό ακριβώς που λείπει αυτή την ώρα από το ρόστερ.

Από 'κει και πέρα, υπάρχει σκέψη να μην αποκτηθεί άλλος παίκτης στην περιφέρεια. Να μείνει δηλαδή ως έχει το ρόστερ κι αν χρειαστεί να επανεξεταστει το ζήτημα στο μέλλον. Μέχρι να επιστρέψει ο Παππάς δεν κρίνονται οι στόχοι, άρα οι «πράσινοι» εκτιμούν πως με Διαμαντίδη, Καλάθη, Πάβλοβιτς και Μποχωρίδη, μπορούν να κουμαντάρουν την κατάσταση για το πρώτο διάστημα.

Υ.Γ.: Φέτος το πλάνο της ελληνοποίησης που εξαγγέλθηκε πέρυσι έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Οχι επειδή αποκτήθηκε ένας κορυφαίος διεθνής (Καλάθης), αλλά επειδή το ρόστερ που φτιάχνεται δίνει τη δυνατότητα στους μικρούς να γίνουν... άντρες! Τώρα δεν θα παίζουν για να παίξουν, ούτε θα υπάρχει το «θα χάσουμε που θα χάσουμε, ας χάνουμε με τους μικρούς», τώρα θα μάθουν να ζουν σε καθεστώς ασφυκτικής πίεσης, θα έχουν δίπλα τους περισσότερους παίκτες που δεν έχουν μάθει να χάνουν και θα «χτίσουν» νοοτροπία νίκης κι όχι συμμετοχής.

Το πεντάλεπτο για παράδειγμα που θα... ξεκλέψει ο Παπαγιάννης από τους Ραντούλιτσα, Λάσμε ή Τάιους θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από κάτι (ελάχιστα) 10λεπτα - 15λεπτα πέρυσι που τα έπαιρνε για να πούμε ότι τα πήρε...

Πηγή: gazzetta.gr

Ραντούλιτσα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS