Eίχα τη βαλίτσα μου έτοιμη, για παν ενδεχόμενο. Εσώρουχα στο βάθος, καμιά δεκαριά καθαρά μπλουζάκια και άλλα τόσα φορεμένα, καθόλου μπουφάν επειδή είμεθα και θερμόαιμοι, πάνω πάνω σε πρώτη ζήτηση το μαντήλι των δακρύων. Όπως 1999, 2001, 2010, 2012, 2013.

 Κατά βάθος, όμως, δεν πίστευα ότι υπήρχε πιθανότητα ήττας. Το έκανα για το γούρι. Έχει άλλη χάρη να ξεπακετάρεις ξανά-μανά σε ξένο τόπο, με ελληνικά συνθήματα και γαλάζια χειροκροτήματα να αντηχούν στα αυτιά σου.

Σας είπα από την πρώτη μέρα, ότι την πιστεύω αυτή την ομάδα. Θεωρώ διαστημικό πλεονέκτημα τη συνύπαρξη δώδεκα πρωτοκλασάτων παικτών συμβιβασμένων με τους ρόλους –συχνά ταπεινούς- που ο καθένας έχει χρεωθεί.

Απέναντι στη φετινή Εθνική Ελλάδας, το καντήλι του αντιπάλου σβήνει όχι μονομιάς, αλλά λίγο λίγο, σαν βασανιστήριο.

Ελάχιστες ομάδες μπορούν να αντέξουν μία άμυνα που κρατάει ψηλά τον δείκτη της έντασης επί 40 λεπτά. Ακόμα λιγότερες είναι σε θέση να προετοιμάσουν σχέδια για να βραχυκυκλώσουν δώδεκα ικανούς και έμπειρους σκόρερς.

Στο σημερινό ματς με τους καημένους τους Βέλγους, τη χαριστική βολή την έδωσε ο Μάντζαρης, που κατέφτασε από την άκρη του πάγκου στο 27ο λεπτό και κατάπιε ζωντανό τον πλέι-μέικερ Βαν Ρόσομ.

Νομίζετε ότι έχουν τέτοια πολυτέλεια οι Ισπανοί ή οι Σέρβοι; Ο δικός τους 11ος και 12ος παίκτης ήλθε στο Eurobasket για να ανεμίσει πετσέτα.

Εμείς μπορούμε στο 27ο λεπτό να ρίξουμε τον Μάντζαρη ξεκούραστο πάνω στον Ροντρίγκεθ και να βάλουμε και τον Περπέρογλου, για να μη τεμπελιάζει στην άμυνα ο Ρούντι. Αν και θα του έχει ήδη φάει τα σηκώτια ο Αντετοκούνμπο…

Οι Βέλγοι επέστρεψαν από την ανάπαυλα (34-31) αισιόδοξοι, αλλά με το ρεζερβουάρ μισοάδειο. Οι δικοί μας έμοιαζαν σαν να έπαιζαν όχι δεύτερο ημίχρονο, αλλά πρώτο.

Ο Φώτης Κατσικάρης έστειλε στο παρκέ σχήμα με 3 κοντούς και τους ήπιε το αίμα με το μπουρί της σόμπας. Τον ρώτησα αν το small ball είναι εύρημα που προστέθηκε πρόσφατα στο ρεπερτόριο.

«Μα, δεν είχα λόγο να το λανσάρω στα φιλικά», μου είπε. «Οι γκαρντ της ομάδας γνωρίζονται καλά μεταξύ τους και δεν χρειάζονται χρόνο για αυτοματισμούς».

Σωστός ο προπονητής. Ας μη ξεχνάμε, ότι ο Καλάθης έχει παίξει 5 καλοκαίρια δίπλα στον Ζήση και 3 μαζί με τον Σπανούλη. Δεν είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.

Τον φίλο μου τον Ζορζ Εντί τον επικαλούμαι συχνά. Έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική.

Θυμάμαι να συζητάμε πριν από 10 χρόνια στο Βελιγράδι και να συμφωνούμε ότι ο Διαμαντίδης ήταν ο καλύτερος γκαρντ στο εκτός ΝΒΑ μπάσκετ. Θυμάμαι, επίσης, να μου υποκλίνεται επειδή προέβλεψα με ακρίβεια τον θρίαμβο του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη!

