Εάν η Εθνική ηττηθεί σήμερα από τους Βέλγους, θα χάσει την ευκαιρία για μία σπουδαία ευρωπαϊκή διάκριση, αλλά και το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

Θα υποστεί, όμως, και άλλη μία απώλεια, την οποία δεν μπορεί να αντέξει ούτε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ούτε το ελληνικό μπάσκετ. Θα χάσει τον Γιάννη Μπουρούση. Τον πύργο της σκακιέρας.

Ο Μπουρούσης φοράει ανελλιπώς τα γαλανόλευκα από το 2005, χωρίς να υπολογίζεται η θητεία του στις μικρές Εθνικές ομάδες. Έχασε μόνο το Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, αλλά ήταν παρών στην προετοιμασία και απλώς αποκλείστηκε για λόγους αγωνιστικούς. Δεν μετράει για απουσία.

Φέτος έχει την πολυτέλεια να ξεκουράζεται για 15-20 λεπτά, αλλά τα προηγούμενα χρόνια, με σκόρπιες εξαιρέσεις, ήταν ο μοναδικός πρωτοκλασάτος ψηλός της ομάδας.

Πέρυσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο είχε για ρεζέρβες τους Βουγιούκα-Γλυνιαδάκη και κράτησε το φρούριο σχεδόν αβοήθητος. Το ίδιο συνέβη και στο Προολυμπιακό τουρνουά του 2012, όταν πήγε στη Βενεζουέλα απ’ευθείας από τους τελικούς του ιταλικού πρωταθλήματος.

Το 2010, έπαιξε στην Τουρκία με σπασμένο χέρι, αψηφώντας τις συνέπειες. Και μοίρασε και μερικές καρεκλιές, σε κάτι θρασύτατους που σήκωσαν χέρι. Κοντολογίς, δεν έλειψε ποτέ από κοντά μας.

Ο Φώτης Κατσικάρης έλεγε τη Δευτέρα, ότι «ο Μπουρούσης είναι από τους καλύτερους ψηλούς πασέρ της Ευρώπης». Στο Ζάγκρεμπ μοίραζε κατά μέσο όρο 2,2 ασίστ σε κάθε αγώνα. Σε 20’ συμμετοχής.

Μάζευε και 6,6 ριμπάουντ, περισσότερα από κάθε άλλον Έλληνα. Έβαζε και 10 πόντους, με 64% ευστοχία. Ήταν καλός και στις βολές, που τόσο πονάνε την Εθνική. Γινόταν και ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας, όταν ο Κουφός έδινε στους αντιπάλους δικαιώματα.

Γράψαμε, τις προάλλες, εδώ στη Gazzetta, ότι «ο Κουφός μάς αλλάζει επίπεδο». Αλλά ο Κουφός δεν είναι καν ο καλύτερος σέντερ της Εθνικής. Στα κρίσιμα λεπτά των αγώνων, τη θέση «5» τη χρεώνεται ο Μπουρούσης.

Το τρίποντο με το οποίο αποτελείωσε τους Ολλανδούς ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ήταν το πρώτο του στη διοργάνωση, αλλά σίγουρα όχι το τελευταίο.

Ο Μπουρούσης θα αφήσει πίσω του πελώριο κενό, όχι μόνο στο παρκέ, αλλά και στα αποδυτήρια. Είναι ο τρίτος αρχηγός της Εθνικής, αλλά στα δύσκολα βγαίνει μπροστά πρώτος αυτός.

Ούτε θα κρατήσει για τον εαυτό του αυτό που σκέπτεται ούτε θα μασήσει λόγια. Όταν χρειαστεί, θα βάλει και μια αγριοφωνάρα. Ή θα πιάσει κάποιο θρασύ μειράκιο από τον γιακά.

Ο Νίκος Ζήσης είναι ο κάπτεν της διαλλακτικότητας, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης δείχνει τον τρόπο με το βλέμμα του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αψίκορος επιλοχίας είναι προτιμότερος από έναν σοφό γκουρού.

Είναι παράξενο τρένο ο Γιάννης Μπουρούσης. Ψυχάρα, αλλά και ψυχούλα. Άντρας, αλλά και λίγο παιδί. Θηρίο ανήμερο, που πότε πότε τρώγεται με τα ρούχα του. Δυναμικός, αλλά και ευαίσθητος.

Παρορμητικός, αλλά και με μνήμη ελέφαντα. Κατασταλαγμένος, αλλά και ευέξαπτος. Παραπονιάρης, αλλά ευθύς και ακέραιος . Αυτό είναι το μεγαλύτερό του προτέρημα. Άλλοι του το καταλογίζουν ως ελάττωμα.

Πλέον, είναι και οικογενειάρχης. Το Ευρωμπάσκετ του 2015 είναι το παρθενικό για τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του. Δεύτερο δεν θα ακολουθήσει για τον μπαμπά, αφού μεσολαβεί τετραετία μέχρι το επόμενο.

Υπάρχει, όμως, το δέλεαρ της Ιπανέμα και της Κοπακαμπάνα. Εφ’όσον η Εθνική προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Μπουρούσης θα καθυστερήσει –μάλλον- το αντίο του μέχρι τον Αύγουστο του 2016.

Για τον Γιάννη, που βαδίζει στα 32, η Εθνική ομάδα είναι σαν τη γκρίνια. Του ανατροφοδοτεί τα κύτταρα και τον κάνει άλλον άνθρωπο.

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που αφιερώνω ειδικό κείμενο για να επαινέσω την προσφορά του Μπουρούση στην «επίσημη αγαπημένη». Ο ίδιος υστερεί στις δημόσιες σχέσεις.

Μάθαμε να θεωρούμε την παρουσία του δεδομένη, αλλά θα τον εκτιμήσουμε περισσότερο όταν αποχωρήσει. Όταν μείνει η γωνία της σκακιέρας άδεια από πύργο.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, έχω γράψει και στο παρελθόν κείμενο για τον Μπουρούση. Αλλά όχι για καλό. Ήταν τότε που ξέσπασε η ιστορία με τα τηλεφωνήματα (που παράνομα δημοσιοποιήθηκαν) και τον αδιάκριτο κοριό της ΕΥΠ.

Ξαναδιαβάζω τα παλιά δημοσιεύματα και αισθάνομαι ότι τον αδίκησα, τον Γιάννη. Εάν είχε τη φωλιά του λερωμένη με φάρμακα και ουσίες, θα πιανόταν αργά ή γρήγορα στη φάκα. Οι έλεγχοι είναι συνεχείς και αδυσώπητοι.

Σήμερα, στο αεροδρόμιο του Ζάγκρεμπ, ο Μπουρούσης μου εξήγησε τι ακριβώς εννοούσε στο περίφημο τηλεφώνημα, αλλά δεν έχω την άδειά του για να το γράψω. Πάντως, η εξήγησή του μού ακούστηκε επαρκής.

Είχαμε να μιλήσουμε σχεδόν 5 χρόνια, από την τελευταία φορά που ήλθε καλεσμένος στο στούντιο της Nova…

Τους χαρακτηρισμούς του για τους Αγγελόπουλους ο ίδιος τους πλήρωσε ακριβά και μάλιστα ζήτησε δημόσια συγγνώμη, οπότε το θέμα αρχειοθετήθηκε. Η συγγνώμη είναι για τους άνδρες.

Απολογούμαι, λοιπόν, με τη σειρά μου, εφ’όσον όντως τον αδίκησα. Το βάρος των περιστάσεων και των δύσκολων εκείνων ημερών μάλλον μας παρέσυρε όλους. Ο Μπουρούσης έγινε εξιλαστήριο θύμα τότε. Εύκολο θύμα.

Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν, τα πολύ δύσκολα για τον Γιάννη που έζησε και ξεκίνησε την οικογένειά του στην ξενιτιά (διαφημίζοντας, ωστόσο, το ελληνικό μπάσκετ), είναι αρκετά για να λειάνουν τις γωνίες και για να αναδείξουν το πραγματικό ποιόν του ανδρός.

Ο Μπουρούσης μέτρησε τους φίλους του και τους βρήκε λιγότερους απ’ό,τι πίστευε. Έγινε πιο προσεκτικός και πιο κλειστός. Έπαθε και έμαθε.

Συμβαίνει να γνωρίζω τον Μπουρούση από τότε που ήταν έφηβος. Οι πρώτες σπουδαίες εμφανίσεις του, με τα χρώματα της ΑΕΚ στα Λιόσια, έγιναν με δική μου περιγραφή.

Σε ένα ταξίδι του «Δικεφάλου» στην Πολωνία, ήλθε και μου έπιασε κουβέντα ευγενέστατος, στον πληθυντικό: «Έχετε οικογένεια; Αν ναι, δεν θα σας βλέπουν ποτέ, έτσι όπως μας ακολουθείτε συνεχώς στο εξωτερικό».

Ήταν γραφτό να αποκτήσει αυτός παιδιά πολύ πριν από μένα. Στο εξωτερικό. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, στο αεροδρόμιο, ακούω την κορούλα του να κλαψουρίζει στην αγκαλιά της μάνας, λίγες σειρές πιο πίσω.

Εύχομαι να φωτογραφηθεί του χρόνου η φαμίλια κάτω από το άγαλμα του «Κορκοβάντο», στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Με Ολυμπιακό μετάλλιο, ει δυνατόν.

Σαν να προτρέχω, όμως. Δεν συμφωνείτε; Το ταξίδι δεν τελειώνει σήμερα. Δεν θα το τελειώσουν Βέλγοι. Έχει κι άλλες λευκές σελίδες αυτό το βιβλίο.

Πηγή: gazzetta.gr 

Εθνική Ελλάδας Μπάσκετ SPORTS