Εβλεπα προχθές το βράδυ τον Κώστα Καϊμακόγλου να κάνει μπροστά στην κάμερα του ΟΤΕ ΤV τον απολογισμό της πρώτης φάσης του Ευρωμπάσκετ και αναρωτιόμουν σιωπηλά εάν θα το πει ή δεν θα το πει: ή μάλλον εάν θα το ξαναπεί ή θα το αφήσει στην άκρη, οπότε με τον κίνδυνο να το ξεχάσει, τον προβοκάρισα από το μικρόφωνο και το επανέλαβε μετά χαράς...

«What happens in Vegas, stays in Vegas»!

Προς θλίψιν του ιδίου του φόργουορντ της Ούνικς Καζάν και ολάκερου του ελληνικού μπασκετικού έθνους, η επίκληση αυτής της ατάκας, πέρυσι στη Σεβίλλη δεν έπιασε με αποτέλεσμα ο ενθουσιασμός, η αισιοδοξία και οι μεγάλες προσδοκίες που κουβάλησε η Εθνική στη Μαδρίτη να αποδειχθούν φούσκες!

Εναν χρόνο αργότερα η υπόθεση (δεν) μοιάζει deja vu από το Μουντομπάσκετ: μπορεί η Εθνική να πέτυχε πάλι ένα καθαρό 5-0 και να άφησε τη σκόνη της στα μούτρα των αντιπάλων της, αλλά θαρρώ πως το ξέχασε επίτηδες στα αποδυτήρια της Αρένας του Ζάγκρεμπ και σήμερα που θα μπουκάρει στο Γκραν Σταντ Πιερ Μορουά θα έχει υποστεί επιλεκτική αμνησία!

Οι αρχαίοι Ελληνες έλεγαν «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» και ο Καϊμακόγλου διατύπωσε το ίδιο νόημα με διαφορετικό τρόπο: «Ο έξυπνος μαθαίνει από τα λάθη του». Σωστός ο παίκτης και συν τοις άλλοις (συμπληρώνω εγώ ότι) «μόνο οι βλάκες κάνουν δυο φορές το ίδιο λάθος»!

Αν μη τι άλλο όσοι απαρτίζουν αυτήν την ομάδα η οποία αρχής γενομένης από σήμερα βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία στη Λιλ, είναι αρκετά έξυπνοι και πολύ εγωιστές ώστε να μην πέσουν στην ίδια παγίδα από εδώ και πέρα, που πλέον σφίγγουν τα γάλατα και κάθε αγώνας έχει τον χαρακτήρα ζωής και θανάτου.

Δεδομένου μάλιστα ότι η Εθνική κουβαλάει εδώ και έξι χρόνια το στίγμα της αποτυχίας στους νοκ άουτ αγώνες και το επάλληλο σύνδρομο στέρησης ενός μεταλλίου, είναι προφανές πως κανείς τους δεν θέλει να μείνει στο συννεφάκι του Ζάγκρεμπ...

Μια και το `φερε η κουβέντα στα μετεωρολογικά, ενώ η ελληνική ομάδα έφυγε από το Ζάγκρεμπ με βροχή και ψύχρα, η πόλη η οποία το πρώτο Σαββατοκύριακο κάθε Σεπτεμβρίου φιλοξενεί την περίφημη «braderie» (ένα μεγάλο υπαίθριο παζάρι και ταυτόχρονα πανηγύρι), την υποδέχτηκε με ήλιο, που δεν ζέστανε απλώς, αλλά πυρακτώνει τη λαχτάρα της να επιστρέψει στην ελίτ...

Οι Βέλγοι δεν είναι γίγαντες του παγκοσμίου μπάσκετ, αλλά δεν έχουν καμιά διάθεση να στρώσουν το κόκκινο χαλί για να προελάσει καμαρωτή η Εθνική. Στην παρούσα φάση και μέχρι να μηδενιστεί το χρονόμετρο του σημερινού αγώνα, η ελληνική ομάδα οφείλει να κοιτάζει το βελγικό δέντρο και όχι το ισπανικό (ή γιατί όχι το πολωνικό;) δάσος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε «one game at a time» και αυτή η κουβέντα αποτελεί ένα απόσταγμα σοφίας. Κοινώς ?και για να το προσαρμόσω στην μπασκετική επικαιρότητα που μας αφορά- κάθε βελγική πραλίνα στον καιρό της και τα ισπανικά τάπας την Τρίτη!

Πηγή: Goal

Μπάσκετ SPORTS