Συμπτωματικά, κάθεται δίπλα μου ο Γάλλος συνάδελφος, εδώ στη Λιλ. Γύρισε και μου είπε τη γνώμη του, πριν προλάβω να τη ζητήσω.

«Ποτέ δεν έχω δει την Ελλάδα τόσο δυνατή», ομολόγησε. «Παίζει φοβερή άμυνα, ελέγχει τέλεια τον ρυθμό, έχει πολλούς παίκτες μεγάλης κλάσης, είναι έμπειρη, είναι σούπερ».

Του εξήγησα ότι αντιμετωπίσαμε προβλήματα χημείας, συμφώνησε μαζί μου ότι δεν είναι εύκολα συμβατή η νοοτροπία της παλαιάς φρουράς με αυτή των «Αμερικανών» και τόνισε ότι η Ισπανία είναι πιο αδύναμη και ευάλωτη φέτος.

«Αν πάντως παίξετε με τη Γαλλία, ο Αντετοκούνμπο θα είναι η απάντηση», κατέληξε ο Ζορζ. Η δουλειά του Γιάννη στην άμυνα, στο ριμπάουντ, στην κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και στο σουτ, ήταν σήμερα θαυμαστή.

Αλλά και ποιος δεν διακρίθηκε στο ματς με τους Βέλγους;

Ο Σπανούλης δυσκολεύτηκε στην αρχή, αλλά απογειώθηκε στο β’ ημίχρονο. Ο Κουφός μάζεψε 5 επιθετικά ριμπάουντ και τα έκανε καλάθια.

Ο Μπουρούσης έπαιζε με μάτι που γυάλιζε. Ο Ζήσης ήταν το γνωστό κομπιούτερ στο γεμάτο 10λεπτο της συμμετοχής του. Ο Σλούκας τα έκανε όλα σωστά.

Η άμυνα, με τις αλλεπάλληλες αλλαγές στα μαρκαρίσματα, υπήρξε υποδειγματική, ιδίως στο β’ ημίχρονο. Ο συντελεστής ασίστ/λάθη έφτασε πάλι κοντά στο (απίστευτο) τρία προς ένα, τα ριμπάουντ τελείωσαν στο +9 (με 10 επιθετικά), το σουτάκι έγινε με καλές προϋποθέσεις.

Ομάδα που τελειώνει αγώνα πλέι-οφ με μόλις 7 λάθη δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Καλύτερα να μην αραδιάσω την επί μέρους στατιστική του β’ ημιχρόνου, γιατί θα ζαλιστείτε.

Απέναντι στην Ισπανία (εάν και εφ’όσον…) μπορεί να πάρουν τη σκυτάλη ο Καλάθης απέναντι στον Σέρχιο, ο Πρίντεζης με αντίπαλο τον Μίροτιτς και ούτω καθ’εξής.

Ο Μπουρούσης έχει τέτοιο άχτι τους Ισπανούς και τον Γκασόλ, που μπορεί να σας αφηγηθεί τον ημιτελικό του 2007 φάση προς φάση. «Μας έκλεψαν τότε», είπε ορθά κοφτά στη μικτή ζώνη.

Την αχώνευτη Ισπανία θέλει σύσσωμη η ελληνική ομάδα στον προημιτελικό της Τρίτης και όχι την Πολωνία. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Κατσικάρης, χωρίς περιστροφές και χωρίς διπλωματικές ντρίμπλες.

 Όχι ότι θα βάλουν το μωρό να κλαίει, αν κάνει το θαύμα του ο Γκόρτατ…

Σημειώστε, πάντως, ότι οι Γάλλοι σιχαίνονται τους Ισπανούς περισσότερο κι από κατσαρίδες. Τους αποδοκιμάζουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Την Τρίτη, η Ελλάδα θα έχει 20 χιλιάδες κόσμο στο πλευρό της.

Πηγή: gazzetta.gr

Ευρωμπάσκετ Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS