Πάει κι αυτό το Ευρωμπάσκετ, μας τελείωσε χθες το βράδυ, αν και δυστυχώς για τη φιλόδοξη και πολλά υποσχόμενη ελληνική ομάδα οι τίτλοι τέλους είχαν γραφτεί από την Πέμπτη το βράδυ, μαζί με τους τίτλους τέλους που αποφάσισε να βάλει ο Βασίλης Σπανούλης...

Ή μάλλον είχαν γραφτεί από εκείνη την αποφράδα Τρίτη, που η Εθνική γνώρισε την ήττα από την Ισπανία και αντί για το βάθρο, πήγε για... χόρτα!

Τώρα στο βάθος (όχι κήπος, αλλά) χτύπος! Θα βαρέσουν πάλι τα σήμαντρα για το επόμενο προσκλητήριο και μάλιστα σε ρυθμούς σάμπας και με θέα στην πίστα του Ρίο ντε Τζανέιρο: απλώς αυτή η επιχείρηση μοιάζει πολύ ζόρικη και προφανώς όσοι την αναλάβουν ξέρουν ότι εκτός από την ευχάριστη για τον ουρανίσκο καϊπιρίνια της ευτυχίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γευτούν και το κώνειο άλλης μιας αποτυχίας!

Είναι κι αυτό το παρελθόν που πληγώνει και στοιχειώνει την επίσημη αγαπημένη, καθότι από τις προηγούμενες δώδεκα απόπειρές της -και σε μια διαδρομή 63 ετών- στα προολυμπιακά τουρνουά, μονάχα μία είχε αίσιο τέλος κι αυτή εκτυλίχθηκε στο ΟΑΚΑ το 2008!

Ενώ ακόμη αιωρείται ο χαρακτηρισμός της παρουσίας της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ (εάν δηλαδή συνιστά επιτυχία, αποτυχία ή μη επιτυχία) και συνάμα η κατάσταση σε ό,τι αφορά την επόμενη μέρα είναι ρευστή και γεννά αμφιβολίες, το μέλλον ασφαλώς δεν μπορεί να περιμένει: το γράφω αυτό διότι ναι μεν οι σοβαρές αποφάσεις δεν πρέπει να ληφθούν εν θερμώ και υπό το κράτος των έντονων συναισθημάτων που γέννησε ο αποκλεισμός από την τετράδα, ωστόσο θα ήταν φρόνιμο να μην παραπεμφθούν, ως συνήθως, στις περίφημες ελληνικές καλένδες!

Θυμάμαι ότι και τις προηγούμενες φορές που αιωρούνταν οι εκκρεμότητες, η ΕΟΚ τις άφησε να... σιτέψουν και πήγε με το πάσο της! Ωστόσο οι τωρινές συγκυρίες και το καινούργιο περιβάλλον που διαμορφώνεται σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο δεν σηκώνουν ούτε αναβολές ούτε καθυστερήσεις ούτε παλινωδίες...

Ελπίζω ότι όλα αυτά θα τα βρει λίαν συντόμως η υπηρεσία: στο μεταξύ η FIBA μαζεύει τις μπόλικες υποψηφιότητες για την ανάληψη τόσο των τριών προολυμπιακών τουρνουά όσο και της τελικής φάσης του Ευρωμπάσκετ του 2017.

Σε ό,τι αφορά τα προολυμπιακά τουρνουά, το τοπίο θα αρχίζει να ξεκαθαρίζει στα μέσα Νοεμβρίου, αλλά ήδη αρχίζουν να στοιχίζονται οι χώρες που ενδιαφέρονται (με το αζημίωτο της FIBA βεβαίως) να τα διοργανώσουν: η Ιταλία (Τορίνο), η Τουρκία, η Ρωσία, ενδεχομένως η Γαλλία, ο Καναδάς, το Πουέρτο Ρίκο, το Μεξικό, ακόμη και η Αγκόλα!

Στα τρία προολυμπιακά τουρνουά θα συμμετάσχουν 18 εθνικές ομάδες, εκ των οποίων είναι γνωστές οι 12 (Γαλλία, Σερβία, Ελλάδα, Ιταλία, Τσεχία, Πουέρτο Ρίκο, Μεξικό, Αγκόλα, Σενεγάλη, Τυνησία, Νέα Ζηλανδία), ενώ θα προστεθούν τρεις από την Ασία και άλλες τρεις που θα λάβουν «wild cards». Στους τρεις ομίλους θα μοιραστούν ομάδες από όλες τις ηπείρους, με κλήρωση στην οποία θα ληφθούν υπ' οψιν τα γκρουπ δυναμικότητας, όπως αυτά προκύπτουν από την παγκόσμια κατάταξη της FIBA.

Την ίδια στιγμή με τη λογική του «είδα φως κι είπα να μπω» αυξάνονται και πληθύνονται οι υποψηφιότητες για την επόμενη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, που μάλιστα θα είναι το τελευταίο μιας εποχής (με τη διεξαγωγή του κάθε δυο χρόνια) και το πρώτο μιας άλλης, υπό την έννοια ότι το επόμενο θα λάβει χώρα το 2021.

Απ΄ ό,τι φαίνεται αρκετές χώρες γλυκάθηκαν από την εμπορική επιτυχία και την κερδοφορία της διοργάνωσης που ολοκληρώθηκε χθες και στην οποία κόπηκαν πάνω από 630.000 εισιτήρια, έναντι των 358.000 της προηγούμενης. Το... multi culti στοιχείο που προσφέρθηκε με τη διάχυση του τουρνουά σε πέντε πόλεις τεσσάρων διαφορετικών χωρών, βάζει σε πειρασμό αρκετές εθνικές ομοσπονδίες. Η Ουκρανία, που παραιτήθηκε από τη διοργάνωση του 2015, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης και επιφυλασσόταν να αναλάβει αυτή του 2017, πιθανότατα θα μείνει στην άκρη, αλλά ήδη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον δώδεκα χώρες!

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας Μπάσκετ SPORTS