Πριν από καμιά δεκαριά μέρες που συνάντησα τον Παπαλουκά και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων, πιάσαμε στο στόμα μας και τον Σπανούλη, με τον οποίο ο Θοδωρής εκτός από πρώην συμπαίκτης και φίλος είναι επίσης και ο νονός του δεύτερου γιου του...

Η κουβέντα στράφηκε στον πρωτότοκο γιο του Βασίλη, τον Θανάση, που είναι έξι χρονών. «Το 'χει;» ρώτησα τον Παπαλουκά και η απάντηση με άφησε άγαλμα: «Αν το 'χει, λέει; Σε διαβεβαιώ ότι στα σουτ μέσα από το ζωγραφιστό νικάει όλη την Εθνική ομάδα»!

Δεν ξέρω εάν ο Θανάσης νικά και τον μπαμπά του μέσα από το ζωγραφιστό, αλλά ο ίδιος ο Βασίλης έχει πει πως τα βράδια που γυρίζει στο σπίτι τον περιμένει καρτερικά και μάλιστα έχει ήδη ανοίξει το Play Station για να παίξουν το ντέρμπι τους, υποδυόμενος τον Στεφ Κάρι!

Ασφαλώς ένας ηλεκτρικός παίκτης όπως ο MVP του ΝΒΑ θα ήταν θεόσταλτος για κάθε ομάδα, αλλά στην παρούσα φάση η Εθνική βολεύεται με τον Σπανούλη! Πριν από έναν χρόνο η χρεία του αποδείχτηκε στον αγώνα με τη Σερβία και άμα τη επιστροφή του ο Μπίλης στέκεται ξανά στον προμαχώνα του και μαζί με τον έτερο Καππαδόκη (Νίκος Ζήσης) αμύνονται υπέρ βωμών και εστιών!

Μία από τις παιδικές αναμνήσεις του Σπανούλη είναι γραμμένη στο Ζάγκρεμπ. «Ημουν επτά χρονών τότε και θυμάμαι το τρίποντο που είχε βάλει ο Φάνης Χριστοδούλου στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ενωση» μου είπε τις προάλλες που τον ρώτησα εάν έχει κάποια εικόνα από το Ευρωμπάσκετ του 1989. Βεβαίως ο πεντάκις πρωταθλητής Ευρώπης (με την Εθνική Νέων, με την Εθνική Ανδρών, με τον Παναθηναϊκό και με τον Ολυμπιακό) έχει τις έντονες εικόνες και από τα δικά του μεγάλα τρίποντα: Αλλα από αυτά κατέληξαν στο καλάθι (με τους Αμερικανούς το 2006, με τους Κροάτες το 2007 και με τους Τούρκους το 2009) και άλλα (με την Αργεντινή το 2008, με τη Νιγηρία το 2012) τα πήρε και τα σήκωσε ο αέρας...

Απών από το περσινό Μουντομπάσκετ, στο οποίο έγραψε τη δεύτερη απουσία του σε 17 χρόνια εθνικής βάρδιας, μετά το Ευρωμπάσκετ του 2011, ο Σπανούλης είναι και πάλι εδώ: ως ο υπαρχηγός της ομάδας (πίσω από τον Ζήση), ως ο ηγέτης της, ως το ακριβό λούσο, ως ο συνήθης άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, ακόμη και ως ο δικαιούμενος επιδόματος πολυτεκνίας, καθότι πριν από έναν μήνα, μετά τα τρία αγόρια, απέκτησε και μια κόρη για να του φέρνει νερό στα γεράματα!

«Ούτως ή άλλως όλοι διψάμε» καταφάσκει. «Διψάμε για μια διάκριση, για το μετάλλιο που μας λείπει από το 2009 και έχει γίνει το απωθημένο μας. Νιώθω πως έχουμε ομαδάρα, και εάν μείνουμε υγιείς έως το τέλος και συνδυάσουμε την επιθυμία και τη φιλοδοξία με την ουσία, τότε όλα θα πάνε καλά».

Ο τριαντατριάχρονος γκαρντ ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Κατσικάρη, κουβαλώντας εκτός όλων των άλλων, τη θετική αύρα του, αλλά και την καλή διαίσθησή του. «Πιστεύω ότι με τη σωστή χημεία, με τη διάθεση του καθενός να ανταποκριθεί στον όποιο ρόλο του ανατεθεί και έχοντας παντρέψει τις διαφορετικές γενιές και τις διαφορετικές κουλτούρες, μπορούμε να πετύχουμε σπουδαία πράγματα. Είτε ένα λεπτό παίζει κάποιος, είτε σαράντα, πρέπει να δίνει ό,τι έχει και δεν έχει για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του...».

Οταν ο Σπανούλης άκουσε τον Κατσικάρη να κραδαίνει δίκην λαβάρου της ομάδας την ανιδιοτέλεια μπήκε αμέσως στο νόημα: «Αυτή πρέπει να είναι η πανοπλία μας: να πνίξουμε τον ατομισμό και να αναδείξουμε τους καλούς εγωισμούς μας, όπως συνέβη και στις μεγάλες επιτυχίες της προηγούμενης δεκαετίας. Οι σχέσεις ανάμεσα σε εμένα, στον Παπαλουκά, στον Διαμαντίδη, στον Ζήση και στον Χατζηβρέττα που παίζαμε στις ίδιες θέσεις δεν διαταράχθηκαν ποτέ, διότι μπορεί να είχαμε τις διαφωνίες μας, αλλά ήμασταν ταπεινοί, σεβόμασταν ο ένας τον άλλον και στηριχθήκαμε στο πνεύμα συνεργασίας και στο συναίσθημα της αγάπης».

Ο «V-Span» έχει τουλάχιστον τρεις λόγους για να βγει σαν.. λυσσασμένο σκυλί στο γήπεδο, και τους απαριθμεί: «Για την υπερηφάνεια και το καθαρό αθλητικό κούτελο της χώρας, για τη χαμένη πενταετία που πέρασε μετά το χάλκινο μετάλλιο στο Κατοβίτσε και (σ.σ. γελάει) για τη νεογέννητη κόρη μου! Τα γεννητούρια των παιδιών μου συνέπεσαν με την κατάκτηση τριών τροπαίων της Ευρωλίγκας κι αφού δεν μου... έκατσε ένας τέταρτος τίτλος στον τελικό της Μαδρίτης με τον Ολυμπιακό, μακάρι να τον χαρώ στη Λιλ»!

Λίγες ώρες πριν από την εκκίνηση, ο Σπανούλης ακολουθεί τη ρουτίνα του: κάνει τα τελευταία μερεμέτια στην προπόνηση, ασκεί το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του και ετοιμάζεται να βγει στο γήπεδο αποφασισμένος και με εκείνο το βλέμμα που μαρτυρά τις προθέσεις του. «Εχω μέσα μου το μικρόβιο και νιώθω εξαρτημένος από το μπάσκετ! Οσο βρισκόμουν σε διακοπές, ακολούθησα ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης και μολονότι τα χρόνια περνούν νιώθω σαν να είμαι πιτσιρικάς που θα ντεμπουτάρει. Είμαι... ψυχάκιας και θέλω να πιστεύω ότι δίνω ένα καλό παράδειγμα και στους νεότερους...».

Πηγή: Goal

Σπανούλης Α1 Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός